Nog één keer

Vandaag de laatste hele dag. De zon schijnt er waait een heerlijke wind. We ontbijten en relaxen verder de hele dag.
We nemen al afscheid van onze "familie" hier, Mary heeft tranen in haar ogen en heeft het er weer moeilijk mee. We horen Dimi zijn lachje nog een keer. En even later nemen we ook afscheid van Sharon. Pavlos zit nog op de boot vanuit Kilini, hij is een paar dagen in Athene geweest.

We eten nog een keer bij Potami en het is weer heerlijk. We wensen Odisseas, Effi en Eleni, de geweldige kokkin, een heel goed eerste seizoen. Het is volgens hen nog niet echt goed geweest, want de wind blijft maar blazen en dat maakt het 's avonds koel en dat is niet goed voor de zaken. Wie weet 'tot volgend jaar'.

Bij Potami

Heerlijk maaltje

Marlies, Odisseas, Effi en Leo

Gewoon ergens gezien

Over de vakantie die bijna voorbij is:

Don't cry because it's over,

smile because it happened

gelezen op Facebook

over de foto's:

over wat we hebben gezien:

Traináki

Omdat we nog twee dagen hier zijn en geen echte wandelingen meer doen, hebben we vandaag echt iets toeristisch gedaan. We hebben ons met een treintje laten rondrijden door de omgeving. We willen wel eens zien wat gewone toeristen voorgeschoteld krijgen. De meeste plekjes waar we met het treintje komen hebben we al gezien, want als je veel loopt zie je ook veel. We komen in Pigadakia en worden bij Cultureel Museum Vertzágio rondgeleid. Het komt erop neer dat er heel veel oud spul staat. Van een tafelservies tot een olijfpers en van boomhut met liefdesnestje tot roestige scooter. Best aardig allemaal, maar ik vond de kleine schuur met museum in Orthonies leuker. Daarbij komt dat de gids die alles vertelt een mevrouw is die uit Yorkshire komt en op monotone manier alles aan elkaar praat. De Engelsen die er zijn verstaan haar goed, denken wij, want ze lachen om haar grapjes, maar wij verstaan haar niet zo goed.
Na het museum rijden we eerst naar een klein kerkje, de Panteleimonas kerk waar een gewone drinkwaterbron is, maar ook achterin het kerkje achter de iconen een zwavelhoudende bron, dus gezondheidbrengend water. Dan gaan we naar de overkant van de straat, naar taverne Kaki Rachi. De taverne is genoemd naar de bergkam waar het dorp tegenaan is gebouwd en het betekent "slechte rug". Dat komt omdat het slecht voor je rug is om de berg hier te beklimmen. Sommigen noemen hem ook wel "goede rug" omdat hij slecht weer tegenhoudt dat uit het Noordwesten komt. We krijgen daar een drankje en mogen daarna meer nemen en een bakje krenten. Spiros, de eigenaar van de taverne en het museum, vertelt dat de wijn én de krenten van eigen grond komen. Het is lekker, We bestellen nog een Griekse Salade en die smaakt ook erg goed. Daarna gaat de reis weer via Alykanas terug naar Alykes.

Naar Volimes

33 km; 10 uur 52 minuten

Leo heeft de hele vakantie al gezegd, ik wil wel weer een keer naar Volimes, en dat doen we vandaag dus. Om zes uur gaat de wekker, want natuurlijk willen we voor zo'n stevige wandeling vroeg weg. We rekenen, met stops, op een gemiddelde van ongeveer 3 km per uur. De route zou 28 km zijn, want die meet rechte lijnen, maar onze ervaring is dat een route gauw een paar kilometer langer wordt. Dus planning tussen de 10 en 11 uur weg.

We lopen om zeven uur door de olijfgaarden van Alykes richting de kust. Het waait nog steeds heel stevig vanuit het Noorden.Verder langs het strandje van Xigia, waar een zwavelhoudende bron in het zeewater uitkomt, en heeft een geneeskrachtige werking. Het is goed voor van alles. Maar je ruikt het ook heel goed, volgens ons houd je het daar vast geen dag uit, tenzij je aan de lucht gaat wennen natuurlijk. We komen weer langs de grotten die de achtergrondfoto vormen van deze blog, bij Makros Gialos, een stuk rots dat in zee uitsteekt en waar een paar huizen en twee tavernes op staan.

Vandaar gaan we klimmen en komen na een aantal kilometer uit bij een piepklein dorpje, misschien tien huizen en een kerkje, Agia Thecla. Vandaar gaat het naar Volimes. Volimes bestaat uit drie kleine kernen, Ano Volimes (Boven Volimes), Mesa Volimes (Midden Volimes) en Kato Volimes (Beneden Volimes). We drinken wat in een taverne in Mesa Volimes, maar we lopen door alle drie de plaatsjes. Langs de weg worden de beroemde kleedjes aan de man gebracht met daarop schilpadden en het eiland. Maar voor 5 euro heb je geen handwerk, dit spul komt uit een fabriek in Griekenland of uit China. In Ano Volimes schijnt wel een familie te wonen die het weven van kleden nog steeds doet. Maar de prijs is daarvan natuurlijk veel hoger, zodat ze maar niet tussen al die anderen gaan staan. Je kunt wel een afspraak met ze maken. Ook wordt er honing verkocht, koekjes en nog veel meer. Onze bepakking is meer dan genoeg dus wordt er niets gekocht.

De zon staat hoog aan de hemel, er zijn wel een paar wolkjes maar de wind blaast heel hard. De temperatuur zou 33 graden zijn, maar door de harde wind is de gevoelstemperatuur veel lager en dus is het heerlijk om te lopen. We moeten wel erg oppassen op hoedje en pet, want de wind raast er zo nu en dan flink op los.

Dan gaan we weer richting Orthonies, inmiddels een beetje bekend daar. Als we bij de taverne aankomen bieden ze ons meteen een plekje in de schaduw aan en vragen of we "me ta podia" zijn, oftewel "te voet". We nemen een ijsje en een drankje en krijgen er van Babi en zijn moeder heerlijke abrikozen bij. Kadootje, lekker hoor. Dan lopen we het laatste stuk en het gaat prima. Natuurlijk wel vermoeide voeten maar ook die zijn weer snel vergeten als we later nog even afkoelen in het zwembad.

De zon is net op als we vertrekken

Bij het strand van Xigia

De grotten van de achtergrond van de blog

In zo'n olijfboom vinden geiten bescherming tegen de warmte

Agia Thecla

Mesa Volimes

Lijkt wel echt Grieks

Surrealistisch bijna, het heeft hier vorig jaar gebrand, maar echt het loopt weer uit

Het klooster van Spiliotissas in Orthonies

We zijn er bijna weer, de baai van Alykes

Flinke bries

Vandaag houden we het rustig. We hebben even nog wat boodschappen gedaan in Katastari en brengen de rest van de dag in gepaste rust door bij het zwembad. Vanaf gistermiddag staat er een stevige wind, die maakte het gisteravond zelfs fris buiten. Vandaag zorgde die wind ervoor dat onze parasol wegwaaide, hij ging zo de lucht in en kwam op z'n kop in de olijfgaard terecht. Leo heeft hem weer opgehaald en daarna hebben we de parasols maar ingeklapt gelaten.

Morgen gaan we een stevige wandeling doen, de laatste grote deze vakantie. We gaan naar Volimes in het noordelijke gedeelte van Zakynthos. Morgen, of overmorgen als we erg moe zijn, dus meer.

Naar Zakynthos-stad

24,1 km; 6 uur 30 minuten

Gisteravond hebben we in Alykes nog even de vertrektijd van de bus gecheckt. Want we willen naar Zakynthos-stad gaan en vandaar langs de kust terug lopen. Ook op het internet staat een time-table en bij beide is de vertrektijd 7 uur 30. Ok, de wekker dus om 6 uur, want we moeten om 7 uur weg om tegen half 8 in Alykes te zijn. We zien de zon opkomen terwijl we ontbijten. We zijn er mooi op tijd, maar al wat er komt, geen bus. De volgende zou om half 11 moeten komen en dat is wat laat. Als er om kwart over 8 nog geen bus in zicht is besluiten we om de route dan maar andersom te lopen. Dus we gaan verder naar Alikanas, Amoedi, Psarou, Drosia, Planos en Tsilivi. In Tsilivi halen we een cola en een frappé (koffie met ijs) en de jongen die ons helpt verklaart ons stevig voor gek dat we zo'n eind lopen. Nou zijn we dat ook wel, maar we vinden het ook gewoon leuk. We komen wel weer plekjes tegen waar we niet verder kunnen, de weg houdt op bij het strand terwijl die op de kaart gewoon doorloopt. Nu moeten we over het terrein van een groot hotel om op een andere weg te komen.

In Zakynthos-stad aangekomen besluiten om eerst maar even naar het busstation te lopen. Het is inmiddels half 3 geweest en alle winkels zijn gesloten, want ook hier kennen ze de siësta. Dan blijkt dat de bus naar Alykes pas om vijf uur gaat. Volgens ons hebben ze flink bezuinigd binnen het openbaar vervoer hier. Vorig jaar gingen er nog bussen naar Katastari en veel meer bussen naar Alykes. Maar ja niets aan te doen. Er staat een taxi voor het busstation, die besluiten we te nemen, want om nog twee uur te moeten wachten, nee daar hebben we eigenlijk geen zin in. Wij zitten dus om 4 uur weer heerlijk in het zwembad en komen bij van een pittige wandeling.

Leo is vanavond nog even bij Dimitri geweest en hij vertelde dat het vandaag een speciale dag is en daarom hebben ambtenaren een vrije dag. Jammer dat dit niet in de reisgidsen vermeld staat.

Tegen half zeven, de zon komt op

Mooie bloem, maar hoe heet het

In een muur gemetseld

Vlakbij de grote stad

Dichtbij Zakynthos-stad, dus ook Skopos lijkt dichterbij

Het Solomosplein in Zakynthos-stad met het beeld van de vrijheid

Uitkijkje naar zee

Supermaan

In astronomie en astrologie is de perigeum volle maan oftewel een supermaan een volle of nieuwe maan waarbij de afstand tot de aarde het kleinst is (van Wikipedia).

En het is mooi om te zien, zo helder en ook groter dan wat we gewend zijn.

Vanaf het vliegveld naar Chartata

21,7 km; 6 uur 12 minuten

De dag dat je weer weg moet gaan van dit prachtige eiland komt absoluut, tenzij je er woont natuurlijk. Voor Peet en Ben is die dag er vandaag, maar de onze komt ook, maar wij kunnen nog een weekje door.
We brengen ze naar het vliegveld met de taxi. Ze hebben eerst bij het inchecken nog problemen omdat ze 10 kg handbagage bij zich hebben. Dat schijnt net veranderd te zijn in 5 kg, maar wij weten allemaal van niets, net als een ander stel dat via Transavia heeft geboekt. Gelukkig wordt het toch geregeld en drinken we even later nog wat fris in de hal. Dan nemen we daar afscheid, we zwaaien nog een keer en dan verdwijnen  ze langs de douane.

Dan begint onze tocht terug. Vlakbij het vliegveld lopen we langs een gat in het asfalt met een laag water erin, als we erlangs lopen springen er allemaal kikkertjes uit, we maken een foto en staan even te kijken en dan blijkt er in het water een briefje van 20 euro te liggen, leuke verassing. Via Kalpaki, Panakia, Fiolitis, Skoulikado, Kalithea, Pigadakia en Katastari naar huis. Tussen Kalithea en Pigadakia staat een huis waar we al vier jaar langs lopen en wat steeds iets verder af komt. Vandaag lopen we er langs en als we tegen elkaar zeggen dat het mooi wordt, zegt een man in een auto die net aankomt: it is beautiful. We maken een praatje en hij blijkt Australier met een Griekse moeder, een zus die hier les geeft en getrouwd is met een Griek. Zijn moeder gaat hier wonen. Hij vraagt of we binnen willen kijken, het is nog niet helemaal af, maar het ziet er schitterend uit en het is heel koel. We praten wat en hij vertelt dat hij zondag bij de antennes is geweest met de jeep en een paar anderen. Wij vertellen dat we er lopend zijn geweest. En dan blijkt dat we elkaar zijn tegen gekomen vlak bij de antennes. Het eiland is dan klein.

Na 6 uur lopen zijn we weer in ons huisje en duiken snel in het zwembad. Villa 2 is griezelig leeg .....

Kikkertjes uit het 20 euro poeltje

Een wijnboer

"Gewoon" een bloem, langs de weg, maar als je goed kijkt ....

Daar gaan ze

Kerkje met ruine van voor 1953

Een flinke Eucalipusboom

We komen weer in bekende streken

Laatste dag met z'n vieren

Het is heel jammer, maar aan alle leuke dingen komt ook een eind. Vandaag zitten de drie weken vakantie van Petra en Ben er alweer op. Vanavond gaan we nog een keer uitgebreid tafelen bij Fidelio en even nagenieten op het terras, maar dan is het echt op voor hen. Morgen brengen we ze naar het vliegveld en lopen daarna weer terug naar ons huisje. Wij hebben heerlijke weken gehad, maar ik kan natuurlijk alleen voor Leo en mijzelf spreken. We hebben luie dagen gehad, maar ook heel actieve. We hebben opnieuw grenzen verlegd voor onszelf. Het was heel erg gezellig om 's avonds samen te eten, in een restaurant, maar ook vaak hier in ons huisje. Met Ben als grote vleesbrader en de andere drie voor de salades, pasta's, gedekte tafels, glazen wijn en meer. Het zwembad zal leeg zijn als er minder gestoeid wordt.

Ja, wij hebben SUPER weken gehad, dank jullie wel, lieve vrienden, voor alles. Een hele dikke knuffel van ons voor jullie. We zien jullie gauw weer en gaan dan gewoon door met het genieten van de mooie dingen in het leven.

Onbekende weggetjes ontdekt

10,2 km; 3 uur 54 minuten

We hebben heel lekker gegeten gisteravond. Sharon had ons verteld over een nieuw restaurant in Alykes: Potami. En het was echt goed en ontzettend gezellig.

We waren vandaag van plan om een wandeling te maken van zo'n 15 kilometer, maar toen we eenmaal onderweg waren, hebben we tegen elkaar gezegd dat we eigenlijk net gek waren. Is ook wel een beetje waar, we moeten ook gezond verstand gebruiken. Het is gewoon iets te warm om veel te klimmen. We zijn dus wat gaan dwalen in de omgeving. Hier een weggetje ingegaan, dat liep dood. Weer terug en een ander pad ontdekt. Even goed een leuke wandeling, toch weer de calorieën van gisteren verbrand en aangevuld, want onderweg hebben we weer zo'n overheerlijke Frutopia (ijs) gegeten.

Chartata tegen de bergrug aangeplakt, ergens in de ster is ons huisje

Mooi zo'n olijfboom

Lekker zo'n ijs

Kerk van Katastari

Naar Agalas en Marathia

8,1 kilometer; 3 uur 35 minuten

Het is deze dagen heet, heel erg heet. Maar vandaag hebben we weer een auto gehuurd en we zijn toch van plan om nog een stukje te wandelen. Petra had voor onze vakantie al een leuke route gevonden voor een wandeling. Die hebben we omgezet naar de gps en dus gaan we lopen bij Agalas, aan de zuidwest kant van Zakynthos.

We zijn gestart in Agalas en wandelen vandaar naar de twaalf waterputten, die gebouwd zijn door de Venetianen in de 15e eeuw. Dan gaan we richting kust en moeten door een kloof, dus dalen we een stuk. Daarna natuurlijk weer klimmen. Als we bijna weer in Agalas zijn, slaan we nog even rechts af om de grot van Damianos te zien, een grot met 2 verdiepingen en stalagtieten en stalagmieten, tenminste volgens de reisgids, wij hebben ze niet gezien. Daarna drinken we in een taverne een koud drankje, want daar zijn we inmiddels wel aan toe. Verder weer naar waar ons autootje geparkeerd staat, daar eerst een broodje gegeten en weer water gedronken.

Dan rijden we richting Limni Keriou. Eigenlijk waren we van plan om ook daar een stuk te wandelen, maar we vinden het eigenlijk gewoon te heet om veel te klimmen. Het is boven de 35 graden, alleen idioten gaan dan lopen. Dat zijn we ook wel (idioot) maar voor vandaag is het wel goed geweest. We lopen alleen een stukje naar boven richting Marathia en hebben daar een mooi uitzicht over het haventje van Limni.

We drinken nog een drankje bij het haventje en aanvaarden de terugtocht. We gaan via een pas over de berg naar Agia Marina. De taverne met een magnifiek uitzicht, maar met een slechte keuken (ervaring van twee opeenvolgende jaren). We drinken er dus wel wat, maar besluiten om boodschappen te gaan doen voor een lekkere maaltijd thuis.

De grot, je ziet alleen de 2e verdieping

Uitzichtje

De Venetiaanse waterbronnen

Nog een mooi uitzicht

Vanuit de grot van Damianos

en nog een keer: uitzicht

Agalas

Limni Keriou

Vanaf het terras van de taverne in Agia Marina