We begonnen aan de op één na laatste etappe van deze europareis met het idee dat ik wel ongeveer wist waar de routeplanner ons langs zou laten rijden. Maar we kwamen toch voor een verassing te staan. Op een moment nog vóór de grens met Albanië gaf de planner aan dat we linksaf moesten en dat hebben we gedaan. We kwamen in nationaal park Galicica dat tussen het Meer van Ohrid en het Prespameer ligt. De route er doorheen was prachtig, enorme uitzichten. Ik vond het soms een beetje eng want de weg had niet altijd een vangrail of muurtje o.i.d., maar het ging wel vaak stijl naar beneden naast mij. Gelukkig vindt Leo dit rijden heel erg leuk en hij rijdt heel zeker. Daarna krijgen we de Macedonisch-Albanese grens waar ze weer van alles vragen, maar ook hier mogen we door. Dan willen we benzine gaan tanken, we hebben nog genoeg, maar zekerheid gaat voor alles. In de kleine dorpjes in Albanië vonden we geen tankstations. Even later gaf de planner aan dat er één was een stuk van de weg af, dus wij rijden er heen, maar geen tankstation te bekennen. Dan komen we in een iets grotere stad. Tankstation 1 is gesloten, bij 2 stapt Leo uit de auto en zegt : vol alstublieft en toont zijn bankkaart. Oh nee, die accepteert de man niet. Bij 3 en 4 vragen we meteen of ze bankkaarten accepteren en het antwoord is: nee. Dat wordt vervelend, en bij de volgende vragen we het weer. De man kijkt heel verbaasd en zegt: ja, alsof hij denkt dat doen we toch altijd? In ieder geval is de tank weer helemaal vol en we bedenken dat dat wel een dingetje is als je hier wilt tanken, we onthouden het wel. Daarna komt al snel de Albanees-Griekse grens en ook hier vragen, maar ook hier kunnen we door. Dan volgt er nog een prachtig stuk Griekenland en rond 17 uur zijn we bij het hotel. Dan maak ik deze blog en ik hoef voor morgen geen hotel te bespreken.
 |
| Meer van Ohrid |
 |
| En een kapelletje op die hoge plek met uitzicht |
