Zondag 11 december Door de duinen op Goeree

16,8 km; 3 uur 30 minuten

Al bijna een week terug uit La Palma, wat gaat de tijd snel. Dus moesten we maar weer een Nederlandse wandeling maken. Het zou vandaag redelijk weer worden en de bestemming werd: de duinen bij Ouddorp op Goeree. Goeree is het eiland dat nog bij Zuid Holland hoort en het is niet zo ver van Rozenburg. We zijn begonnen bij Havenhoofd, een klein gehucht in de buurt van Stellendam. We lopen richting duinen en zee en daarna daarna kilometers langs het strand. Bij Ouddorp gaan we het land in en lopen met een omweg via Ouddijk terug naar Havenhoofd.

Het is grijs en behoorlijk koud, de duindoorn geeft met de oranje besjes nog wat kleur aan de grijsheid.

Zondag: de laatste dag hier

Gisteren is het niet meer opgeklaard, de wind trok aan er er kwamen stevige buien aan die je mooi zag aankomen vanaf zee. Ook vanmorgen is het nog grijs en regenachtig, maar we hebben weer heerlijk ontbeten en gaan er toch een heerlijke dag van maken. De zee is flink ruw, maar er komt alweer een blauwe lucht en de laatste zonnestralen op La Palma pakken we nog even. De tassen zijn bijna ingepakt, morgenochtend de laatste spullen erin en dan worden we om 8.15 uur opgehaald. Dan komt er een lange dag van zitten en wachten. We vliegen via Tenerife terug naar Nederland, een lange vlucht dus. We hopen rond 17.30 uur aan te komen. Dus als het goed is om een uur of acht weer thuis.



We kunnen weer terugkijken op een heerlijke vakantie. En ook nu hebben we weer herinneringen die niemand ons meer afpakt.

Zaterdag

Waarschijnlijk moeten we gaan wennen aan het Nederlandse weer. Vanmorgen hebben we nog heerlijk in de zon gezeten, maar om een uur of twaalf kwamen er donkere wolken opzetten en begon het te regenen. Dat waren eigenlijk de eerste flinke regenbuien die we hebben gehad. Nu is het half 2 en het wordt lichter, dus misschien kunnen we nog even naar buiten. Op de foto nog even een mooie ficus, maar een slagje groter.

Vrijdag

En vandaag verdienen we weer rust, want de spieren voelen we best. Leo voelt zijn benen ook, maar niet zo erg als vorige week. Ik voel heel goed dat ik stokken heb gebruikt, want behalve mijn benen voelen mijn armen ook beurs. Het is een prachtige dag.

Donderdag: Niet geschikt voor rolstoelen en kinderwagens

23,1 km; 10 uur
Nou dat was wel weer een dagje. We hebben om half 8 ontbeten (eerder kon niet) en om half 9 liepen we buiten. Vanaf zeeniveau zijn we tot 1286 meter omhoog geklauterd, want dit kun je echt geen wandelen meer noemen. Het was een hele klus, in het begin nog wel stukjes met gewone weg, maar later alleen maar keien paden, losse stenen (foto 1 en 2). We waren rond 13.00 uur boven bij Pared Vieja (foto 3), waar we onze lunch hebben gegeten.

Daarna dachten we te zullen gaan zakken, maar we gingen toch nog een stukje verder omhoog. Dan echt de weg naar beneden. Stel je een weggetje voor met keien, maar dan op zijn hoogst een meter breed en ongelijke hoogte, bladeren eroverheen zodat je niet kunt zien waar je je voeten neer moet zetten,kortom heel lastig. Leo gaat heel prima naar beneden, maar ik ben heel blij met mijn nieuwe wandelstokken, ze geven me toch wat steun en zo gaat het tenminste niet nog veel langzamer.

Het is wel een beetje jammer maar door de vele struiken en bomen hebben we geen uitzicht naar beneden (foto 4) en juist vandaag is het weer heel mooi. Pas een heel stuk lager krijgen we wat uitzicht (foto 5). Heel erg in de verte rechts aan de horizon zie je heel wazig Tenerife liggen, beneden aan de kust ligt het vliegveld. Het is allemaal wel erg hoog. En we vonden dat we op ons Griekse eiland al zo hoog waren geklommen. Toen we eenmaal bij Mazo waren aangekomen hebben we ervoor gekozen om over een normale weg terug te lopen naar het hotel omdat we bang waren dat we het voor donker, zo rond 18.30 uur, niet zouden halen. En deze paden loop je liever niet in het donker. Maar we waren precies om 18.30 uur weer in ons hotel. Dus 10 uur gelopen en eigenlijk alleen maar steil naar boven en steil naar beneden, zoals je op het hoogteprofiel kunt zien.

Heel erg moe, maar we hebben toch weer grenzen verlegd. Nu niet in het aantal kilometers, maar wel in het hoogteverschil. En het was een schitterende wandeling.