Weekend bij Petra en Ben, wandelen vanuit Haarsteeg

11,8 km; 2 uur 34 minuten

We komen op zaterdag middag aan en hebben dan een gezellige middag en avond. We vieren dit weekend ook de 66-ste verjaardag van Ben, want hij was ziek op zijn verjaardag. We doen het nu dus dunnetjes over. Op zondagochtend ontbijten we eerst uitgebreid en stappen daarna in de auto, die we in Haarsteeg neerzetten. We maken een leuke wandeling naar Bokhoven, een eind over de dijk langs de Maas en daarna via Hedikhuizen weer terug naar Haarsteeg. Thuis gekomen warmen we ons aan koffie en thee. De chinees geeft ons 's avonds een lekker maaltje mee en wat later rijden we weer terug naar Veenendaal. Het was weer een heerlijk, relaxed weekendje met onze lieve vrienden.
Wij genieten er iedere keer weer van.

Overal zie je al toefjes met kleur

De kerk in Bokhoven

Een gedeelte van het vroegere kasteeltje

Leuke straatjes in Bokhoven

Het plaatsje Well ligt aan de Maas

Met het zicht naar Well

Ze voelen vast dat de lente eraan komt

En opeens een veel grotere vogel, niet in een boom, dat nou net weer niet

Mooi plaatje van het Haarsteegs Wiel

Er ligt een flinterdun laagje ijs langs de rand

Zelfs gesnoeide bomen geven soms mooie plaatjes

Opheusden Wageningen; Heen en weer

14,7 kilometer; 3 uur 20 minuten

We gaan vandaag weer richting de Blauwe Kamer, heel veel Konikspaarden staan bij de oude steenfabriek. Nu lopen we niet het natuurgebied in maar pakken het pontje naar Opheusden. Het is een gierpont met motor. Hoe werkt een gierpont? Aan weerszijden van de veerpont, aan de kant waar de stroom vandaan komt, zitten twee kabels of kettingen die samengeknoopt zitten aan de “gierkabel”. Deze kabel loopt via een rij “gierschuitjes” stroomopwaarts en zit daar midden in de rivier aan de bodem is verankerd. De pontschipper kan d.m.v. een lier de verbindingskabel die het dichtst bij de overkant zit korter maken (en de andere langer) waardoor de pont scheef ten opzichte van de stroom komt te liggen. Het rivierwater stroomt geforceerd om de “achterzijde” van pont heen waardoor de pont naar voren wordt gestuwd. Zo leer je dus ook door de wandelingen van alles, als je het tenminste even opzoekt. We lopen dan aan de andere kant van de Nederrijn op de Rijnbandijk. Even duiken we Opheusden in. We zijn er net op een moment dat één van de kerken uit gaat. We komen in een stroom van donker geklede heren en dames met hoeden terecht. Maar als we weer op de dijk lopen is alles weer rustig. We volgen de dijk tot aan de pont naar Wageningen, het Lexkesveer, dit is een kabelveerpont met motor. Een kabelpont is verbonden met een of twee doorlopende kabels van de ene naar de andere oever. Grotere ponten voor auto's hebben een dieselmotor. Kleinere worden aangedreven met een elektromotor of met de hand. 

In Wageningen lopen we onderlangs de Wageningse Berg, even moeten we nog een stukje klimmen, maar veel is het niet. En dan wandelen we weer op de dijk en vervolgen onze weg naar ons eindpunt bij de steenfabriek in de Blauwe Kamer

De Konikspaarden bij de oude steenfabriek

Op het pontje naar Opheusden

Weids uitzicht over de uiterwaarden van de Nederrijn

Eén van de vele oude en nu verbouwde steenfabrieken

Opheusden in de verte

Het Lexkusveer bij Wageningen, rechts, hoog, hotel de Wageningse Berg

Als de zon door de wolken komt wordt het prachtig

De Gallowayrunderen hebben kleintjes

Pappa?

Ede in de Planken Wambuis

7,8 km; 1 uur 58 minuten

Een korte wandeling op de zondagmiddag. We gaan richting Ede, naar de Planken Wambuis. De Planken Wambuis is een natuurgebied op de Veluwe dat grotendeels is begroeid met bos en heide. Een deel bestaat nog uit open stuifzand. In het gebied liggen ook oude landbouwgronden, enkele grafheuvels en het gehucht Mossel. We starten op de parkeerplaats vlakbij restaurant De Planken Wambuis dat in 1926 is gebouwd op de plek waar daarvoor de oude herberg De Planken Wambuis (1782) was.

Hier en daar liggen nog stukken sneeuw en het is nog wel wat koud, maar als we een tijdje lopen worden we toch wel weer warm. We kunnen nog wat leuke plaatjes schieten. En opeens is daar een donker beest dat een stukje verder voorbij rent. In eerste instantie denken we aan een flinke hond, maar daar is het te groot en te breed voor. We zien echt een wild zwijn langsrennen. Eigenlijk hoor je met de camera in de hand te wandelen, dan ben je misschien op tijd. Nu duurde het even voordat de camera was gepakt en toen was het beest alweer een stuk verder. Maar je kunt heel goed zien dat het echt een zwijn was en die hadden we nog niet eerder in het wild gezien.

Even later zien we een echtpaar aankomen, waarvan de man een kilt aanheeft. Dus spreek ik hem in het Engels aan en zeg dat je dat niet veel ziet hier. Het blijkt gewoon een Nederlandse man, die volgens eigen zeggen niet anders meer wil dan een kilt dragen. Ook de sjaal en de cap zijn Schots. Bijzonder hoor. Later zien we hun auto op het parkeerterrein, vol met Schotse stickers en het lijkt erop dat de man bij een speciale eenheid hoort van de Royal British Forces.

Het was weer even lekker om een rondje te lopen. Zoveel mooie gebiedjes en zo dicht in de buurt. Je kunt overal moois zien, je moet alleen je ogen openen ...

Onderschrift nodig?

Het was her en der toch wel erg nat

Wat was dat nou ...? Echt, het is een wild zwijn

Een Nederlandse heer in een kilt

Duidelijk een berkenbos