 |
| route bekijken en downloaden |
Het Molenbeeksepad is pas geopend en het stond in de krant. Een cliënt van Buurtzorg had de pagina uitgescheurd en liet hem aan mij zien zondagochtend. Zij wist dat wij graag wandelen en ik had wel eens verteld over Klompenpaden. Dus was de keus voor een wandeling vandaag snel gemaakt.
We starten bij het station van Wolfheze. We volgen de gps en de klompenbordjes. De wandeling is heel goed te volgen aan de hand van de bordjes. Op de Doorwerthsche Heide is het weldadig stil en mooi. We komen wel meer wandelaars tegen dan we gewend zijn, maar ja, de wandeling heeft in de krant gestaan afgelopen vrijdag én het is prachtig nazomerweer.
Na een heidegebied dat wordt begraasd door blaarkoppen komen we in de bossen en beekdalgraslanden van landgoed Quadenoord. We steken de Molenbeek over. Net buiten Renkum komen we bij de Nieuwe Renkumse Heide, een voormalig landbouwgebied dat langzamerhand weer wordt omgetoverd in een heidegebied.
Daarna komen we in Heelsum en we zien diverse verhogingen; grafheuvels van wel 4500 jaar geleden. De hier aanwezige sprengenbeken werden in vorige eeuwen gebruikt door de papierindustrie, wat Heelsum redelijke welvaart bracht. Tegenwoordig is het een rustiek villadorp met een fraaie golfbaan.
We lopen via zachtglooien weides, die worden bevloeid door de Heelsumsebeek. Dit is wel een heel mooi stukje Nederland. Om dieren toch de kans te geven zich te kunnen verplaatsen, is vorig jaar het Jac P. Thijsse-ecoduct over de A50 geopend en camerabeelden hebben aangetoond dat allerlei dieren inmiddels gebruik maken van de overversteek vanaf de Veluwe. Wij kunnen ook over dat ecoduct, het is één van de weinige in Nederland waar ook wandelaars gebruik van kunnen maken. Via een van de dieren gescheiden corridor wandelen ook wij naar de overkant.
Daar gaat het over de Doorwerthse Heide. Na nog een paar kilometer komen we in Wolfheze aan. Rond het station, dat in 1899 werd geopend, ontstond beetje voor beetje bebouwing, maar het dorp ging pas echt groeien toen de Vereniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders in 1906 een stuk bos kocht om er een psychiatrisch ziekenhuis en tehuis voor alleenstaande blinden te vestigen. Het verplegend personeel vestigde zich vervolgens in het dorp. We wandelen over het terrein van de inrichting. We komen over de begraafplaats en we passeren een 27 meter hoge watertoren die is gebouwd in 1907. Er staan wat gedateerde gebouwen, maar mooi opgezet in een ruime, parkachtige omgeving.
Het is een prachtige wandeling, echt een aanrader.
stukjes overgenomen uit de Reiskrant van de Telegraaf
Geen opmerkingen:
Een reactie posten