We doen er eerst al bijna 3 kwartier over om Boekarest uit te komen, daarna rijden we naar de grens met Bulgarije, waar het flink druk is. Een paar kilometer voor de grens staat het al vast, maar dat is ook geen wonder als we later zien hoe het verkeer van 3 banen eerst naar 2 banen gaat en dan naar 1 baan. Dan komt er een kleine rotonde en gaat het openns naar 5 banen voor het krijgen van een ticket voor de tolbrug over de Donau. Daarna moet het verkeer weer naar 2 banen om dan weer meer banen te krijgen voor de grens. Maar goed, na ruim een uur hebben we dit obstakel genomen en rijden we door Bulgarije.
En dan komt de grens met Griekenland. Hier staan ook wel wat auto's te wachten, maar het valt mee. En dan staan wij bij de Griekse douanebeambte. Paspoorten, oké, vaccinatiebewijzen oké, PLF (passenger Locator Form) S...t, niet oké dus. Ik ben helemaal vergeten om dat 24 uur van te voren te regelen. De beambte, een aardige man, vraagt me het dan nu maar te doen en stuurt ons naar de zijkant van de weg. Ik ga aan de gang, maar wat ik ook probeer, het lukt niet, ik krijg de benodigde email niet binnen. Ik krijg het steeds benauwder en ga terug naar de beambte. Hij vraagt me dit te proberen en dan dat, hij snapt er ook niets van. Nadat echt alles uit de kast is gehaald overlegt hij met een collega en besluiten om ons toch door te laten gaan. Waarschijnlijk is er door internet drukte een vertraging ontstaan bij het afleveren van email. Wat gestrest doen we de laatste paar kilometers naar Komotini, waar we inchecken in het hotel en dan een adresje krijgen waar we volgens de eigenaar lekker zullen eten. En daar was geen woord van gelogen, we hebben inderdaad heerlijk gegeten in de Pantapoleio sto roloi, wat 'de winkel-van-sinkel bij de klok' betekent.
 |
| Ze mochten er dus op deze weg niet rijden |
 |
| Tussen de spijlen door hebben we een, heel kleine, blik op de Donau |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten