Donkere dag ná Kerstmis bij Ede

9,6 km; 2 uur 9 minuten

Wel even een frisse neus halen vandaag en wat bewegen na het eten van gisteren. We lopen vanuit Ede door Landgoed Kernhem en de Edese bossen, op de terugweg door de Doesburger Eng.
Het is een donkere dag, maar gelukkig blijft het droog.

Winters bos

Doesburgermolen

Kerstmis 2015

We hebben een heerlijke avond gehad. Lekker gegeten en bijgepraat.

Met Roy, Marc & Chavelli en natuurlijk wijzelf

2e kerstdag het lijkt wel lente

14,3 km; 3 uur 9 minuten

In 2010 hadden we een Witte Kerst en maakten we prachtige sneeuwplaatjes en was het koud!!!

Kerstmis 2015. Het weer is zo mooi vandaag en waarschijnlijk hebben we het zo nog nooit gezien. Madeliefjes, Paardenbloemen, braambloesem, katjes in de bomen. Het lijkt lente.

We maken een lekkere wandeling vanuit huis naar Ederveen en het zonnetje schijnt. De jassen gaan los en we hebben het gewoon warm. De plaatjes zijn echt van vandaag, 26 december 2015.

Leersumse Plassen

Petra en Ben zijn vandaag bij ons en dus gaan we even naar buiten. Ik heb de Leersumse Plassen uitgekozen. Het heeft de laatste tijd veel geregend en het is vreselijk modderig. Al snel blijkt dat we een andere route moeten volgen omdat we anders tot onze enkels in de blubber zouden zakken. Maar het wordt een mooie wandeling. Er is nauwelijks wind en dus zijn de plassen als een spiegeltje.

Pieterpad: Strabeek - St.Pietersberg oftewel Valkenburg - Maastricht

21,4 km; 5 uur

Vandaag reizen we met de trein weer af naar Limburg. We gaan de laatste etappe van het Pieterpad lopen. We starten in Valkenburg en lopen de eerste 1,5 km naar het startpunt van die laatste etappe van het Pieterpad, Strabeek. Vanaf Strabeek gaan we door een mooi landschap en natuurpark Ingendael langs de Geul richting Maastricht. We zien Sint Gerlach in de verte liggen, dat ziet er sprookjesachtig uit. Het schijnt dat er hier beroemde personen hebben overnacht, zoals president Bush. De paden klimmen en dalen toch wel aardig, maar het valt allemaal wel mee. We komen langs de Bemelerberg, waar de oude mergelgroeve Blom is. Nu grazen er een paar geiten. Dan lopen we door Berg en Terblijt. In Terblijt staat in een parkje een mooie kerststal. We wandelen langs veel mergelgrotten. Langzaam lopen we Maastricht in. Bij het station van Maastricht wandelen we verder naar de Sint Pietersberg, op het station komen we over een paar uur wel weer terug. Het is gezellig druk op deze zondag in Maastricht, de kerstverlichting brandt. We lopen langs kerken en stadsmuren door het centrum. Net buiten Maastricht begint de klim naar de Sint Pietersberg. We lopen langs het fort Sint Pieter en hebben vandaar een prachtig uitzicht over de stad. Via de afgravingen van de ENCI, ook wel de Oehoevallei genoemd omdat deze grote uilensoort hier sinds 1997 huist, staan we wat later bij het eindpunt van het Pieterpad. Een monument en een wegwijzer vertellen iets over dit eindpunt en dat het vanaf hier nog 492 km is naar Pieterburen. Het is een mooie route, iedere keer doen we een stukje, als het een beetje in onze eigen route uitkomt, maar het is wel leuk om nu het eindpunt te bekijken.
Maar ja, ons echte eindpunt is het nog niet. Wij moeten terug naar Maastricht. We lopen een andere weg terug en komen weer bij het station aan, waar we bij Brasserie Maastricht, net als de vorige keer, een kipsaté verorberen. De naar (veel) drank ruikende eigenaresse, was ook nu heel erg aardig.
Onze buiken zijn gevuld en dan gaan we richting de trein om tegen 18 uur naar Utrecht af te reizen. Jammer dan, wisselstoring, het zou tot 20.00 uur duren en dus krijgen we een kopje koffie of thee van de NS. Gelukkig want het is best fris op het perron en de stationshal van Maastricht is niet zo groot dat al die reizigers daar kunnen blijven. Ja, dat is wat minder leuk, want we hadden natuurlijk al dik 20 km in de benen en om dan zolang te moeten wachten, tja ...

Gelukkig krijgen we om even over zeven een seintje dat de storing is verholpen en kunnen we in ieder geval de trein in om een plaatsje te bemachtigen, want het is nu natuurlijk flink druk. En dan kunnen we om half 8 alsnog richting huis, waar we rond half 11 weer zijn. Moe, maar wel voldaan.

Stationshal Maastricht

Nederlandsche Spoorwegen 1839 - 1939

En we zijn weer bij de Geul

St. Gerlach

Beren op de weg of gewoon bomen overdwars

Mergelgroeve blom

En zo vind je ze veel hier in Limburg

Kerststal in Terblijt

Limburg - Mergelland

Mergellandschapen

Heilig Hart van Jezuskerk

Stadsmuren en gracht in Maastricht

Uitzicht van fort Sint Pieter op de Sint Pietersberg

En nog eens

Eindpunt Pieterpad

Afgravingen van de ENCI oftewel de Oehoevallei

Het carillon van Sint Pieter beneden

Onze Lieve-Vrouwekerk

Natuurwandeling Landgoed Prattenburg

18,4 km; 4 uur 16 minuten

Het plan was om een stuk vanuit huis te lopen, de rode route. We lopen naar het Amerongse Bos met daarin Landgoed Prattenburg. Opeens staan we bij een bord dat we nog niet eerder op onze wandelingen hier hebben gezien: Natuurwandeling Landgoed Prattenburg. Als we die erbij doen wordt onze wandeling natuurlijk wel een stuk langer, 6,4 km langer. Maar het weer is goed en de benen voelen goed, dus dachten we: laten we het maar doen, de groene route erbij dus. Het is een mooie wandeling die over de mooiste plekjes van het landgoed gaan. Dennenbossen, bossen met loofbomen, heide, beukenlanen, het is heel afwisselend, dus zeker de moeite waard om in een ander jaargetijde nog eens te doen, want nu is echt alles kaal.
We hebben de paraplu's bij ons en een paar keer wordt de lucht echt donker, maar het zijn maar enkele druppels die daaruit komen. Als we weer in Veenendaal zijn en bijna in het uitgestorven centrum lopen worden we overvallen door een flinke hagelbui. Ja, daar was voor gewaarschuwd, winterse buien. Maar we zijn bijna thuis, het begint alweer te schemeren.

Natuurgebied de Utrechtse Heuvelrug

Het is ook hier NAT

Heide tussen Veenendaal en Elst (U)

Kasteel Prattenburg

En nog een paar stoeltjes

Nog eens rond Euverem

9,7 km; 2 uur 29 minuten

De weersverwachting voor vandaag leek niet best, maar toen we hadden ontbeten scheen er een waterig zonnetje. Vlug op buienradar gekeken en waarschijnlijk zou het hier toch nog zo'n 2 uur droog blijven, daarna zou er veel water vallen. Ik had nog een route staan van iets meer dan 9 km en dan zouden we het toch een groot deel van de wandeling droog hebben. Dus de afwas voor straks en vlug de wandelschoenen aan en lopen maar. 

Flinke klimmetjes, maar ook afdalingen en mooie uitzichten. En we kunnen goed zien dat het hier toch best heeft geregend, vooral 's nachts, want de paden zijn vreselijk modderig, deze vakantie hebben we zeker 50 tinten modder leren kennen. We moeten dus erg voorzichtig zijn en zeker als het flink afdaalt of klimt, je glibbert zo een heel eind weg. De gemiddelde snelheid ligt erg laag daardoor en het wordt later en later. Maar we houden het droog. In het huisje heb ik de wandelschoenen even helemaal ontdaan van alle modder, want morgen gaan we weer naar huis. Als we een half uur later een bakkie drinken komt de regen gestaag uit de hemel.

Toen we nog thuis waren zagen we dat de voorspellingen voor deze week erg slecht waren. En het heeft inderdaad heel flink geregend, maar wij hebben iedere dag gewandeld en alleen dinsdag zijn we flink nat geregend. 

De moraal van dit verhaal: Ga ervoor als je de kans krijgt ...

Heel veel fruitbomen

en daar tussen ineens kleur

Smal paadje langs de Gulp

Het water zoekt een weg, zelfs over de wandelpaden

Van Epen naar het Drie Landenpunt

21,2 km; 7 uur gelopen én gezeten

Het belooft een mooie dag te worden. Wij doen van het tweede en lange gedeelte van de wandeling naar het Drie Landenpunt, we lopen er van Epen naartoe.
Eerst lopen we een eindje langs de Geul. We komen langs verschillende kleinere beken en dan staat ergens een bord waarop staat vermeld dat Epen het bronnenland wordt genoemd. We zijn dus onder andere langs de Cottesserbeek en de Berversbergbeek gelopen. Al die kleinere beken monden uit in de Geul, die later zelf weer in de Maas stroomt. De regen van de laatste dagen maakt dat het hier wel erg modderig is, dat betekent dus heel goed opletten waar je je voeten neerzet.
We lopen langs de grens met Belgie door het prachtige Limburgse heuvellandschap. Dit is Cottessen, een gebied in Zuid Oost Limburg, dat als kenmerken heeft hoogteverschillen, vakwerkboerderijen, landerijen afgewisseld met bossen, kortom een mooie omgeving. Het is nog een beetje grijs, maar hier en daar zien we een blauw plekje in de lucht. We lopen steeds verder richting ons doel van vandaag en in de verte zien we de hoge uitkijktoren van het Drie Landenpunt. De lucht is inmiddels blauw geworden en de zon schijnt. Maar jammer genoeg is de toren gesloten, waarschijnlijk vanwege de nog steeds harde wind.
We maken foto's van de verschillende landenpunten én van het hoogste punt van (Europees) Nederland: de Vaalserberg 322,7 meter boven ANP.
En eten dan een hapje in Taveerne De Grenssteen en dat smaakt goed. Dan beginnen we aan de terugweg. Het zonnetje blijft schijnen, maar de wind blijft toch nog hard, niet echt warm dus, maar prima om te lopen. De terugweg is minder klimmen en dalen, we lopen eigenlijk steeds over een heuvelrug. Maar het laatste stuk moeten we toch naar beneden, richting de auto en als de voeten vermoeid zijn is dat toch nog best moeilijk :)

En modderig .... dat was het

Maar ook schitterende uitzichten

Bijzondere wandelpaden

Over groene heuvels

en over het erf van boerderijen

en mooie luchten

De uitkijktoren, die gesloten bleek

spreekt voor zich

Deze ook

Hoogste punt van Nederland: 322,7 boven ANP

Lekker gegeten en dan afrekenen

En op de terugweg, weer een prachtig uitzicht