Gytio-Kalamata 173 km

We maken een leuke rit richting Kalamata maar wel met een omweg door het zuidelijkste deel van deze vinger  van de Peloponnesos, genaamd Mani.Dit gedeelte ziet er heel anders uit dan de streek meer naar het noorden. Hier maken de huisjes met gepleisterde muren en oranje daken met dakpannen, plaats voor vierkant en rechthoekige blokken met platte daken, en de buitenkant bekleed met mooie stenen in grijze, roze en hele stenen. De Oleanders zijn uit het beeld weg en nu staan overal distel en planten die daar heel veel van weg hebben. Verder zijn de heuvels hier bijna kaal. Het is een bijzonder landschap om te zien. We willen niet helemaal naar de zuidelijkste punt en keren de auto op weg naar Kalamata. Daar vlakbij komen we nog eens op zo'n weggetje waar je eigenlijk liever niet op rijdt. We zijn toch heel voorzichtig doorgereden, om zoveel mogelijk kuilen en bulten te vermijden. Het lukt allemaal, de auto blijft heel.
We willen hier eigenlijk 2 nachten blijven, maar we horen morgenochtend pas of er annuleringen zijn, want op dit moment zijn ze volgeboekt. 
Vanavond zoeken we weer een leuk restaurant en genieten van alles.

En lekker uit eten geweest

Poros- Gytio 222 km

We hebben weer een leuke rit gehad vandaag zand, zee en bergen en toen weer zee. In Gytio is het hotel snel gevonden. Als we de bagage op de kamer hebben doen we snel een rondje langs de haven. Het is een leuk stadje..

 

Ouzo met nootjes

Poros

We zijn van plan om een leuk rondje te lopen op het kleine eiland. We beginnen dan ook met goede moed. Maar als we ongeveer 2,5 km onderweg zijn staan er verbods- en waarschuwingsborden op de weg. We mogen niet verder. De natuur is te droog en er is dus een groot risico op natuurbranden. en we doen dus wat er van ons wordt gevraagd, we gaan terug. Dan besluiten we om met de auto een rondje te doen, maar zelfs op sommige wegen voor auto's staan er verbodsborden. We rijden terug en maken nog een ritje langs een andere kust en bij een uitnodigend terras drinken we een drankje en eten een ijsje.
Vanmiddag nog even bij het zwembad om af te koelen en vanavond eten we weer ergens in het stadje. We wilden in het restaurant van het hotel eten, maar nadat we daar vanmiddag een half uur hebben zitten wachten op koffie hadden we daar geen zin meer in. 

Kalafryta-Poros 185 km

Na alweer een heerlijk ontbijt nemen we afscheid van onze gastvrouwen en gaan we op weg naar Poros.
De route is weer prachtig, door de bergen en kleine stadjes en dorpen. Eigenlijk was het de bedoeling dat we in Galatas, het plaatsje aan de overkant van Poros stad, zouden slapen maar daar waren aan het begin van het weekend geen kamers meer beschikbaar. En dus nemen we de kleine ferry naar het eilandje Poros.
's Middags liggen we even bij het zwembad en 's avonds lopen we naar de restaurantjes en terrasjes aan de haven. Ditmaal gelukkig weer een heel geslaagde maaltijd. 

Geen snel - en hoofdwegen betekent soms dit

En dit

Poros-stad

De haven

  Nog niet heel druk,
 maar dat verandert wel

Kalavryta

Vanochtend krijgen we eerst een heel uitgebreid ontbijt en het is heerlijk. Tegen 12 uur beginnen we aan onze wandeling. Het is inderdaad 10 graden koeler dan gisteren en dat voelt goed. We lopen eerst naar Kalavryta en wandelen dan de bergen in. Het is allemaal goed te doen.  Tegen 16 uur zijn we terug in Kalavryta en kopen eerst een koud drankje bij een benzinepomp, omdat het water dat we hebben meegebracht inmiddels warm is. Dan zoeken we een taverne op en bestellen ons eten. Bijna nooit bevalt het ons niet, maar vandaag is zo'n dag. Leo had varkensvlees in mosterd en dat was erg droog en smaakte niet echt. Ik had een salade  met sinaasappel en cream cheese. Het oogde erg lekker, maar na de eerste happen heb ik besloten om het niet verder op te eten. Dat is me echt nog nooit overkomen. De serveerster vroeg nog of ik iets anders wilde, maar dat hoefde ik al niet meer. Bij een ander restaurant hebben we nog een ijsje gegeten en daarna zijn we weer naar ons hotel terug gelopen. En daar hadden we een rustige avond met een ouzaki en wat chipjes. Welterusten. 

Kalavryta

Peloponnessus trip

Als we weggaan vanuit Zakynthos is het nog heel heet, rond de 40 graden. We rijden vanuit Killini over kleinere wegen naar Kalavryta, dat in de winter een bekend skigebied is. We eten een ijsje en drinken een cola op een terrasje in één van de vele dorpen die we aandoen. Daarna doen we het heel rustig aan, omdat we dreigen voor de check-in tijd van 16 uur aan te komen. Maar we kunnen toch al niet erg veel vlotter vanwege de soms smalle wegen. Hoe smal die wegen zijn merken we als we nog een uurtje moeten rijden. De weg wordt smaller en nog smaller en verandert dan in een steenslagweg. De weg kronkelt zich omhoog en ik zit vaak aan de kant van de weg waar ik bijna recht naar beneden kijk, dat geeft mij niet een fijn gevoel. Maar Leo houdt er rekening mee en houdt dan zo mogelijk meer links. We komen geen tegenliggers tegen, later merken we waarom. Als de weg nog smaller wordt en we op een open plek staan waar aan de weg wordt gewerkt, maar op dat moment even niet, besluiten we om terug te rijden en een andere route te zoeken. We doen dit tenslotte omdat we het leuk vinden en dit vinden we allebei niet leuk. We rijden het stuk weer terug en vinden een route over normale wegen die ook naar Kalavryta gaat, waar we nu tegen 17 uur aankomen. Aphroditi's inn is een leuke plek met appartementen die allemaal op het dal van  Kalavryta uitkijken. Daarna strekken we onze benen en lopen weer naar beneden om ergens te gaan eten. To Spitiko is een klein restaurant dat als enige is geopend op die tijd. Maar het is er gezellig en we eten er lekker, dus wat wil je dan nog meer. 

Onderweg

to Spitiko

Herdenkingsmonument aan het feit dat op die dag de gehele mannelijke bevolking werd uitgemoord

Ontbijt