Dag 11 Van Bordeaux naar Les Sables d'Olonne

En daar gaan we weer, nog een weekje dan zijn we in Nederland, als alles volgens plan loopt. De rit van vandaag is wel afwisselend, maar het is vlak en wij vinden heuvels en bergen iets leuker om te rijden. 
We krijgen wel weer allerlei wegen en de velden vol (nu uitgebloeide) zonnenbloemen, mais of wijnranken wisselen elkaar af. Het rijdt allemaal heel vlot door en daardoor zijn we al om 15 uur in het hotel. We besluiten om even naar de kust te rijden en onze benen te laten werken. Het is maar een kwartiertje of zo rijden. Het is prachtig weer en nog warm ook, dus het is heerlijk om nog even buiten te zijn.

Dag 10 van Canfranc naar Bordeaux

We zijn nog geen 5 minuten onderweg of grote borden vertellen ons dat de weg naar Frankrijk dicht is. In de bergen is het altijd net iets moeilijker om een andere weg te kiezen, het is bijna altijd een heel stuk om. Zo ook nu, een redelijke weg voor ons is opeens meer dan 50 km. verder. Maar we hebben geen keus dus gaat de neus die kant uit. Het is wel een prachtige rit door de bergen en ergens bij het hoogste punt gaan we de grens over en zijn we weer in Frankrijk. Dan worden de bergen ook minder hoog en minder ruw, langzaam wordt het een glooiend landschap. Om 17 uur zijn we bij ons hotel.

Dag 9 Van Andorra naar Can Franc

We hebben we weer een mooi ritje achter de rug. Door de Pyreneeën gaat het, over bochtige weggetjes (Leo blij) en wat bredere wegen, maar steeds met mooie uitzichten. Op die kleine wegen worden we op een bepaald moment ingehaald door 3 Porsches en een Ferrari, met een heleboel motergeluid halen ze ons in, maar even later staan we allemaal weer bij een stoplicht vanwege werk aan de weg. Met heel veel gebrul rijden ze weg, allemaal haantjes😀. Tegen 16 uur komen we bij Canfranc Estacion.

Van Wikipedia:
Station Canfranc Internationaal (Spaans: Estación Internacional de Canfranc) is een treinstation in het Spaanse dorp Canfranc. In het verleden heeft het gediend als internationaal overstapstation, maar sinds 1970 is al het internationale treinverkeer er opgeschort. Wel vertrekken er twee treinen per dag naar Zaragoza. In 2021 werd er een nieuw passagiersstation geopend. Het oude station is omgebouwd tot hotel. Er gaan stemmen op om de spoorverbinding met Frankrijk te herstellen.

Wij hebben jaren terug een programma gezien over dit oude station. Toen was er sprake van dat er allemaal winkeltjes en restaurants in het gebouw zouden komen. We hebben niet meegekregen dat het een hotel is geworden. Eigenlijk was er dus niets te beleven.

Ons hotel is 3 minuten verderop dus daar komen mooi op tijd aan. Eerst drinken we een koffie en zijn dan bezig tot we aan de maaltijd kunnen beginnen.

Rotsig genoeg

Canfranc  internationaal station, dit gedeelte is nu een luxe hotel

Dag 8 Van Millau naar Canillo in Andorra

We zijn vandaag gearriveerd in Canillo in Andorra. Het was ook vandaag een gevarieerde trip en uiteindelijk kwamen we in de Pyreneeën terecht. Aan de Franse kant hingen de wolken op de hoogte waar wij reden op ongeveer 1600 meter en was het grijs. Toen we een berg over waren was het helemaal blauw en hadden we een prachtig uitzicht. Ook vanuit ons hotel trouwens. Andorra heeft als belangrijkste inkomstenbron de wintersport. De plaatsjes bestaan dan ook voor een groot deel uit hotels en appartementencomplexen.

in de wolken

uit de wolken

vanuit ons raam in hotel Ranson

Dag 7 Van Imperia naar Millau

Het was een heerlijke reisdag. Kleine straatjes, grote wegen, slaperige dorpjes en levendige steden. We hebben van alles gehad. Vanochtend kwamen we een prachtig aquaduct tegen en vanmiddag reden we over het viaduct van Millau. Het viaduct van Millau is een enorme brug over de rivier de Tarn en is de hoogste (snelweg)brug ter wereld.

En daarna waren we ook snel bij ons slaapadres. Een heel simpel hotel met een restaurant. Dan is het vast oké. Maar jammer dat het internet het niet doet. Ik kan dus voor morgen geen route maken en ook geen hotel bespreken. Jammer.

Maar het restaurant was prima, heerlijk gegeten.

Dag 5 en 6 Van Viareggio naar Imperia(Italie) en van Imperia naar Aix en Provence (Frankrijk)

Als we zaterdagmorgen wegrijden, lijkt het erop dat we die middag rond 15 uur in Imperia kunnen zijn. Maar we weten dat het altijd uitloopt. Vandaag is dat niet anders. We rijden langs de Italiaanse Riviera en het is zaterdag, prachtig weer en dus druk, druk, druk. Dagjesmensen voor het strand zijn er, maar ook heel veel fietsers, motoren en auto's. Het is op zichzelf niet heel erg om er langer over te doen, maar ons slaapadres heeft ons verteld dat we voor 19 uur moeten inchecken, daarna is het gewoon dicht. Toen ik het boekte was dit het laatste redelijk geprijsde hotel, nu weet ik dat ik de volgende keer minder moet letten op de prijs.

Met het uur dat we rijden wordt het later dat we zullen  aankomen. Eenmaal in Imperia is het inmiddels over half 7. We zijn laat en dan is er een weg afgesloten en kunnen we niet bij ons adres komen. Dus zetten we de auto een stuk verder neer, terwijl er achter ons een auto plotseling stopt, de volgende auto klapt erop en de volgende ook, vette pech dus. Wij gaan bijna hardlopend op weg naar onze slaapplek. Eerst toch een verkeerd straatje, een voorbijganger is vriendelijk en neemt ons op sleeptouw, grazie. We zijn er om 2 over 7, maar de eigenaar is er nog. Dan terug naar de auto om dat wat we nodig hebben te halen. En weer terug naar de Elberga Nella. En dan gaan we op zoek naar een hapje eten, maar het is ook nu heel erg druk. Alle terrassen vol, je moet een reservering hebben, anders kom je er niet. We doen het vanavond met een ijsje en gaan om 9 uur terug om te gaan slapen, want na deze lange autodag zijn we gewoon moe.

Ons slaapadres was okay, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Het ontbijt goed genoeg. We rijden om 9 uur Imperia uit. Het is nog heerlijk rustig op deze zondagochtend en we kunnen lekker doorrijden. Het hele eerste stuk gaat langs de kust, we komen door San Remo, vlak langs Monte Carlo in Monaco, door Nice, Antibes, Cannes en Frejus. Dan gaat de route meer uit de kust met heel veel mooie uitzichten. Op deze manier is dat rijden fijn, dus we genieten. Maar we zijn minder blij met de McDonalds vestiging in Frejus. We bestellen een koffie met iets erbij, betalen en gaan met het nummertje bij een tafeltje zitten. Na 10 minuten ga ik vragen waar onze bestelling blijft en leg de jongeman uit wat we hadden besteld. Hij kijkt alsof hij het begrijpt en loopt ergens heen. Die komt niet meer terug. Een mevrouw reageert op onze roep. Maar spreekt geen andere taal, gaat daarna met haar werk verder. Een andere jongeman ons verhaaltje vertelt, hij kijkt wat dingetjes na en kijkt in wat zakken en gaat dan ook verder met z'n werk. Wij gaan een beetje boos maar gewoon weg. Geen goeie beurt. Vanmiddag dus geen koffie. Maar we zijn wel op tijd bij het hotel, straks maar eens kijken of we hier een hapje kunnen eten.

Tja, dat hapje eten. Hier in de buurt zijn wel tien restaurants en ze zijn allemaal gesloten en gaan allemaal pas weer open op maandag. Nu kreeg McDonalds dus de kans om het goed te maken van vanmiddag.  En eerlijk is eerlijk, het was allemaal lekker. Dus toch nog een gevulde buik. 

Aan de Italiaanse Riviera

Monte Carlo

Dag 4 Van Perigia naar Viareggio

Na het lekkere ontbijt beginnen we aan autodag 4. Het wordt een afwisselende rit van 245 km. Hier en daar rijden we eens een stukje om, omdat het pijltje van de routeplanner niet altijd meedraait, maar het komt allemaal goed. We rijden 's middags onder de rook van Florence en ook bij Pisa komen we dicht in de buurt, ik zie zelfs in de verte een scheve toren. 

Voor we weg gingen heb ik nog snel mijn camera gepakt, die stond niet op het lijstje. Vanmiddag wilde ik een paar foto's maken, maar de batterij waas leeg, de reserve trouwens ook en ik ben dus wel de lader vergeten om die speciale batterijen op te laden. Hoe suf kun je zijn. Maar gelukkig heeft Leo nog een cameraatje meegenomen en daar gaan gewone batterijen in.

Vanaf het terras waar we aten.

Dag 3 van San Salvo naar Perugia

We zijn vroeg wakker door het uur tijdverschil tussen Griekenland en Italië. Dus we doen rustig aan met het ontbijt. Vandaag is eeen route van ongeveer 340 km, dus ruim 6 uur rijden. Maar het gaat allemaal goed en we rijden weer over allerlei wegen en door allerlei landschappen naar Perugia. Onderweg doen we wel even een bakkie met iets erbij. Lekker toch!

Een nieuwe roadtrip, een nieuw avontuur

Gisterochtend zijn we vertrokken vanaf Zakynthos met de ferry van half 11. De rit ging prima, via de Rio Antiriobrug in Patras via de westkust van het vasteland naar Igoumenitsa. Daar waren we rond 18 uur. Dus ruim tijd om in te checken en wat te gaan eten. De taverne waar we bijna elk jaar aten is niet meer open voor maaltijden, jammer, maar er zijn gelukkig meer tentjes. We zijn rond 21 uur bij de auto terug en gaan dan richting kade12, waar we voor 22 uur klaar moeten staan. Maar al wat er komt de eerste uren, geen ferry. Die zien we pas tegen 24 uur aankomen, de tijd waarop we eigenlijk moesten vertrekken. Dat lukt dus niet. Pas om half 2 gaan we verder naar Bari. Dan liggen we inmiddels in onze hutten, maar slapen nog niet. Maar even later lukt dat wel en het slapen gaat prima, maar wel kort, want we om half 8 al weer wakker. We leveren de keycard in en gaan naar het restaurant om daar te ontbijten en dan is het wachten tot we echt in de haven van Bari aanmeren en dat is pas rond 11 uur het geval. Voor zo'n hele boot dan leeg is duurt ook nog een tijd, maar uiteindelijk om half 2 zijn we de haven uit en rijden we naar San Salvo. We rijden over allerlei wegen en Leo is blij met een paar flinke heuvels. Om half 6 zijn we bij Hotel Eden en checken in. Straks een restaurant zoeken en daarna hopelijk een lange nacht. De kop is van de reis af, we zijn benieuwd wat deze reis ons weer laat zien.

En dus maken we een rondje en komen wel wat eetplekjes tegen, maar ja, Leo eet geen pasta of pizza. En dus lopen we verder. Het laatste restaurant was niet echt mijn keus, blauwe en groene lampen op het terras, het leek ongezellig maar omdat het de laatste mogelijkheid is kijken we toch verder. Binnen blijkt het heel leuk te zijn. We blijven eten en het was heel erg lekker, een verrassing dus. Het werd voor Leo een flinke burger met frietjes en groenten en voor mij spaghetti en de groenten van Leo. Een prima combinatie ...