Leo en Marlies: Rondom Doorwerth

20,2 km; 5 uur 57 minuten

Onze lieve vrienden Ben en Petra zijn weer bij ons. Donderdagmiddag, Hemelvaartdag, kwamen ze al, want we hadden al afgesproken dat we asperges zouden eten. En aangezien ik die nog nooit heb klaargemaakt, laat Petra mij zien hoe dat gaat.

Tegen half 7 genieten we van een heerlijk maaltje asperges met een hollandaise saus, voor twee van ons met beenham, voor de andere twee met zalm. Krielaardappeltjes erbij en dan is het echt prima.

Op vrijdagochtend ontbijten we eerst uitgebreid en rijden dan naar Wolfheze,want daar start onze wandeling van vandaag. Het is nu nog fris maar de, eerst nog egaal grijze, wolkenlucht vertoont al grote blauwe plekken dus het wordt vast een mooie dag.

We maken eerst een rondje door het dorp. In 1906 werd een stuk bosgebied van 86 hectare aangekocht door de Vereniging tot Christelijke Verzorging van Krankzinnigen en Zenuwlijders (voorganger van psychiatrisch ziekenhuis) Na de oorlog werden veel gebouwen opnieuw opgebouwd omdat er bombardementen door de Engelsen waren geweest in de Operatie Marker Garden. Nu is dat gedeelte van het dorp van Pro Persona, wat ook alles met psychiatrie te maken heeft.

We wandelen over het viaduct over de A50 en gaan dan het bos in. Al vrij snel komen we bij de Wodanseiken. Er bestaat schilderij met de titel Wodanseiken te Wolfheze uit 1849 van J.J. Cremer. In de 19e eeuw stonden de eiken nog in een open heidelandschap. Dit verklaart hun korte stammen met laag aangezette kroon. De afgelopen eeuw is de heide rond de beek bebost geraakt. Het schilderij maakt wel een geromantiseerde indruk: de eiken lijken groter en indrukwekkender dan de huidige exemplaren, die wel schilderachtig, maar niet erg groot zijn.

Daarna lopen we langzaam richting Nederrijn. Daar ligt ook het uiteinde van de Utrechtse Heuvelrug, dat betekent dus klimmen en dalen. Maar eigenlijk was dat ook heel erg de bedoeling, we willen nog wat oefenen voor de vakantie, want die komt nu wel heel dichtbij.

Bij de Westerbouwing aangekomen denken we daar lekker even iets te drinken en een hartig hapje te nemen, maar dat is mis gedacht. Het restaurant is afgehuurd door twee bruidsparen en dus kunnen gewone gasten er niet bij. Wel een beetje jammer.

We vervolgen onze wandeling en lopen over Landgoed Duno, waar de Azalea's prachtig in bloei staan. Even later gaan we Oosterbeek binnen en komen over een stuk land waar vroeger een suikerwerkfabriek heeft gestaan, het is helemaal verwilderd, maar het is een prachtig plekje geworden. Daar ziet Petra ook ineens een reigernest, leuk, had ik nog nooit gezien.

De hele wandeling heb ik al uitgekeken naar de Meidoorn. Ik heb de bloemetjes nodig voor een tinctuur, die ik maak omdat ik de workshops volg van Herba Sanitas, de Wilde Donderdagen. Ik leer daar heel veel over inheemse kruiden, geweldig leuk. De eerste boom die we tegenkomen is al bijna uitgebloeid, maar nu in het laatste gedeelte van de wandeling zie ik een prachtige Meidoorn, geweldig mooi in bloei. Leo, Petra en Ben helpen me om een emmertje vol te verzamelen, Thuis ga ik er verder mee aan de slag.

Dan lopen we langzamerhand weer richting het viaduct over de A50 om daarna de auto op te zoeken bij het stationnetje van Wolfheze.

We besluiten deze mooie dag door een pannenkoek te gaan eten in het pas geopende pannenkoekenrestaurant "De Bijenmarkt" aan de Nieuweweg in Veenendaal. Een Jagerspannenkoek voor Leo, een pizzapannenkoek voor Ben, eentje met tonijn voor Petra en één met geitenkaas en meer voor mij. Het was heel erg lekker en zeker voor herhaling vatbaar.