Leo en Marlies: Vanuit Arnhem naar Veenendaal met OV en de voeten

31 km; 7 uur 28 minuten

Vanochtend zei Leo ineens: "We hebben toch nog zo'n meereiskaartje van de trein? Zullen we vanaf Arnhem naar huis lopen, volgens Googlemaps is dat maar 25 km." Ok, dus een route gemaakt, niet als Google over grote wegen, maar over leuke weggetjes en door het bos en volgens mijn info inderdaad tegen de 25 km. Om kwart over 11 pakken we de trein naar Arnhem en 20 minuten later stappen we op Arnhem station op het perron en beginnen we aan de wandeling.

Het is nu nog prettig weer, wat wolken, stukjes blauw, dus gewoon aangenaam. We zien niet erg veel van Arnhem, maar zien aan de andere kant van het spoor wel het Museum voor Moderne Kunst. Even verder zien we de koepel van koepelgevangenis De Berg, ontworpen door dezelfde architect als die van de koepel in Breda. Er vlak naast staat de TenneT toren, een enorme zendmast van 149 meter inclusief mast. We moeten een stukje omlopen omdat we niet over het terrein mogen en daarna gaan we richting Oosterbeek. We lopen een eind langs het spoor, dat hier tussen 2 flinke wallen ligt. Het landschap is wat glooiend en als we dan ook nog een veld met druivenranken zien, is het net of we in buitenland lopen. In Oosterbeek komen we langs hotel Dreyeroord. Het Hotel Dreyeroord was in de 2e WO de kern van de noordelijke verdedigingslinie van de King's Own Scottish Borderers (KOSB). Het hotel werd ook wel The White House genoemd.
In het park, achter het hotel, vonden zware gevechten plaats. Hier zijn tegenwoordig nog steeds sporen van terug te vinden, zoals de rupsbanden sporen in de oprit van het hotel.
Na Oosterbeek komen door de mooie Bilderbergbossen en prachtige beekdalen, we lopen richting Wolfheze, wat we zuidelijk passeren. Inmiddels is het wel beginnen te regenen, de paraplu's dus uit de rugzak. Gelukkig is het niet koud. Bospaadjes en landweggetjes volgen met bermen vol bloeiende veldbloemen. De zon schijnt weer, maar jammer genoeg niet voor lang. Als we onze uitgestippelde paadjes volgen in de Gemeente Renkum begint het weer flink te regenen. We moeten ons op sommige stukjes echt tussen de (braam)struiken doorwurmen en dat betekent ook natte broeken. Op een weggetje verlies ik mijn evenwicht wat tot gevolg heeft dat ik met mijn schoen een flink eind in de blubber zak, maar gelukkig zijn mijn sokken nog droog. De route is prachtig en Leo zegt op een bepaald moment: nu nog 16 km. En ik denk ????? Heb ik dan zo verkeerd gekeken? en gerekend? Maar het is niet anders, we moeten toch naar huis, dus gewoon verder lopen. Bij Bennekom komen we de Heinrich Witte bank tegen. Heinrich Witte was een botanicus die na zijn pensionering in Bennekom kwam wonen, volop bleef doorwerken aan zijn botanische publicaties, maar die ook enthousiaste artikelen schreef over Bennekom als woonplaats en vakantiedorp. Met de bank wordt hij door Scouting geëerd. Maar ze konden het niet laten: op de bank ook het stralende zonnetje dat het symbool is van Scouting Bennekom!
Als we de weg Ede - Wageningen over zijn gestoken komen we weer in bekendere streken. We wandelen door het Binnenveld, waar heel veel auto's rijden en volgens mij is het hier alleen voor bestemmingsverkeer toegestaan om te rijden. Maar misschien is er inmiddels iets veranderd. De wegen zijn hier wat lang en recht en als je dan bijna op je tandvlees loopt is dat niet zo lekker. We halen het natuurlijk, maar we zijn echt flink moe. Maar het was een heel mooie wandeling, heel erg afwisselend, dus ik ga zeker stukjes gebruiken voor nieuwe wandelingen. Nu lekker met de beentjes rust houden.

En ja, dan die afstand. Ik heb dus gewoon verkeerd gekeken, ik zag op een gedeelte van de route 10,8 staan en dat bleek achteraf 16,8 te zijn. Ja, die zich vergist moet flink lopen :)