Bunnik bij Rhijnauwen en Vechten

12 km; ongeveer 3 uur

En natuurlijk genieten we en wandelen gewoon verder in Nederland. We stappen in de auto en rijden naar Rhijnauwen bij Bunnik. Het is nog redelijk vroeg, tegen half 11, en er zijn nu nog plaatsjes op de parkeerplaats. Vandaar lopen we langs de Kromme Rijn, Gaan over een bruggetje en lopen dan richting Fort Rhijnauwen. Het is er druk met mensen die een wandelingetje maken of iets gaan drinken in het huis van het landgoed. We genieten van het prachtige weer en de herfstkleuren. Verder gaan we langs de landgoederen van Oud- en Nieuw Amelisweerd. We wandelen onder de A12 door en zien dan aan onze linkerhand het terrein van Golfclub Amelisweerd. Even verder komen we bij het Fort bij Vechten. We lopen er nu niet in, maar er omheen. Op het P-terrein staan veel Lelijke Eendjes (Citroën), je kunt ze daar huren en een ritje in de omgeving maken. Maar wij lopen verder, gaan weer onder de A12 door en zijn dan weer vlak bij Bunnik. Inmiddels is de parkeerplaats mudvol en staan we zelfs te wachten tot we eraf kunnen.
Het was een lekkere wandeling en een heerlijk weertje.

Laatste dag dit jaar in Chartata

Heerlijk zo'n weekje. De eerste dag, zaterdag, was een erg natte dag. Veel regen, maar een goeie temperatuur. Daarna kwamen vier prachtige en zonnige dagen. We hebben nog twee heel mooie wandelingen gemaakt en genoten van de zon, de omgeving en de uitzichten.
In ons toekomstige huisje hebben we foto's gemaakt en alle maten genomen, getekend waar de stopcontacten en lichtschakelaars zitten. En steeds weer gekeken wat een prachtig uitzicht we hebben.
Maar de laatste twee dagen zijn grijs en er valt regen. Toen het vanochtend droog was zijn we toch maar even gaan wandelen, maar we kwamen toch nat en koud weer thuis, ondanks de pluutjes en de regenjacks, Zo is het dus ook in de herfst op Zakynthos en het is prima dat we ook dit zien. In Alykes is het bijna uitgestorven, in Alikanas zijn nog wel wat winkeltjes en restaurants open, want daar zijn nog hotels die gasten hebben. Maar na dit weekend is dat ook over, dan is het echt einde seizoen.
Wij vliegen morgen naar Nederland en gaan ons langzaam bezig houden met onze verhuizing naar hier.

Naar Orthonies

19 km; 5 uur 50 minuten

Eerder deze week heeft Leo een berichtje gestuurd aan Babis van de Bodega in Orthonies: of ze open zijn in deze tijd van het jaar. Het antwoord was "Ja, we zij geopend". Dus trekken we de wandelschoenen weer aan en lopen via wat voorheen de dirtroad was, richting Xigia, Met die nieuwe weg zijn ze al een heel tijdje bezig en nu zijn ze echt al een stuk gevorderd. Het asfalt ligt al tot in de bocht en dus gaat het lopen tot de taverne bij Xigia heel makkelijk. Daarna gaat het de heuvels in en moeten we flink klimmen, maar omdat de temperatuur goed is, valt het allemaal heel erg mee. In een paar uur zijn we in Orthonies. Jammer genoeg in de Bodega toch gesloten. We sturen nog een berichtje naar Babis, lopen ondertussen even naar het kerkje en het kerkhof van Orthonies en besluiten daarna onze wandeling maar te vervolgen. Jammer, volgende keer beter. Het lopen gaat goed en rond 3 uur zijn we weer bij Archontiko. We genieten nog ruim een uur van de zon, totdat ze ondergaat achter de berg.

Wat is het mooi, ook vanaf een nieuwe asfaltweg

Vanuit Taverne Xigia (maar gesloten natuurlijk)

Zeezicht

Orthonies

Er is altijd wat te doen

Xigia

Gewone krokussen en eikeltjes? Nee, echt niet. Het zijn wel crocussen,
maar die anderen lijken wel op eikeltjes maar zijn het niet

Bij Alykes en de zoutvlakte

Een dagje in de buurt en een rondje Katastari en Alykes

Chartata van af de berghelling

Herfst Zakynthos, een leeg strand

Tegen de bergrug aangeleund: Chartata, ons toekomstig dorp

Éen Zwarte Ooievaar

Van Anafonitria naar Porto Vromi en weer terug

14,6 km: 5 uur 30 minuten (inclusief late lunch of vroeg diner :)

En dan is er een prachtige dag aangebroken, we trekken de wandelschoenen aan, een korte broek en een shirtje. En we hebben het geen moment koud gehad. 24 graden is een heerlijk temperatuur om een wandeling te maken. We hebben de huur-auto nog, dus rijden we naar Anafonitria, parkeren daar en wandelen dan naar Porto Vromi. De heenweg is vooral afdalen over een gravelpad en dan weer stukjes asfalt. Bij Porto Vromi drinken we een lekkere sinaasappelsap en lopen dan terug naar Anafonitria. Nu gaat de gehele weg over flink stijgend asfalt, maar dat is niet heel erg want we komen nauwelijks auto's tegen. Het echte toeristenseizoen is inmiddels ten einde. Maar er zijn nog hotels en organisaties die tours aanbieden, dus in de echte toeristen trekpleisters zijn nog restaurantjes en kraampjes open. Als we terug zijn in Anafonitria eten we lekker bij Taverna Anastasia, een stuk kleiner dan het grote restaurant er vlak naast, maar daarom des te leuker. De mevrouw die ons helpt, Anastasia dus, stelt ons allelei vragen soms in het Grieks en als we het niet meer weten in het Engels. En dat vinden wij dus leuk. Adresje is opgeslagen in ons hoofd.
Bij de auto gekomen rijden we eerst nog naar Mariës, om vandaar te proberen om het restaurant te vinden waar we jaren geleden hebben gegeten met Pavlos. We zagen het op onze wandeling liggen en wilden nu wel een weten of het makkelijk te vinden was. Nou, het is makkelijk te vinden, we gaan er dus zeker nog eens heen.
Daarna gaat het terug naar huis. Het is nu bijna half 9 (Griekse tijd, dus uurtje later) en we zitten nog buiten. Stikdonker en met een trui aan, maar toch ... Heeeeeeeeerlijk

Klooster van Anafonitria

In de tuin van het klooster

Het klooster en Anafonitria

Een klein kerkje ergens tussen Anafonitria en Porto Vromi

En als je moet kiezen tussen asfalt en een ander pad, dan kies je ...

Prachtige westkust van ons eiland

het kleine ... zo mooi

Porto Vromi

en nog eens

Porto Vromi en de tak waar je de boot kunt pakken naar Navagio

Weekje Zakynthos

Halverwege de zomer maakten we plannen om nog een weekje naar Zakynthos te gaan. Voornamelijk omdat we nog eens in ons toekomstige huisje willen kijken, maten willen nemen en foto's. Omdat we willen weten wat we wel én wat we niet mee kunnen nemen.
En dus zijn we vanochtend weer om 2.00 uur opgestaan om naar Schiphol te rijden en vandaar om 6.00 uur naar ons Griekse eiland te vliegen.
De weersvoorspelling voor vandaag is ronduit slecht, onweer en felle buien. We kunnen droog bij de auto komen die Billy / Denis naar het vliegveld heeft gereden. Op weg naar de supermarkt komen we een stel schapen tegen die over de weg lopen bij het vliegveld, steeds weer een leuk gezicht. Maar als we bij de Lidl lopen voor de boodschappen barst er een flink onweer los. We komen dus niet droog in de auto en de straten staan in een momentje helemaal blank. Bij Archontiko komt Pavlos ons de sleutel brengen en worden we helemaal bijgepraat over de Griekse economie, triest. Als alles weer een plaatsje heeft gaan we naar Maria en worden verwelkomd als verloren kinderen, zo lief.
Wat later lopen we even een klein rondje, natuurlijk even langs onze spiti (huisje), waar het onkruid welig staat te tieren, maar waar ook heel veel (nog groene) mandarijnen en sinaasappels in de bomen hangen. Veel citroenen zijn al wel geel. We kunnen nog niet naar binnen omdat we nog geen sleutel hebben, die krijgen we maandag of dinsdag pas. We maken ons rondje af en zien dat waar het in juni bijna helemaal kaal en bruin was onder de olijfbomen, het nu prachtig groen is. Het heeft hier al veel vaker geregend na de zomer. Overal zien we bosjes heel kleine cyclaampjes en de olijfbomen hangen vol olijven.

Schapen op de weg bij het vliegveld

Mini-cyclamen

en veel, heel veel olijven

Bij Otterlo

15,7 km; 3 uur 45 minuten

Deze wandeling hebben we al een paar keer gedaan, maar het is een mooie en afwisselende wandeling, dus doen we hem gewoon nog een keertje. Nu wel in tegengestelde richting en met een paar andere stukjes in de route. Het grootste gedeelte lopen we over een klompenpad, het Eeskoterpad. Hei, bos, landerijen, zandverstuivingen en het dorp Otterlo, we lopen over zandpaden, fietspaden, grint en asfalt, dus kunnen we met recht zeggen: het is weer een afwisselende wandeling. Als we beginnen, zo rond 10.30 uur, is het nog echt koud. Gelukkig hebben we al handschoenen meegenomen, en ze komen van pas. Maar het oktoberzonnetje schijnt en aan het eind van de wandeling gaan de jassen toch open en zijn de handschoenen al lang weer in de zakken gestopt. Een prima wandeling dus weer.

Het is koud en de rijp is nog te zien op de planten en het gras

De zon zorgt voor mooie plaatjes

Logeren in een Yurt of een Tipi? Het kan allemaal

Heerlijk die blauwe lucht en de zon

Aan de rand van de Hoge Veluwe