Leo en Marlies: Zaterdag: Vulkaanroute

zaterdag 24 november 2012

Zaterdag: Vulkaanroute

17,6 km; 7 uur 45 minuten

Geweldig, maar we zijn nu een beetje moe. Morgen het verhaal en de rest van de foto's.

Het is zondagochtend geworden en het regende pijpenstelen, inmiddels is het wel weer droog, maar ik heb dus mooi de tijd om even het verhaal van gisteren te schrijven.

Het is 24 november, precies een jaar na de vorige vulkaanroute. Dat hebben we echt niet zo uitgedacht, gewoon erg toevallig. We ontbijten om 7.30 uur, meteen als het restaurant open gaat en gaan daarna om 8.30 met een taxi naar Refugio el Pilar. Op zichzelf al een heel mooie rit, want het is prachtig mooi weer. We hebben de hemel nog niet helemaal blauw gezien deze vakantie, maar nu is het egaal blauw. Geen wolkje te zien. We beginnen te geloven dat deze herhaling van de route een goeie zal zijn.

Om 9.10 uur starten we de route over de ruggegraat van La Palma en over dat deel dat langs de vulkanen loopt van Refugio (1400 m) naar Los Canarios. We passeren pijnbomen en klimmen een heel eind en dan komen er mooie uitzichten, eerst tussen de pijnbomen door naar de Caldera de Taburiente, de grote erosiekrater, en richting de westelijke kant van het eiland. Als we verder klimmen volgen er overweldigende vergezichten over allerlei vulkanen naar alle kanten van het eiland.

De route over de vulkanen is prachtig, iedere keer ziet het er weer anders uit. Elk bochtje verandert het plaatje. Zwart overheerst, maar we zien ook geel, bruin, terra en oker. Ook het prachtige groen van de pijnbomen steekt heel mooi af. Zeker als we meer op het zuidelijke deel komen waar het heeft gebrand. De pijnbomen kunnen hier wel tegen, want ondanks dat de stammen zwartgeblakerd zijn komt er toch weer nieuw groen.

We lopen ruim boven de bewolking die we langzamerhand beneden ons zien komen, maar hier is het prachtig. Op het eerste deel van de route hebben we nog een trui aan, want het is best koud en er waait een stevige wind, maar later gaat de trui toch uit en is het lekker warm. We lunchen (nemen een broodje, pakje drinken en een yoghurtje) in een open plek tussen lavastromen en gaan weer verder.

De route is heel goed aangegeven, maar op sommige momenten denken we "toch wel een beetje eng". Het pad loopt dan bovenop een kam en gaat aan beide kanten flink naar beneden en het waait flink. Dus even slikken en niet om je heen kijken als je loopt. Eerst stilstaan en dan pas kijken en genieten.

Op de meeste delen kun je niet praten over wandelen, je moet echt uitkijken waar je je voeten neerzet. Keien, rollende stenen. Later hele stukken met kleine lavasteentjes waar je met je hakken in kunt gaan staan en dan toch redelijk snel kunt gaan. Dit keer helemaal geen stenen in schoenen door het prima idee van de afgeknipte legging die onder de sok begint en dan buitenom over de hoge schoen tot bij de enkel gaat.

Het laatste stuk is weer afzien. Leo wist het nog van vorig jaar. We denken dat we er bijna zijn, nog 3 km. En dan gaat het over weggetjes in lavavelden. Grote stappen naar beneden, over grote en kleine keien. Heel lastig lopen, zeker als je moe bent en al een paar kilometer in de benen hebt. En weer ben ik blij met met wandelstokken. Maar het was het allemaal zeker waard. Een prachtige wandeling, één die je niet vaak zult zien en maken. Zoveel vulkanen (120 dus) en zoveel mooie uitzichten en zoveel bijzondere kleuren.

In Los Canarios nemen we de taxi terug en de lucht wordt langzaam donker. We hebben een geweldige dag gehad.