Dagje Sibculo bij onze lieve vrienden

Nog geen 24 uur terug van Tenerife en dan gaan we alweer op stap naar Sibculo, iets boven de rook van Almelo. We hebben afgesproken met onze beste vrienden, Ben en Petra. Zij zijn een weekje op vakantie in een vakantiepark 'De Vlegge' van Landal in de buurt. Natuurlijk maken we een prachtige wandeling en 's avonds genieten we van een gezellig en heerlijk etentje in het restaurant.

Laatste hele dag op Tenerife

Vandaag gaan we nog een dagje genieten op dit eiland. Nog even een foto van hoe er het er hier uitziet in de middag. Prachtig weer hier vlak aan de kust, maar loodgrijze wolken rond de Teide en er omheen. Het geeft wel een mooi plaatje.

En vandaag hadden we een prachtige dag, tot zonsondergang buiten gezeten en nu nog even wat foto's plaatsen.

De Teide, gezien vanuit het zwembad in een prachtige blauwe lucht

Om een uur of 11, nog helemaal blauw

En een uurtje later raakt het bewolkt, maar vandaag trekt het weer open 

Een laatste plaatje

Icod de los Vinos en El Drago

13,6 km; 4 uur 42 minuten

Vandaag hebben we onze buskaart weer gebruikt. We zijn naar de noordwestkant van Tenerife gereisd en zijn naar Icod de los Vinos gegaan. We doen ruim 2 uur over de rit. We zijn er om 11 uur en beginnen meteen aan de wandeling, want de bus terug gaat om 16.05 uur. We kunnen eventueel wel een bus later pakken als we het niet halen, maar dan missen we wel het diner in ons hotel.We hebben een mooie wandeling gemaakt, met weer weer een stevig stukje klimmen en dalen, zoals je op het hoogteprofiel kunt zien. Als eerste gaan we in Icod de los Vinos bij de beroemde Drakebloedboom kijken, El Drago. Wereldberoemd op Tenerife. Daarna klimmen we door de steile straatjes van Icod tot op 600 meter hoogte en vanaf daar heeben we een prachtig uitzicht over de noordkust.
Dan gaat de tocht weer naar beneden, niet rustig aan zakken, nee echt snel. Op sommige stukken een beetje zigzaggend om de voeten niet zo schuin neer te hoeven zetten. Op een bepaald moment hebben we weer een mooi gezicht op 'El Drago', maar nu van de andere kant van de kloof. We zakken verder af en zijn bijna weer op zeeniveau als een hek onze weg verspert. Natuurlijk, stenen die kunnen vallen vanaf de rotsen. We kunnen niet verder, dus weer terug en een andere weg gezocht. Gelukkig hoeven we niet zo ver terug en komen we al snel weer op de uitgezette route terecht.
Dan moeten we opeens een heel klein padje op. Als ik de route uitzet op de kaart, zie ik niet altijd welke wegen of paden het zijn, het is afwachten en avonturen hoe het eruit ziet. Soms is het asfalt, nu is het een smal keienpaadje. Heel smal en heel steil, maar wel heel leuk. Mooie planten langs de kant en mooi uitzicht. Dan komen we weer bij de huizen van Icod, we lopen vlot door en we halen de tijd voor de bus ruim. We hebben nog een half uur als we aankomen bij het busstation.
Dit is weer een heerlijke wandeling geweest. De laatste van deze vakantie. Morgen nog een dagje lekker ontspannen en dan zondag in de loop van de dag weer terug naar Nederland. We hebben weer heerlijke dagen gehad en genoten van alles wat we hier hebben gedaan.

El Drago in Icod de los Vinos

Na het klimmen heb je mooi uitzicht

Steile straatjes

Dit was niet eens de steilste, maar door de hekjes heb je een idee, hoe steil

Van de andere kant van de kloof, nogmaals El Drago

Blijft mooi, zo'n bananenplant

Geen idee welke plant of boom, maar wel mooi

Bananenplanten, Kerststerren, ficussen

Smal en stijl en leuk

Icod in de verte

De Teide enzo

We hebben niet alles gelopen, het stuk kabelbaan zit erbij

Het hele stijle is natuurlijk het stuk met de kabelbaan

Hoe een plan kan veranderen. Voor we weggingen hadden we het plan om naar de (bijna) top van de Teide te gaan en vanaf daar naar het plaatsje Vilaflor te lopen. De afstand zou 20 kilometer zijn. Toen we eenmaal hier op Tenerife waren, hebben we gezocht naar de verbinding met de bus naar de Teide en het bleek dat we toch wel wat laat zouden aankomen op de Teide om daarna nog helemaal naar Vilaflor te wandelen, dan zou de laatste bus al weg zijn, geen goed plan dus. Daarom hadden we besloten om de wandeling te delen, vandaag het stuk van de Teide naar beneden en daar bij Hotel Parador de bus pakken naar huis en dan vrijdag vanaf datzelfde hotel naar Vilaflor.Goed plan (dachten we).

Vandaag: we ontbijten om kwart over 7 en staan om 8 uur bij de bushalte. Om 9.30 uuur vertrekt de speciale bus vanaf Costa Adeje naar de Teide. We hebben geinformeerd op het busstation hoe je aan kaarten komt voor de kabelbaan naar de top. Makkelijk, die koop je in de bus en ook de busrit betaal je contant want dat kan niet met de strippenkaart. Ok, het is maar dat we het weten. We willen een enkeltje bus, want we gaan tenslotten van een ander punt terug. En ook een enkeltje kabelbaan, want we lopen naar beneden. In de bus is het flink druk, de chauffeur moet alles afrekenen en als we zitten vinden we eigelijk de prijs wel wat hoog. Bij navraag later, blijkt dat er altijd retourtjes worden verkocht in de bus. Maar dat zeggen ze niet, doen net of ze gek zijn. Op dat moment was het al 11 uur en de chauffeur moest nog even ergens pauzeren. Pas om 12 uur waren we bij het lage station van de kabelbaan. Daar stond een flinke rij, met een mevrouw in een hokje, die van ieder busticket een kopietje maakte. Er een manier van werkverschaffing want dat kan vast simpeler en logischer. Inmiddels hebben we allang besloten om maar gewoon de kabelbaan ook weer terug te nemen, want het wordt inmiddels ook voor de kortere wandeling veel te laat. Om 16 uur gaat de enige en laatste bus alweer terug. 

Al met al een heel gedoe, we hebben weinig gelopen vandaag, maar we hebben prachtige vergezichten voorgeschoteld gekregen. Kraters van boven, mooi gevormde rotsen, woestenij. Het is prachtig zonnig weer, we zitten ruim boven de wolken en het is koud, erg koud -4 graden. Brrr. En achteraf zijn we nog blij ook, dat we de afdaling niet hebben gedaan. Want het pad dat we hadden moeten lopen bestond helemaal uit heel ongelijke lavabrokken. De lucht was er natuurlijk ijl, 3500 meter hoog, we waren al moe toen we net waren begonnen. We zouden het niet hebben gehaald. Het wordt dus wel een mooie dag, alleen heel anders dan gepland.

Dat moet vastgelegd worden: jij en ik voor de Teide

Pico del Viejo

Wij boven de wolken

Leeg en woest

Lijkt echt een woestijn

Nog maar eens: de Teide (3750 meter hoog)

Mooi ruig

De wolken komen over de bergen aanrollen

De Roques de Garcia: Rotsen is vreemde vormen

Kloof van Masca, een must voor wandelaars op Tenerife

Zondag 17 november
10 kilometer; 4 uur 41 minuten

We gaan om half 10 met de bus richting het noordwesten. Het doel is de Kloof van Masca. Volgens wandelaars die op Tenerife wandelen is dat iets wat je moet hebben gedaan als je van hiken houdt en op Tenerife bent. We gaan eerst naar Puerto Santiago, want daar moeten we het kaartje kopen voor de boottocht terug. De wandeling gaat van hoog, door de kloof, naar zeeniveau. Je kunt hem natuurlijk weer omhoog lopen, maar dat is ons nou net iets te gek. Maar dan moet je dus wel een kaartje voor de boot hebben, want er zijn geen wegen vanaf het strandje aan het einde van de kloof terug naar de bewoonde wereld. Natuurlijk stappen we een halte te ver uit, en moeten dus weer een stukje terug lopen. Als we aankomen bij het kantoortje waar ze de kaartjes verkopen staat er een ander stel te wachten en die vragen ons of we soms ook naar Masca willen, want dan kunnen we samen met de taxi. Goed idee, want dat maakt het weer iets vriendelijker geprijsd. Dan volgt een mooie taxi-rit naar boven. Het weer is niet zo mooi en hoe hoger we komen hoe grijzer het wordt.
Dan zijn we in Masca en daar beginnen we onze afdaling om ongeveer 11 uur. Omdat het heel vochtig is moeten we extra oppassen, want de stenen en rotsen worden erg glibberig. Het is een prachtige afdaling, maar heel erg vermoeiend. Ook staat de goeie route niet altijd aangegeven, zodat we soms het verkeerde pad inslaan en dan na een tijdje voor een gapend gat staan waar we niet af kunnen. Gelukkig lopen er meer mensen en komen we steeds weer op het goede pad. En de kloof wordt steeds smaller zodat er niet veel mogelijkheden zijn. Ik heb vandaag mijn hikingstokken bij me en ze geven me prima steun, vooral als we wat grotere stappen moeten nemen de rotsen af. Om sommige stukken  is het ook zo dat eerst Leo een rots afgaat, ik hem mijn stokken geef en dan ga ik de rotsen af, met beide handen steun zoekend op de rotsen naast me en soms ook op mijn gat en een stukje glijden. Het gaat allemaal niet snel, maar het is wel weer een belevenis. En weer een herinnering die zal blijven staan.
Na 4 uur en 40 minuten staan we op een piepklein zwart lavastrand. We hebben het weer gedaan. Om half vijf brengt de watertaxi ons terug naar Puerto Santiago. We lopen daar een rondje en stappen om zes uur op de bus terug naar ons hotel, waar we tegen half zeven weer aankomen. Een leuke dag en een gave hiketocht. Ook dit was weer klauteren en klimmen. Benieuwd hoe we ons morgen voelen, ik denk dat ik in ieder geval spierpijn zal hebben in mijn armen en handen, door het gebruik van mijn stokken. We gaan het zien.

En nu, een dagje verder, is de spierpijn in de bovenbenen heel flink. We doen het rustig aan, heerlijk vakantie!

Puerto Santiago met het rotsmassief Los Gigantes op de achtergrond

Het dorpje Masca op de rand van een richel

De kloof komt in zicht

En waar je dan overheen moet klauteren

en langs moet schuifelen

Aan het einde van de kloof is de oceaan en zonlicht

Los Gigantes