Leo en Marlies: Playa Paraiso en de omgeving

donderdag 14 november 2013

Playa Paraiso en de omgeving

De gele route hebben we gedaan, de groene punten hadden we moeten hebben

26,1 km; 8 uur 27 minuten

Thuis in Nederland had ik een route uitgezet vanuit het hotel een stuk langs de kust en daarna het binnenland in. De reisleider vertelde ons dat het langs de kust niet echt wat was. Veel op en af, vuilnisstort enzo. Maar ja, wij zijn eigenwijs en willen dat dan zelf ontdekken, er staat tenslotte een duidelijk pad op de plattegrond.
Wij gaan om 10 uur weg en lopen langs de kust, eerst nog een gewone weg maar al snel verandert het pad in stenen en keien. We klauteren bijna over sommige stukjes heen, maar het is wel leuk. Het kost wel wat energie zo op de eerste wandeldag maar we lopen lekker. We lopen van ene in de andere kloof en zien inderdaad wat vuilnis. Wij denken dat dat afkomstig is van de mensen die hutjes hebben gebouwd op de piepkleine strandjes, hippies, zigeuners. Na 2,5 uur zijn we 5 kilometer verder, dus dat gaat echt langzaam, maar wat wil je met dat geklauter. Dan komen we aan bij La Caleta, een vissersstadje, iets ten noorden van de toeristenplaatsen Costa Adeje, Los Cristianos en Playa las Americas.
Van daar gaan we het binnenland in. En langzaam beginnen we verder te klimmen. We lopen door een lange kloof richting Adeje, een grotere stad op 200 meter hoogte. Verder gaat het omhoog, echt omhoog. Ik had de route dus thuis uitgezet en niet op de hoogtelijnen gelet (heel dom). Het hoogste punt waar de route weer richting kust zou gaan lag op 750 meter. Maar toen we eenmaal op 650 meter waren blijkt het pad wat we moesten volgen er niet te zijn. En de doorgaande weg gaat alleen maar verder het binnenland in en dus verder omhoog. Het enige dat we kunnen doen is gewoon omkeren en een heel stuk dezelfde weg terug. Het is jammer maar het uitzicht daarboven is prachtig. Het geeft het idee van de wandeling naar de antennes op Zakynthos. Maar die doen we gewoonlijk niet op de eerste dag. Als je dezelfde weg terug moet slaat de vermoeidheid toch wel toe. Zeker omdat we als we eenmaal Adeje voorbij zijn nog een heel stuk langs een drukke autoweg lopen om zo snel mogelijk thuis te zijn. We redden het en worden om 18.30 uur getrakteerd op een prachtige zonsondergang. Dan zijn we thuis. Een mooie wandeling, eigenlijk veel te ver voor een eerste dag, 26,1 km, maar dus wel weer een uitdaging. Op dat moment weten we nog niet wat we nu, de volgende dag, inmiddels wel weten. Stijve en pijnlijke spieren, zo erg dat we hebben besloten om de geplande wandeling van morgen (zaterdag) uit te stellen tot zondag. Maar we blijven lachen en genieten.