Via Wolfheze naar de Westerbouwing en Kasteel Doorwerth

16,2 km; 5 uur 23 minuten, met Petra en Ben

Na de zaterdag (in de vorige blog) komt de zondag. Normaal gaan we dan met z'n vieren een stuk lopen. Er wordt code geel afgegeven door het KNMI met onweersbuien en zware windstoten door het hele land. Na het ontbijt checken we nog een keer de buienradar en het lijkt dat de meeste buien langs trekken of pas later komen. In ieder geval de paraplu's mee.
We rijden naar een plekje ergens tussen Doorwerth en Heelsum en parkeren daar de auto. Dan lopen we met een omweg naar Wolfheze, langs de golfbaan van Heelsum en via leuke bospaadjes. In Wolfheze gekomen loop je door een "vreemd" dorp. Het blijkt nog voor een deel te bestaan uit de gebouwen die gebruikt worden voor allerlei onderdelen van de geestelijke gezondheidszorg. Buiten dat gebied wordt het weer als een "normaal" dorp. Dan lopen we weer door het bos en langzaam maar zeker klimmen en dalen we weer een beetje. We lopen richting de Nederrijn en waar we nu lopen zijn echt de laatste hoogteverschillen van de Utrechtse Heuvelrug, want iets meer naar het oosten is er geen heuvelrug meer.
We lopen door de landgoederen Hoog Oorsprong en Zilverberg en zo naar de Westerbouwing. Vandaar heb je een mooi uitzicht over de Nederrijn. Van vroeger kan ik me herinneren dat we er met schoolreisjes naar toe gingen. Er was volgens mij een speeltuin en misschien zelfs een kabelbaan. Maar dat is er nu allemaal niet meer. Wij nemen er een drankje en een bekertje ijs en wandelen dan door de Valckeniersbossen van hoog naar laag, naar hoog, naar laag naar Kasteel Doorwerth.
Kasteel Doorwerth ziet er echt uit als een kasteel en het is echt leuk om er eens omheen te wandelen.
Dan nog een laatste stukje klimmen en plots staat er ook nog een uitkijktoren, dus nog verder omhoog, maar je hebt dan ook wel een mooi uitzicht. We kunnen nu goed zien dat de donkere wolken echt dichterbij komen. Maar we hebben nog geen spatje gehad.
De laatste 800 meter zijn weer een klein avontuurtje. Een paadje langs een akker. Er staat een rand zonnebloemen en verder groeit er ook van alles moois. Maar aan de kant van het schrikdraad waar wij lopen zijn de braamstruiken goed aan het uitlopen, dus zwiepen er steeds lange stekelige takken over het pad, de brandnetels doen het er ook goed en het paadje wordt steeds smaller. Maar deze paadjes vinden we wel de leukste. Gelukkig hebben we 2 paar wandelstokken, dus ieder heeft een stok om de takken een beetje weg te houden. En het lukt weer allemaal hoor, we komen op een gewone weg uit en daar staat dat kleine rode autootje van ons al te wachten. Op weg naar huis krijgen we de een na de andere bui op ons dak, gelukkig dat we dat niet hebben gehad toen we nog liepen.

Thuis gekomen maken we een grote pan macaroni en eten lekker op het balkon. Het is wel wat afgekoeld maar nog lekker. Daarna een stukje Frigania met ijs en koffie of thee en dan nog even natafelen.
En dan is het weekend bijna om. Petra en Ben rijden weer naar huis, maar de volgende datum staat al in de agenda en dan zijn wij weer in Vlijmen.

Geweldig zulke vrienden, dank voor jullie vriendschap en alles wat daarbij komt kijken.

Nu al de eerste kleuren van de nazomer, de Lijsterbes

Het kerkje van Wolfheze

De watertoren in Wolfheze is ontworpen door architect E. Knevel en is gebouwd in 1907. De watertoren heeft een hoogte van 27 meter en een waterreservoir van 40 m³.

He, de pyamawantsen, die hebben we op Zakynthos ook gezien en ze zaten op dezelfde plant

De Wodanseiken behoren bij de bekendste bomen van het land, niet heel groot,
maar wel oud: 400 - 600 jaar

Rond Doorwerth

Het maisveld prachtig afgeschermd met veldbloemen

Rood, blauw, geel en allerlei andere kleuren staan erbij

Vanaf de Westerbouwing kijk je een eind richting Arnhem, vooral als het helder is, nu niet dus

Bij landgoed Duno en Heveadorp

Leuk dat hoogteverschil

Kasteel Doorwerth

Mooi

Vanaf de uitkijktoren: het kasteel en ook die kant op: het Reichswald, nu even niet te zien

Zonnebloemen rond een akker

Een beetje knutselen met een fotoprogramma 

Weekend met Petra en Ben: zaterdag

Petra en Ben zijn dit weekend weer bij ons. Zaterdagmiddag was het heel erg warm en dus zijn we eerst naar onze Italiaanse Gelateria Valentino gegaan om daar een heerlijke Spaghetti alla frutta te eten. Spaghetti-ijs met vruchten, echt het proberen waard.
's Avonds heb we een griekse maaltijd op tafel gezet: Vlees met Griekse kruiden, Griekse salade en wat frietjes erbij. Voor het toetje had ik op het internet gezocht naar het recept van de Frigania. Het toetje dat we op Zakynthos al een paar keer hebben gegeten. Maar dus niet te vinden in de Nederlandse Griekse kookboeken. Gelukkig wel na wat zoeken op internet, maar dan wel in het Grieks. En ons Grieks is nog niet zo goed dat ik alles uit een recept kan vertalen. Dus dat laat ik dan door Google-translate doen. Heel handig, maar je krijgt soms vreemde opdrachten: download van het vuur of leg de toast aan de ene kant naar de andere. Maar goed, het is prima gelukt. Petra en Ben hebben de wijn meegebracht, dus een gezellig etentje kan beginnen, heerlijk op het balkon bij boven-normale temperaturen. En na het eten is het nog lang gezellig ...

Deelense Woud

14,3 km; 4 uur 42 minuten

We gaan naar het Deelense Woud en wandelen tussen de vliegvelden Deelen, een militair vliegveld, en Terlet, een zweefvliegterrein. Ik had, dacht ik, een leuke route uitgezet. Maar zoals dat weleens vaker gebeurt, ging het helemaal mis. Op de kaarten die wij hebben staat gewoon niet alles vermeld, zoals bijvoorbeeld rustgebieden voor dieren. Nou, die waren er vandaag genoeg. Gelukkig was het wel een mooi gebied om te lopen. Dus toch weer genoten van het mooie weer en de natuur.

In het Deelense Woud

Vlakbij (zweef)vliegveld Terlet

Spreekt voor zich

Deze bleef gewoon zitten op mijn hand

Vlindertjes en bijbehorende rupsen?

Zo stoer

Zondag even naar de Blauwe Kamer

Op deze zondagochtend moet ik werken en vanmiddag lijkt het erop dat er wel wat flinke buien zullen vallen. We kiezen er dus voor om niet een lange route te lopen. We gaan weer eens naar de Blauwe Kamer, een prachtig natuurgebied tussen Rhenen en Wageningen. We waren er al eens in augustus 2010, maar als je weet dat het ergens erg mooi is dan moet je gewoon vaker gaan.

Uit de online-folder van de Blauwe Kamer: In de Blauwe Kamer heeft het water van de Nederrijn vrij spel. De zomerdijk is in 1992 afgegraven, zodat het gebied regelmatig overstroomt. Deze rivierdynamiek geeft het landschap vorm en heeft grote invloed op de vegetatie. Er zijn moerassen ontstaan en bloemrijke graslanden met soorten als kruisdistel en kattendoorn. Op diverse plaatsen groeit inmiddels wilgen‐ en essenbos (ooibos) tussen de Meidoornstruwelen. Het rivieroeverreservaat is een nieuw leefgebied geworden voor vogels als de visarend, lepelaar, zilverreiger, taling, kwartelkoning, aalscholver en vele soorten steltlopers.

En het is er in deze tijd van het jaar inderdaad prachtig. Er bloeien allerlei planten, bloemen en kruiden. De oude steenfabriek die er stond is nu niet veel meer dan een ruïne. De fabriek draaide van 1880 tot 1975, nu wordt hij bewoond door vleermuizen en groeien er bomen en struiken in.
In de Blauwe Kamer lopen Galloway-runderen vrij rond, de Konikspaarden hebben we vandaag niet gezien, maar ze zijn er wel. Vanuit de vogelkijkhut, zagen we Aalscholvers en Lepelaars. Het is daar een heel mooi stukje natuur en ik denk dat de foto's voor zich spreken.

Een bij op een distel

We moesten even kijken hoe we hier doorheen kwamen, een redelijke blubberboel

Mooie paadjes tussen het bloeiende koolzaad

Paars en geel

Op het Boerenwormkruid wordt aan de voortplanting gewerkt

Moerasgebied

Aalscholver

Een hele familie Lepelaars

Deze laat zijn 'lepel' goed zien

Mr. Galloway

en deze kleine slaapt rustig ondanks de vliegen op zijn kop

Mooi kijkje over de Blauwe Kamer met de Grebbeberg op de achtergrond

De steenfabriek is in 1975 gesloten, er wonen nu vleermuizen

Een prachtige stam

Ook al zo mooi

Het zijn leuke paadjes waar we lopen

Geel, groen, geel, groen

Nog zo'n mooie: Dipsacus

In de verte de kerktoren van Rhenen

En hier het pontje naar Opheusden

Barneveld en geen kip gezien

13,7 km; 3 uur

Vandaag wilde ik graag naar Intratuin om wat planten te kopen voor op de galerij. We besluiten er een wandeling aan vast te knopen.
We lopen vanaf het parkeerterrein van Intratuin eerst richting het dorp, het centrum van Barneveld. Het valt gewoon op dat de Hortentia's overal zo prachtig staan te bloeien, wat een kleuren. Ook die zijn allemaal vroeger dan andere jaren. We hebben zelfs wat verder op deze wandeling de eerste donkere bramen gezien en geproefd. Ook al zo vroeg.
Wij lopen dus eerst door het centrum van Barneveld om daarna links af te buigen en dan wandelen we al snel buiten de bebouwde kom. Ten westen van Barneveld liggen de landgoederen Erica en Groot-Bylaer. Door de bewoners van Barneveld wordt dit gebied het Paradijs genoemd. Het is heel afwisselend en laat op korte afstand de belangrijkste elementen zien van het kampenlandschap van de Gelderse Vallei: door houtwallen omgeven akkertjes en weilanden, beekdalbosjes en vochtige heide.
We lopen stukjes over het Paradijspad, een Klompenpad, en moeten dat maar onthouden want het zijn leuke stukjes.
Het is vandaag klam en warm, de zon schijnt (nog) niet, maar alles voelt vochtig. Ik ben vergeten om spray mee te nemen tegen allerlei steekbeesten en dat zullen we weten ook. Op de paadjes langs de weilanden en slootjes hebben we ontmoetingen met verschillende nare stekende insecten en lopen al zwaaiend met onze armen verder. Zelfs door de shirts heen prikken ze, snertbeesten.
Maar goed, we kopen bij een Landwinkel een heerlijk boerenijsje en lopen zo weer richting de auto. We kopen de planten voor op de galerij, Lavendel, Salie, Thijm en een mooi grasje en rijden dan weer richting huis. Dat was na 4 weken weer de eerste wandeling in ons eigen landje en ook dat is mooi.

Wat een kleur

In het "Paradijs"

En nog eventjes

En wat moet je dan, aan de ene kant welkom en en verder verboden?