Midden en noord Griekenland dag 14 naar huis

We rijden vanuit Amfilochia zuidelijk richting Patras. We gaan vandaag niet over de Antirrio brug maar met de ferry van Antirrio naar Patras. Zo zien we de brug eens van de heel andere kant.

We hebben heel veel tijd, want ik heb de ferry geboekt van 18.30u. Eerst kijken we even rond bij Media Markt, drinken dan wat en gaan dan naar Praktiker. Als laatste staat Lidl op de planning want als we straks weer op Zakinthos zijn worden we geacht 7 dagen thuisquarantaine te gaan, dus hebben we boodschappen nodig. 

Als dat allemaal is gebeurd rijden met een omweg naar Killini waar we om half 5 aankomen. Aan de haven drinken en eten we en zijn klaar als de ferry er aankomt. 

Dit waren alweer heerlijke dagen, genieten was het. 

Ps. Nu blijkt dat we niet in thuis quarantaine hoeven. De regels veranderen zo vaak. Heel verwarrend. 

Midden en noord Griekenland dag 13 naar Amfilochia

De eigenares van guesthouse To Tzaki is heel vriendelijk en als we afrekenen krijgen we twee grote stukken zelfgebakken cake mee. Dat komt goed uit, want ook hier was geen ontbijt bij en er is geen winkel in de buurt. We peuzelen op een rustig plekje de cake op en drinken er wat water bij. Vandaag dus geen uitgebreid ontbijt. 
Dan rijden we naar Kipi, een klein plaatsje in de bergen, waar een aantal boogbruggen zijn te vinden. Ik heb er een wandeling uitgezet van ongeveer 10 kilometer, die langs een aantal bruggen en een kerkje gaat. Als we bij ons startpunt komen, ga ik twijfelen. Het zijn veel stenen trappetjes en paden, heel ongelijk en het stikt er echt van de vliegen. Er cirkelen tientallen om mijn hoofd. Ik moet me echt kunnen concentreren op het pad en dat is wat moeilijk met vliegen die in je oren en neus willen. We besluiten om de wandeling af te blazen, het is gewoon niet slim om het te doen. Maar natuurlijk wil ik wel graag die bruggen gaan zien en dus rijden we er over de weg naartoe. Bij sommige bruggen moet je alsnog een eindje lopen, maar dat is te doen. Wel jammer van die wandeling, maar toch wel wat gezien. Vanwege de vele vliegen daar gaan we ook maar niet bij de lokale taverne iets drinken. 
Dat doen we wel als we al weer een heel eind verder zijn en we nemen er een lekkere punt galaktboureko bij, vanwege het gemiste ontbijt 😋. Eigenlijk is het een dessert, gemaakt van filodeeg en een soort pudding, maar het smaakt nu ook prima.
We rijden via Preveza naar hotel Oscar is Amfilochia, waar we rond half 5 aankomen. Vanavond gaan we weer op zoek naar een restaurant, volgens de receptioniste is er in ieder geval één, We gaan het zien.

Ruig

Kokkoros brug

Het plaatsje Kipi

Plakidas brug

Plakidas brug

Kleine Kardebol

Als je goed kijkt zie je de Petsioni brug

Petsioni brug

Milos brug met rechts achter de oude watermolen

Watermolen

Midden en noord Griekenland dag 12 naar Konitsa

Op ons slaapplekje wordt geen ontbijt geserveerd, dus rijden we langs de supermarkt om de hoek als we op weg gaan. De supermarkt blijkt nog gesloten, het is 10 voor 9. We wachten niet, maar rijden naar een volgend dorp en kopen daar broodjes, sap en fruit. Dan rijden we een stukje en zoeken een mooi plekje om te ontbijten. Plekje met uitzicht. We zien hier al waarschuwingsborden "kijk uit beren en wilde zwijnen", iets later vandaag worden de zwijnen vervangen door wolven. We hebben ze niet gezien 😥
Volgens onze routeplanner zouden we al rond 12 uur bij de volgende slaapplek zijn, een beetje vroeg dus. Later op de middag blijkt dat ik er een verkeerd eindpunt in heb gezet en dat we 45 minuten langer onderweg zullen zijn.

We komen nog langs een leuke plek om een wandeling te maken, Kastoria. Een deel van het stadje is op een klein schiereiland gebouwd tegen een heuvel aan en op die heuvel staat een klooster. En het is een leuke wandeling, toch ruim 10 km en flink klimmend, boven blijkt het klooster gesloten maar het uitzicht is mooi. Terug lopen we met een grote omweg over de gewone weg weer naar het stadje, waar een drankje en een ijsje wachten.
Daarna gaat onze reis verder en we komen weer langs allerlei mooie plekken. Ergens komen we midden in een enorme kudde geiten terecht, het zijn er honderden. Het is tegen vijven als we in Konitsa aankomen. 

Tegen half 8 gaan we op zoek naar een restaurant, op onze app staan er twee. De ene is gesloten de ander serveert geen vlees vandaag. Maar we zien wel een mooie boogbrug. We lopen verder naar het centrum waar volgens de mevrouw van onze kamer wel iets zou zijn. Dat is nog eens 2 km lopen, maar we vinden het en ook nog een leuk plekje om te eten. Poeh, je  moet er wel moeite voor doen. 

Kastoria

Kastoria

Een landschildpad op de route

Kloosterkerk boven op de heuvel

In het zonnetje lijkt een uitgebloeide distel net van goud

Kastoria

Onderweg

Onderweg

Spreekt voor zich, denk ik

Er valt wel eens een brok rots (naar beneden😉)

Midden en noord Griekenland dag 11 Naar Arnissa

We rijden noordwaarts langs het meer als we opeens een groep grote witte vogels zien. Het blijken pelikanen te zijn. Mooi om te zien, zo in het wild. Er volgt weer een afwisselende route. Eerst wat heuvels, dan wat bergachtiger. Inmiddels ligt Noord Macedonië aan onze rechterhand. Als we een bord naar de watervallen van Skra zien, volgen we die aanwijzingen. Er blijken meer mensen daar even te gaan kijken, maar nog meer mensen maken er een dagje uit van met tentjes en picknickmanden en handdoeken. Er is een meertje met een waterval daarbij, maar het is er zo druk dat wij daarvoor bedanken. Als we weer bij de auto zijn, is het nog veel drukker geworden en is er bijna een verkeersopstopping. Weg wezen!
Als we even op weg zijn voel ik een heel venijnige prik in mijn schouderblad. Ik probeer het beest, wat dat doet weg te slaan, maar hij zit onder mijn shirt, dus is het  gevolg dat hij naar beneden glijdt en daar in paniek nog een keer steekt. Ik kan hem in mijn shirt vasthouden zodat hij niet nog eens kan steken, en Leo zoekt een plek waar we veilig kunnen parkeren. Als hij me helpt met me van het beest bevrijden, vliegt er een wesp weg. Gelukkig heb ik een soort afterbite-pen bij me en dat helpt een beetje. Nu 4 uur later voel ik het nog wel, maar is het gelukkig niet pijnlijk meer. 
In het eerste dorp na dit noodgeval stoppen we bij een taverne. We bestellen in het Grieks onze drankjes en de mevrouw vraagt waar we vandaan komen. Uit Nederland, maar we wonen op Zakynthos. Dan zegt ze : dan kunnen we beter Hollands praten. Dat is leuk! Ze is wel Griekse, maar heeft 20 jaar in Gorinchem gewoond. Hoe toevallig dat we daar terecht komen. Zo heeft iedere dag wel iets aparts.
Als we bij hotel Karapidis in Arnissa aankomen is er niemand, maar na een belletje komt de eigenaar al snel. We zijn de enigen in het hotel en aangezien de eigenaar ergens anders woont hebben we het hele hotel voor onszelf. We zitten nu in de lobby om even te internetten. Straks maar eens uitvinden of er wel een restaurant is hier. We gaan het zien.

We hadden een restaurant gevonden op maps.me maar dat bleek gesloten. Dus lopen we een  via een andere weg terug naar het hotel om dan 10 km verderop een plekje te vinden om te eten. Maar dan zien we iets waar gewone tafeltjes staan met servetjes erop en een menubord buiten. We eten heerlijk bij Arismari kai Meli (rozemarijn en honing), een heel fijne avond. Alweer! 

Pelikanen

Geen goeie foto, maar wel goed te zien dat het pelikanen zijn

Bij de watervallen van Skra

Bij de watervallen van Skra

Onderweg

Midden en noord Griekenland dag 10 Lithotopos

Deze rustdag was niet echt een rustdag. De wandeling die ik gisteren een eitje noemde, was geen eitje. Het was een mooie wandeling, maar ook loodzwaar door alle klimmetjes (ruim 400 meter omhoog en omlaag), slechte paden en de warmte. We hebben mooie doorkijkjes gezien, maar niet zoveel als ik hoopte. Een paar keer vroegen we ons af of het pad wel doorliep en moesten we echt met veel moeite door de braamstruiken kruipen.  Maar we hebben lekker gelopen en het leukste kwam op het eind toen we weer in het dorp Lithotopos liepen. 
We liepen langs een huis en een familie zat aan de grote tafel op het terras. Ik zei tegen Leo: weet je wat we doen? We lopen het terras op en we doen net alsof het een taverne is en we vragen om een lekker glas koud water😉. Leuk idee! Maar dat deden we natuurlijk niet. Maar toen we naast het terras liepen vroeg de vrouw in het Grieks of we iets te drinken wilden. Misschien zagen we er dorstig uit. Ja, lekker, graag. We hebben ons voorgesteld en toen vroeg Giorgia, de vrouw dus, of we wat wilden eten. Dat hebben we afgeslagen maar het drinken niet. We kregen grote glazen met ijsblokjes en water, en even later kwam er ook zelfgemaakt gebak bij. Heerlijk. Onderhand werd er van alles gevraagd en verteld, maar we begrepen gewoon niet alles. Ze weten nu wel van alles over onze familie😁. De hele familie kwam even kijken en vooral een kleinzoon van Giorgia had allerlei vragen. Het was echt gezellig. Toen werden er nog perziken en appels voor ons neergezet en toen we daarvan hadden gegeten, zijn we weer verder gegaan, maar niet voordat de rest van het fruit in de rugzak was gestopt en er hartelijk afscheid was genomen.
We liepen nog naar de stuwdam die ervoor zorgt dat het meer van Kerkini een meer blijft. Het geheel is nu een Nationaal Park. En dan lopen we naar het hotel terug, nog even een klimmetje en dan zijn we er, moe en voldaan.

Hier moesten we doorheen

Schutkleur

Eikestruik

De stuwdam van Meer van Kerkini

Vogels in een deel van het meer

En nog eens het uitzicht vanaf ons balkon