Terug naar Zakynthos dag 7 Dubrovnik Kroatië - Tirana Albanië 297 km

Onze host Milo van B&B Klaic, had een heerlijk ontbijt voor ons klaargezet en we hebben het ons laten smaken. Rond kwart over negen gaan we de weg weer op en kijken nog even achterom naar Dubrovnik. Nu rijden we niet meer de D8, die doorloopt naar het zuidelijkste puntje van Kroatië, maar een andere weg. We rijden door bergachtig gebied en komen al snel de grens weer tegen van Bosnië en Herzegovina, maar alweer niet heel lang. Daarna rijden we Montenegro in en volgen eerst de 3 wat een panoramic route is. Het is inderdaad een mooie route om te rijden, maar dan gaan we de 1 op, ook een panoramic route. Maar daarmee zijn ze aan het werk. Het grote plan begrijpen we niet maar er zijn steeds grote stukken van de weg gravelwegen of wegen met grote gaten en bulten. Ze zijn aan twee kanten van de weg aan het werk en niets is af, op een klein stukje van 5 km na. Het schiet dus helemaal niet op. Maar ja, je kunt er weinig aan veranderen. Het is al halverwege de middag als we Albanië inrijden. De wegen zijn goed maar er is niet veel te zien. Het is hier vlak, we rijden rond het meer van Shkodër, maar het blijft vlak en er zijn geen leuke kleine dorpen, alleen een paar grotere steden. Dus dat valt wat tegen. Als we Tirana naderen wordt het verkeer veel drukker en op een bepaald moment staan we vast, ook op de parallelweg waar wij rijden. Het blijkt dat er vier auto's zijn gebotst en dat is niet goed voor de doorstroming. Eindelijk komen in de buurt van ons hotel, maar ook daar gaat het mis. De doorgekrgen coördinaten van Booking.com blijken niet te kloppen. We rijden een heuvel op, maar daar is het hotel niet  Achteruit dus op een smal weggetje. Dan de andere weg in, maar ook dat is het niet. Dan zie ik een mevrouw lopen en vraag of zij het weet. Ja, we moeten naar beneden en daar is het rechts. Zij wist het precies en daardoor komen we toch nog aan in hotel Sokrati. Inmiddels is het donker en dus geen goed moment voor een wandeling. We besluiten eerst iets te gaan eten. We vinden een restaurant en daar krijgen we een lekkere maaltijd, maar er is geen dessert en ook geen koffie. Oké dan niet, we hebben evengoed heerlijk gegeten. In het hotel drinken we een bakkie koffie en besluiten om morgenochtend de stadswandeling te doen en daarna naar Ioannina in Griekenland te rijden, zo zien we dan toch nog iets van Tirana. Oh, ja en voor de volgers, ik heb nu netjes mijn PLF ingevuld voor de binnenkomst in Griekenland, dus dat zit wel goed😁. 

Nog even Dubrovnik over de schouder

Bij het meer van Shkoder, Noord Albanië

Meer van Shkoder, Albanië

Terug naar Zakynthos dag 6 Sibenik Kroatië - Dubrovnik Kroatië 288 km

De kustweg D8 volgen we ook vandaag de hele route. Hij brengt ons weer mooie uitzichten, kleine baaitjes en havenplaatsjes. Eigenlijk is er om iedere bocht wel weer iets moois te ontdekken. We komen door de grotere plaats Split, waar het even wel wat drukker is, maar verder is het geen drukke weg. In het laatste gedeelte van de route vandaag rijden we Kroatië uit en Bosnië en Herzekovina in, maar na 5 kilometer rijden we weer in Kroatië. De grens loopt hier een beetje vreemd, de eilanden vóór de kust horen bij Kroatië, maar het vasteland is Bosnië en Herzegovina.

Vanochtend kreeg ik een berichtje van de B&B waar we vannacht logeren of we wilden laten weten als we Dubrovnik naderden, dus ik bel 20 minuten voor we aankomen. Na een volgend telefoontje als we eenmaal over de brug bij Dubrovnik zijn, wacht onze host ons op aan de kant van de weg. Hij zet zijn auto een eindje naar achteren en dan kunnen wij parkeren. Een paar traptreden af (de eerste van velen zullen we ontdekken) en we zijn in de B&B. Eerst krijgen we een glas vruchtensap en we maken een babbeltje over reizen en meer en dan laat hij onze kamer zien. We brengen onze bagage naar binnen en dan gaan we richting de oude stad van Dubrovnik. Als ik op de heenweg in Italië had bedacht dat we daar wel heel veel trappen hadden gelopen dan hebben we het verkeerd. Nu zijn het er veel meer. De stad ligt tegen een steile heuvel aan en de verbindende gedeelten zijn trappen. Nu gaat het naar beneden, maar oh oh, vanavond zullen we weer naar boven moeten. Dubrovnik is volgens velen één van de mooiste steden van de Adriatische kust. Het historische centrum, of eigenlijk de compleet ommuurde vestingstad van Dubrovnik, staat op de lijst van Werelderfgoed van UNESCO. Dit deel is opvallend klein en nog in een opvallend goede staat. We kopen een ticket om over de stadsmuren te kunnen lopen, ook daar heel veel trappen😁. Op alle plekken heb je mooie doorkijkjes naar de zee, of naar smalle straatjes of over de stad. Als we helemaal rond zijn lopen we nog even door de oude stad en als we weer buiten de stadsmuren zijn gaan we zitten bij een terras vlakbij de muren. We eten hier heerlijk en genieten van alles. En dan komt onvermijdelijk de terugweg. Heel veel trappen, vaak even op adem komen, maar we komen er en kunnen dus goed rusten.

Kroatië

Kroatië

Bosnië en Herzegovina

Dubrovnik

Dubrovnik

Dubrovnik

Dubrovnik

Dubrovnik

Dubrovnik

Dubrovnik

en tot besluit. Hmmm en yamas!

Terug naar Zakynthos dag 5 Matulji Kroatië - Sibenik Kroatië 230 km

Het hotel 'FouRoomotel' waar we sliepen was super, je raadt het misschien al, er waren 4 kamers en een ruimte waar het ontbijt werd geserveerd. We waren de enige gasten en de eigenaar ging er, na de uitleg van dat wat we nodig hadden, vandoor. We hebben gegeten in een restaurant vlakbij, geen zin om veel te lopen, we hebben allebei spierpijn van de dalende kilometers in Zell am See. Maar het is allemaal prima voor elkaar.

Nu rijden we langs de Kroatische kust en volgen de D8, de kustweg, tegenwoordig beter bekend als de E65. Het is absoluut niet de snelste of meest efficiënte route, maar dat is juist de bedoeling! Het is namelijk wél één van de mooiste wegen ter wereld om te rijden.

Tegen 16 uur zijn we in Sibenik, in Hotel Jabran. We kijken uit over zee en later op de avond lopen we een stukje langs de kust en eten we een hapje.

Sibenik

Sibenik 

Terug naar Zakynthos dag 4 Zell am See Oostenrijk - Matulji Kroatië 361 km

Onze route voert ons naar de eeuwige sneeuw. We rijden vanuit Zell am See naar de Gross Glöckner Hoch Alpenstrasse. Leo krijgt een overvloed aan bochten en hij vindt het leuk, We komen dus in de sneeuw terecht, gelukkig niet op de weg zelf, maar wel aan de kanten. De uitzichten zijn prachtig en we genieten. Na het plaatsje Heiligenblut zit de hochstrasse er voor ons op, maar Tom T., onze routeplanner heeft een verrassing in petto. We rijden over de Plöckenpas  vanuit Oostenrijk naar Italië. Wat een haarspeldbochten, Leo krijgt z'n portie aan bochten volop. De bochten en de weg liggen zo dicht bij elkaar dat de routeplanner bijna alleen een rood vlak geeft en op een bepaald moment is hij ook de satelieten nog kwijt. Gelukkig is het alleen maar één weg en als we weer in een wat opener gebied zijn drinken we een bak koffie met een heerlijk stuk vruchtentaart en laten later TomT op zijn gemak de satelieten weer opzoeken, wat gelukkig ook lukt. Dan rijden we een heel eind in Noordoost Italië, vlak langs Triëst. En duiken we Slovenië in en even later Kroatië. Tegen half 6 zijn we in Matulji, bij FourRooMotel. We zijn de enige gasten, de eigenaar gaat weer naar huis, nadat hij alles aan ons heeft laten zien. We hebben het rijk allen. We eten bij een plaatselijk restaurant en hebben het goed.

De puntige berg, bijna in het midden, is de Gross Glockner

Terug naar Zakynthos dag 3 Bühlhausl (vlakbij Landshut) D - Zell am See Oostenrijk 201 km

Na een uitgebreid ontbijt rijden we verder richting Oostenrijk. Na alweer een aantal wegomleidingen komen we tegen 13 uur aan bij hotel Sissi in Zell am See. We zetten de bagage in onze kamer, trekken de wandelschoenen aan en gaan op weg naar een kabelbaan. De kabelbaan die ik had uitgezocht bleek gesloten, maar er stonden borden naar een andere, 2 kilometer verderop. Dat was meteen al een flink klimmetje, maar gelukkig werkt die kabelbaan wel en gaan we, na even te hebben gewacht, omhoog naar het bergstation van de Schmittenhöhebahn op 2000 meter. Eerst kijken we even rond en hebben prachtige vergezichten over de Alpen. Daarna volgen we de bordjes naar Zell am See. Het eerste bordje vertelt ons dat we er 3 uur over zullen doen. Dat blijkt te kloppen en als ik de kilometers optel kom ik op 13 km. Dat is mooi en het mooiste is dat ik geen last heb van m'n knie. 
Later op de avond lopen we het dorp weer in en eten natuurlijk schnitzel.

Daar beneden ligt Zell am See

Terug naar Zakynthos dag 2 Staufenburg D - Bühlhausl (vlakbij Landshut) D 448 km

Vandaag rijden we weer een flink eind, en we rijden van vlak door heuvelachtig gebied. De herfst is al heel duidelijk aanwezig, de bomen kleuren prachtig geel en bruin, met hier en daar een snufje rood. Een paar keer moeten we een eind omrijden door een wegomlegging, maar daar is niets aan te doen.

Terug naar Zakynthos dag 1 Amersfoort - Staufenburg D 391 km

De laatste dag in Nederland is een dag vol emoties. 's Morgens nemen we afscheid van onze lieve vrienden Petra en Ben, 's middags van Roy, Sara en onze lieve kleinzoons, 's avonds van Marc en Chavelli. Het blijft toch moeilijk, maar we zien ze allemaal heel regelmatig via de computer en eind maart komen we weer.

Maandagochtend vertrekken we vanuit Amersfoort naar midden Duitsland, naar Staufenburg. Ik heb daar een hotel geboekt, maar het wordt geen positieve ervaring. En dat is eigenlijk de eerste echt slechte ervaring in al die jaren van hotelnachten. We komen binnen in een naar rook ruikende ruimte, de vloer van onze kamer plakt en een laken is niet schoon. Inmiddels is het donker, dus besluiten we om te blijven, maar blij zijn we niet. Ik moet eerlijk toegeven dat het ontbijt goed was, gelukkig maar.

Nog maar een paar dagen

Maandagochtend vertrekken we uit Nederland, dus het afscheid zit eraan te komen. Op zaterdag zijn we de laatste dag bij onze vrienden en we maken een mooie wandeling door het herfstige land. 's Avonds gaat de haard aan en eten we erwtensoep. Dat is gezellig en knus, dat is VRIENDSCHAP. 

Dagen met kinderen en kleinkinderen

We genieten volop als we bij kinderen en kleinkinderen zijn. De oudste kleinzoon kent ons nu en we hopen dat hij ons straks ook nog goed kent als we alleen nog maar te zien zijn op laptop of telefoon. De jongste laat steeds een brede lach zien.

Op woensdag hebben we afgesproken met oudste zoon en schoondochter. Hij zou iets bedenken om te gaan doen met z'n 4en. We gaan naar Den Helder, want daar is de walrus gespot die de laatse dagen in Nederland verblijft. En waarachtig we zien haar zwemmen in een woeste zee. Ze laat zich zich steeds een paar keer zien en duikt dan onder het oppervlak. Als we Frija, want zo heet de walrus, hebben gezien lopen we nog een eindje op de dijk en zien ook nog een zeehond. Nog even en dan keren we om, want het is flink koud, we krijgen zelfs een hagelbui over ons heen. Na nog een blik op Frija te hebben geworpen, lopen we naar de auto, binnen is de temperatuur beter, we zijn verkleumd. Deze dag zullen we ons blijven herinneren.