We zijn weer thuis op Zakynthos na een lange, prachtige reis. We hebben in 5 weken een kleine 7000 km gereden en zijn veel landen doorgereden, maar we zijn niet overal gestopt om rond te kijken, misschien komen die een andere keer. We reden door Noord Griekenland, Bulgarije, Servië, Kroatië, Slovenië, Oostenrijk, Duitsland en Nederland. Op de terugreis kwamen we door België. Luxemburg, Frankrijk, Italië en Griekenland. We hebben zoveel gezien. De hele reis is beschreven in de voorgaande blogposten. Mensen vragen ons: "wat is jullie favoriete plaats?" Die is er niet, want overal waar je goed kijkt is het mooi, op de éne plek is het landschap mooi, op een andere plek zijn mooie gebouwen. Onze voorkeur gaat wel uit naar de natuur, maar nu waren we in Rome en dat was ook bijzonder. In de twee weken tussen de heen en terugreis zagen we familie en vrienden en het was een heerlijke tijd. Wat hebben we genoten van alle middagen en avonden met degenen die ons lief en dierbaar zijn. Nu blijft het nagenieten van alles.
Wij weten dat er veel zaken zijn in het leven waar je bij moet stilstaan. Maar het is ook zo ontzettend belangrijk dat je geniet van het leven, als het nog kan.
'Pluk de Dag', 'Carpe Diem', 'Geniet van elk moment', 'Pak wat je pakken kunt' en ga nog maar even door.
Geniet van het leven zolang je kunt, misschien heb je straks niet meer de mogelijkheid. En dan kun je tenminste zeggen: ik heb eruit gehaald wat erin zit.
'Pluk de Dag', 'Carpe Diem', 'Geniet van elk moment', 'Pak wat je pakken kunt' en ga nog maar even door.
Geniet van het leven zolang je kunt, misschien heb je straks niet meer de mogelijkheid. En dan kun je tenminste zeggen: ik heb eruit gehaald wat erin zit.
Pagina's
woensdag 30 oktober 2019
zondag 27 oktober 2019
Lecce Italië - Chartata, Zakynthos 420 km met oponthoud
Vanochtend waren we erg vroeg wakker door het verzetten van de tijd. Meteen om 8 uur hadden een heel lekker ontbijt. Daarna hebben we nog een wandelrondje Lecce gedaan. En toen zijn we naar Brindisi gereden waar we om half 11 incheckten voor de ferry. We stonden in een wirwar van vrachtwagens te wachten en wat later blijkt dat het kwam omdat er iets met de boot was. We zouden niet om 13 uur vertrekken, maar het zou zeker 17 uur worden. We zijn toen maar even weggegaan en hebben wat rondgelopen om de tijd door te komen. Om 16 uur zijn we er weer. En het wordt later en later. Het is nu 19 uur en wij zijn op de boot, maar de auto staat nog bij de terminal. We mogen hier in ieder geval zijn omdat een nacht doorbrengen in de auto niet zo prettig is. Geen idee hebben we hoelang het gaat duren...
Om half 11 wordt er een seintje gegeven dat de bestuurders hun auto kunnen gaan halen en om 24 uur begint de overtocht naar Igoumenitsa in Griekenland. Het wordt een nacht van wakker zijn en dutjes doen, maar we komen redelijk fit aan. Ik had het hotel al geboekt voor we aan de overtocht begonnen (een leermomentje dus) en had hen al laten weten dat we er die nacht niet zouden zijn omdat de boot vertraging had. Om half 10 kwamen we van de boot en zijn toen wel bij Thirsty Dog (de kamer) aan gegaan. We werden hartelijk ontvangen en ze wilden best regelen dat we nog een nacht konden blijven, maar wilden toch wel graag naar huis. Voor een volgende keer kregen we een tegoedbon en voor nu kregen we een heerlijk uitgebreid ontbijt met verse croissants, geroosterd brood, vleeswaar, kaas etc. en een gekookt eitjes mét een lekker kopje koffie. We kijken nog even in de kamer die we hebben gemist en beloven dat we zeker terugkomen, het ziet er heel mooi uit. Dan nemen we afscheid en beginnen aan de rit naar huis. We rijden naar Preveza langs de kust, een heel mooie rit en houden de kleinere wegen voor de verdere tocht naar Patras. Daar kijk ik of ik tickets kan boeken voor de overtocht naar Zakynthos. Die tickets lijken er eerst niet te zijn, maar bij het verversen van de website kan het toch. Gelukkig maar, want we willen nu toch wel gewoon naar huis. Het is flink druk op de ferry van Levante, maar een uurtje later zijn we er weer. Het duurt even voor we van de boot af zijn, maar dan zijn we na een halfuur echt weer thuis.
Om half 11 wordt er een seintje gegeven dat de bestuurders hun auto kunnen gaan halen en om 24 uur begint de overtocht naar Igoumenitsa in Griekenland. Het wordt een nacht van wakker zijn en dutjes doen, maar we komen redelijk fit aan. Ik had het hotel al geboekt voor we aan de overtocht begonnen (een leermomentje dus) en had hen al laten weten dat we er die nacht niet zouden zijn omdat de boot vertraging had. Om half 10 kwamen we van de boot en zijn toen wel bij Thirsty Dog (de kamer) aan gegaan. We werden hartelijk ontvangen en ze wilden best regelen dat we nog een nacht konden blijven, maar wilden toch wel graag naar huis. Voor een volgende keer kregen we een tegoedbon en voor nu kregen we een heerlijk uitgebreid ontbijt met verse croissants, geroosterd brood, vleeswaar, kaas etc. en een gekookt eitjes mét een lekker kopje koffie. We kijken nog even in de kamer die we hebben gemist en beloven dat we zeker terugkomen, het ziet er heel mooi uit. Dan nemen we afscheid en beginnen aan de rit naar huis. We rijden naar Preveza langs de kust, een heel mooie rit en houden de kleinere wegen voor de verdere tocht naar Patras. Daar kijk ik of ik tickets kan boeken voor de overtocht naar Zakynthos. Die tickets lijken er eerst niet te zijn, maar bij het verversen van de website kan het toch. Gelukkig maar, want we willen nu toch wel gewoon naar huis. Het is flink druk op de ferry van Levante, maar een uurtje later zijn we er weer. Het duurt even voor we van de boot af zijn, maar dan zijn we na een halfuur echt weer thuis.
Lecce |
Lecce |
Kathedraal van Lecce |
Noordwest kust van Griekenland |
en nog een keer, maar dan anders |
zaterdag 26 oktober 2019
Pompeï, Italië - Lecce, Italië 453 km
We hebben vandaag wel wat afgereden. We wilden de route afleggen zonder de snelwegen en dat had ik dus in de routeplanner gezet. De planner leidde ons eerst naar het noorden, terwijl we naar het zuid-oosten wilden. Maar goed, misschien weet de planner een snellere route, dus even doorrijden nog. Maar als het erg lang gaat duren en er ook een wegomlegging blijkt te zijn en we daardoor gaan dwalen besluiten we om toch de snelweg op te zoeken. Dan gaan we de goed kant op. Een uur later willen we het toch weer proberen over secundaire wegen, het eerste stuk gaat goed, maar dan is ook daar een wegomlegging de spelbreker, zelfs met hulp van google blijven we tegen wegafzettingen aanrijden. Dan is de beslissing snel genomen, we nemen toch de snelweg. Deze weg blijkt een leuke weg om te rijden en dus houden we ons aan deze route. Rond 17 uur komen we aan in Lecce, bij Ada suites. Stefano, de host, staat ons op te wachten, we hebben een berichtje gestuurd dat we er aan kwamen. Hij geeft ons een korte uitleg over Ada suites en Lecce. Na een rondje door de oude stad, waar we vast nog eens terug komen bij daglicht, eten we heel lekker in een klein restaurantje in de buurt, waar de rekening op een speciale manier werd gebracht.
Vannacht kunnen we uur langer slapen en morgen wacht de ferry in Brindisi voor de overtocht naar Igoumenitsa in Griekenland.
Vannacht kunnen we uur langer slapen en morgen wacht de ferry in Brindisi voor de overtocht naar Igoumenitsa in Griekenland.
Uitzicht vanuit de ontbijtkamer in ons hotel, de Vesuvius acht het oude Pompeï |
We rijden rondjes dor smalle straatjes |
Opvallend hier in zuid Italië hoeveel steden en dorpen op de toppen van heuvels zijn gebouwd |
Leuke manier om de rekening te brengen, in een doosje met een vergrootglas |
vrijdag 25 oktober 2019
Rome, Italië - Pompeï, Italië 280 km
Het duurt een hele tijd voor we Rome eindelijk uit zijn, we zitten in de ochtendspits. Een uur of twee later rijden we langs de mooie kust ten noorden van Napels. De Vesuvius zie ik al van ver. Als we bij Napels zijn torent de vulkaan ver boven de wegen en bebouwing uit. Wat ons opvalt is dat er hier ontzettend veel vuil langs de wegen ligt, wij dachten dat het ons eiland erg was, maar hier is het nog erger. We worden door de routeplanner om de vulkaan heen geleid en dan rijden we Pompeï binnen. We zoeken even naar het hotel, maar dat vinden we snel. Ik had al gelezen dat het hotel aan de overkant van de archeologische opgravingen ligt en dus zijn we daar al snel te vinden. Het is indrukwekkend om door de straatjes te lopen waar men lang geleden een druk leven leidde.
Door Marian Leppers
Een uitbarsting van de Vesuvius markeerde het abrupte einde van het Romeinse Pompeï. Bedolven onder een laag as en puin conserveerde de vulkaan het dagelijks leven van de inwoners. Plinius de Jongere en de resten van de stad vertellen ons wat er precies gebeurde.
Door de uitbarsting op 24 augustus 79 n. Chr. is het leven van de inwoners van Pompeï in één klap stilgezet en bewaard. Om deze reden is de stad een zeldzame bron voor wetenschappers. De opgravingen laten objecten zien die onder andere omstandigheden verloren zouden zijn gegaan.
Ook het ooggetuigenverslag van Plinius de Jongere (62-113 n.Chr) beschrijft deze gebeurtenis als geen ander. Vanuit de verte zag Plinius de vulkaan uitbarsten en maakte zo tevens de dood van zijn oom, Plinius de Oudere (23-79 n.Chr.), mee. Om te zorgen dat zijn oom niet vergeten werd, gaf hij gehoor aan de oproep van zijn vriend Tacitus (56-117 n.Chr.) en schreef hem twee brieven.
In tegenstelling tot Herculaneum, werd Pompeï nooit bedolven door lava. Alleen as, puin en stenen hebben de stad bedekt. Het is niet aannemelijk dat de mensen overvallen werden door de uitbarsting, aangezien er al dagenlang aardbevingen te voelen zouden zijn geweest. Waarschijnlijk had het merendeel van de mensen de stad daarom dan ook al tijdig geëvacueerd. Zo’n 2000 van de 20 000 inwoners zijn echter niet op tijd weggevlucht en konden uiteindelijk vanwege de duisternis en dikke zwaveldamp niet meer ontsnappen.
Lees er meer over op: http://www.geschiedenisbeleven.nl/pompei-het-verslag-van-een-ramp/
Door Marian Leppers
Een uitbarsting van de Vesuvius markeerde het abrupte einde van het Romeinse Pompeï. Bedolven onder een laag as en puin conserveerde de vulkaan het dagelijks leven van de inwoners. Plinius de Jongere en de resten van de stad vertellen ons wat er precies gebeurde.
Door de uitbarsting op 24 augustus 79 n. Chr. is het leven van de inwoners van Pompeï in één klap stilgezet en bewaard. Om deze reden is de stad een zeldzame bron voor wetenschappers. De opgravingen laten objecten zien die onder andere omstandigheden verloren zouden zijn gegaan.
Ook het ooggetuigenverslag van Plinius de Jongere (62-113 n.Chr) beschrijft deze gebeurtenis als geen ander. Vanuit de verte zag Plinius de vulkaan uitbarsten en maakte zo tevens de dood van zijn oom, Plinius de Oudere (23-79 n.Chr.), mee. Om te zorgen dat zijn oom niet vergeten werd, gaf hij gehoor aan de oproep van zijn vriend Tacitus (56-117 n.Chr.) en schreef hem twee brieven.
In tegenstelling tot Herculaneum, werd Pompeï nooit bedolven door lava. Alleen as, puin en stenen hebben de stad bedekt. Het is niet aannemelijk dat de mensen overvallen werden door de uitbarsting, aangezien er al dagenlang aardbevingen te voelen zouden zijn geweest. Waarschijnlijk had het merendeel van de mensen de stad daarom dan ook al tijdig geëvacueerd. Zo’n 2000 van de 20 000 inwoners zijn echter niet op tijd weggevlucht en konden uiteindelijk vanwege de duisternis en dikke zwaveldamp niet meer ontsnappen.
Lees er meer over op: http://www.geschiedenisbeleven.nl/pompei-het-verslag-van-een-ramp/
De Vesuvius zie je overal in Napels |
Pompeï |
donderdag 24 oktober 2019
Rome
We staan om 10 uur klaar om mee te gaan met de pendelbus naar het metro-station. Het geeft even verwarring als we bij een ander metro-station worden afgezet dan gedacht. Maar we komen eruit en even later staan we op het Sint Pieters-plein. Het is er vreselijk druk en er staan rijen met wachtende mensen voor allerlei ingangen. Niets voor ons, we vinden het leuk om te zeggen dat we er zijn geweest, maar we hebben geen zin om uren in de rij te gaan staan. Daarna lopen we half Rome door, overal worden foto's gemaakt, we eten ergens een ijsje en drinken later een kop koffie. De hele dag is het goed weer, maar vlak voor we terug zijn bij het metro-station begint het te druppelen en even later echt te regenen. Als we een paar minuten op de afgesproken plek staan voor de pendelbus begint het te hozen. Vlak voor onze neus rijdt een camperbus twee keer achteruit met een klap tegen een andere auto aan. Er lijkt niet veel schade te zijn en dus rijdt de chauffeur gewoon weg. Het was een bijzondere dag, we hebben veel gezien en 22,4 km gelopen.
Sint Pieters-plein |
De basiliek |
Castel Sant’Angelo (Engelenburcht) |
Fontein op de Piazza Navona |
De beroemde Trevi fontein |
Lekker! |
De Spaanse Trappen |
Thermen van Caracalla |
Thermen van Caracalla |
Het Colloseum |
Abonneren op:
Posts (Atom)