Het duurt een hele tijd voor we Rome eindelijk uit zijn, we zitten in de ochtendspits. Een uur of twee later rijden we langs de mooie kust ten noorden van Napels. De Vesuvius zie ik al van ver. Als we bij Napels zijn torent de vulkaan ver boven de wegen en bebouwing uit. Wat ons opvalt is dat er hier ontzettend veel vuil langs de wegen ligt, wij dachten dat het ons eiland erg was, maar hier is het nog erger. We worden door de routeplanner om de vulkaan heen geleid en dan rijden we Pompeï binnen. We zoeken even naar het hotel, maar dat vinden we snel. Ik had al gelezen dat het hotel aan de overkant van de archeologische opgravingen ligt en dus zijn we daar al snel te vinden. Het is indrukwekkend om door de straatjes te lopen waar men lang geleden een druk leven leidde.
Door Marian Leppers
Een uitbarsting van de Vesuvius markeerde het abrupte einde van het Romeinse Pompeï. Bedolven onder een laag as en puin conserveerde de vulkaan het dagelijks leven van de inwoners. Plinius de Jongere en de resten van de stad vertellen ons wat er precies gebeurde.
Door de uitbarsting op 24 augustus 79 n. Chr. is het leven van de inwoners van Pompeï in één klap stilgezet en bewaard. Om deze reden is de stad een zeldzame bron voor wetenschappers. De opgravingen laten objecten zien die onder andere omstandigheden verloren zouden zijn gegaan.
Ook het ooggetuigenverslag van Plinius de Jongere (62-113 n.Chr) beschrijft deze gebeurtenis als geen ander. Vanuit de verte zag Plinius de vulkaan uitbarsten en maakte zo tevens de dood van zijn oom, Plinius de Oudere (23-79 n.Chr.), mee. Om te zorgen dat zijn oom niet vergeten werd, gaf hij gehoor aan de oproep van zijn vriend Tacitus (56-117 n.Chr.) en schreef hem twee brieven.
In tegenstelling tot Herculaneum, werd Pompeï nooit bedolven door lava. Alleen as, puin en stenen hebben de stad bedekt. Het is niet aannemelijk dat de mensen overvallen werden door de uitbarsting, aangezien er al dagenlang aardbevingen te voelen zouden zijn geweest. Waarschijnlijk had het merendeel van de mensen de stad daarom dan ook al tijdig geëvacueerd. Zo’n 2000 van de 20 000 inwoners zijn echter niet op tijd weggevlucht en konden uiteindelijk vanwege de duisternis en dikke zwaveldamp niet meer ontsnappen.
Lees er meer over op: http://www.geschiedenisbeleven.nl/pompei-het-verslag-van-een-ramp/
Door Marian Leppers
Een uitbarsting van de Vesuvius markeerde het abrupte einde van het Romeinse Pompeï. Bedolven onder een laag as en puin conserveerde de vulkaan het dagelijks leven van de inwoners. Plinius de Jongere en de resten van de stad vertellen ons wat er precies gebeurde.
Door de uitbarsting op 24 augustus 79 n. Chr. is het leven van de inwoners van Pompeï in één klap stilgezet en bewaard. Om deze reden is de stad een zeldzame bron voor wetenschappers. De opgravingen laten objecten zien die onder andere omstandigheden verloren zouden zijn gegaan.
Ook het ooggetuigenverslag van Plinius de Jongere (62-113 n.Chr) beschrijft deze gebeurtenis als geen ander. Vanuit de verte zag Plinius de vulkaan uitbarsten en maakte zo tevens de dood van zijn oom, Plinius de Oudere (23-79 n.Chr.), mee. Om te zorgen dat zijn oom niet vergeten werd, gaf hij gehoor aan de oproep van zijn vriend Tacitus (56-117 n.Chr.) en schreef hem twee brieven.
In tegenstelling tot Herculaneum, werd Pompeï nooit bedolven door lava. Alleen as, puin en stenen hebben de stad bedekt. Het is niet aannemelijk dat de mensen overvallen werden door de uitbarsting, aangezien er al dagenlang aardbevingen te voelen zouden zijn geweest. Waarschijnlijk had het merendeel van de mensen de stad daarom dan ook al tijdig geëvacueerd. Zo’n 2000 van de 20 000 inwoners zijn echter niet op tijd weggevlucht en konden uiteindelijk vanwege de duisternis en dikke zwaveldamp niet meer ontsnappen.
Lees er meer over op: http://www.geschiedenisbeleven.nl/pompei-het-verslag-van-een-ramp/
De Vesuvius zie je overal in Napels |
Pompeï |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten