We gaan weer op avontuur. Vandaag vertrekken we met het vliegtuig naar Athene, morgen gaan we verder naar Amsterdam. We zien dan onze kinderen, kleinkind en vrienden weer even en reizen daarna verder ...
We rijden naar het vliegveld en hebben het daar nog nooit zo rustig gezien. We vliegen rond half 3 naar Athene airport waar we rond half 4 aankomen. We hebben de koffer al heel snel en gaan dan op zoek naar een shuttlebus die ons naar het hotel zal brengen. Die vinden we niet en ik besluit het beschikbare nummer te bellen. Maar daar wordt niet opgenomen. We lopen de aankomsthal een paar keer op en neer maar zien niemand van het hotel. Het is vlakbij maar lopen gaat ons toch net iets te ver met een koffer. Dan een taxi. En een kwartier later staan we voor een gesloten deur. Van bellen wordt niemand wakker. Het ziet er uitgestorven uit. De taxichauffeur biedt aan te helpen. Of hij ons naar een ander hotel moet brengen. Als hij wil gaan bellen, verschijnt er een man die zegt dat we even moeten wachten. En dan komt er eindelijk een eigenaar aan en gaan we naar onze kamer. De taxichauffeur eiste wel wat meer geld voor de hulp, dus die had een leuk ritje. Een poosje later belt ook de man die ik probeerde te bereiken. Met de vraag of hij nog iets kon doen en vele malen sorry hing hij op. Nadat we even onze benen hebben gestrekt eten we een lekkere gyros is een klein tentje. En dan slaap lekker. Morgen naar Nederland...
We rijden naar het vliegveld en hebben het daar nog nooit zo rustig gezien. We vliegen rond half 3 naar Athene airport waar we rond half 4 aankomen. We hebben de koffer al heel snel en gaan dan op zoek naar een shuttlebus die ons naar het hotel zal brengen. Die vinden we niet en ik besluit het beschikbare nummer te bellen. Maar daar wordt niet opgenomen. We lopen de aankomsthal een paar keer op en neer maar zien niemand van het hotel. Het is vlakbij maar lopen gaat ons toch net iets te ver met een koffer. Dan een taxi. En een kwartier later staan we voor een gesloten deur. Van bellen wordt niemand wakker. Het ziet er uitgestorven uit. De taxichauffeur biedt aan te helpen. Of hij ons naar een ander hotel moet brengen. Als hij wil gaan bellen, verschijnt er een man die zegt dat we even moeten wachten. En dan komt er eindelijk een eigenaar aan en gaan we naar onze kamer. De taxichauffeur eiste wel wat meer geld voor de hulp, dus die had een leuk ritje. Een poosje later belt ook de man die ik probeerde te bereiken. Met de vraag of hij nog iets kon doen en vele malen sorry hing hij op. Nadat we even onze benen hebben gestrekt eten we een lekkere gyros is een klein tentje. En dan slaap lekker. Morgen naar Nederland...
 |
| Hotel Stone Palace in Spata |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten