Leo en Marlies: Orthonies en een heerlijke lunch

24 km; 9 uur 14 minuten

OK, voor vandaag heb ik een route gemaakt van ongeveer 22 km, iedereen was het ermee eens want de vorige wandelingen gingen heel lekker. En we zijn ons er goed van bewust dat de wandelingen die ik uitzet, bijna altijd wat langer worden, meestal gewoon omdat de route uitrekent van punt tot punt, maar in de meeste wegen zitten ook nog bochtjes en zelfs die maken een route langer. Maar we gaan het gewoon doen.

Het doel is Orthonies, een authentiek dorpje, iets ten noordwesten van ons plekje. Een dorpje dat in de reisgidsen staat beschreven als: "een authentiek Zakynthos dorp, dat tegen een berghelling lijkt te zijn geplakt". We zijn er al een aantal keren geweest, ook met z'n vieren en willen ook vandaag wel weer iets drinken en misschien iets eten in de bodega van het dorp.

Voorlopig moeten we eerst 14 km doen voordat we daar zijn. We lopen eerst een klein stukje asflaltweg richting noord en maken dan bij het sinaasappelstalletje de scherpe bocht de bergen in. Dit is het pad langs het klooster en dat is altijd een flinke klim. Maar het gaat weer prima, waarschijnlijk ook wel een beetje omdat de zon zich niet de hele tijd laat zien en dat scheelt enorm veel. Als we de eerste klim hebben gemaakt komen we op de splitsing waar onze route rechts gaat. Ook dat hebben we al eens gelopen omdat dit ook het eerste gedeelte is van de weg naar de antennes. We klimmen tot 596 meter en dan begint het dalen. Dit gedeelte heeft veel lage begroeiing, maar langzamerhand komen we nog lager en dan komen er ook weer bomen langs ons pad. Opeens staan Petra en Ben stil, zij lopen voor. Er ligt een slang op ons pad, waarschijnlijk ligt hij op te warmen, want in eerste instantie reageert hij niet op ons. Even later gaat hij er toch als een zeer levendige slang vandoor.

Het is goed dat Ben veel van planten weet, want ik ken er nog maar heel weinig, maar als ik ergens langs kom en wat blaadjes pak en het ruikt toevallig erg lekker, dan vraag ik aan hem, of hij weet wat het is. Nu heb ik Oregano gevonden. We plukken een yoghurtemmertje vol, thuis ga ik het weer uitzoeken. Dan komen we al aardig in de buurt van Orthonies. We zijn wel toe te aan iets lekkers, inmiddels is het tegen enen en we zijn om 9 uur gestart. We hebben Orthonies al van ver gezien, tegen de helling geplakt. Nu zijn we er weer. We komen bij de bodega aan, waar een aantal oude mannen op het terras met elkaar zit te keuvelen. De mevrouw die daar bedient herkent ons en vraagt of we weer uit Katastari komen. Ja, dus. We bestellen iets te drinken en krijgen daar - van het huis - een lekker gerechtje bij.

Bij het terras hangt een klein bordje, het is ons op het lijf geschreven: "Wij zijn hartsvrienden, misschien wel een beetje gek. Maar we blijven vrienden wat er ook gebeurt (niet exact vertaald, maar het komt er wel op neer).

Maar we hebben ook wel wat trek. We bestellen omelet en op de vraag of we daar misschien een salade en feta uit de oven bij willen, zeggen we: ja. We hebben een heerlijke lunch en praten ook nog even met Babis Tsoukalis, hij geeft ons nog een grote 1,5 liter fles rode wijn mee, voor vanavond. Hij wil ons wel met de auto wegbrengen naar Katastari, nou dat is erg lief aangeboden natuurlijk, maar wij willen juist lopen. We worden door iedereen uitgezwaaid en lopen door het dorpje heen. Dan staat er opeens een ouder vrouwtje in de deur, helemaal zoals de oudere vrouwen op het platteland eruit zien, met witte hoofddoek. Of ik een foto mag maken, ja hoor natuurlijk. Ik bedank haar uitbundig: efcharistó polí, heel erg bedankt.

We vervolgen onze route over leuke wegen en paden. lastige afdalingen over paden met rollende steentjes, maar het lukt allemaal. Dan zijn we weer bij de weg langs de kust die nu wordt aangelegd. Vandaag, op zondag, zijn ze niet aan het werk. Zo gauw we een ander pad zien gaan we er gauw vanaf, want we vinden alle vier de smalle weggetjes en paden de leukste.

Het was een heerlijke wandeling en we zijn niet eens echt moe.

We eten thuis op het terras, de macaroni is snel klaar, glaasje wijn erbij, prima. Het toetje halen we bij Dimi.