Gisteravond hebben we heerlijk gegeten bij Potami. Effi kwam ons stralend tegemoet en vertelde ons dat de zaken steeds beter gaan. Het restaurant is wat groter geworden en ziet er goed uit. En we hebben heerlijk gegeten, een prima avond.
15,8 kilometer; 5 uur 8 minuten
Rust roest, dus één dag uitgerust en we vinden dat het wel tijd wordt voor een korte wandeling. We kiezen voor een wandeling richting het noorden. Ik heb er twee, eentje van 9,7 km en één van 12,4 km, mooi om mee te beginnen denken we zo.
We spreken om 11 uur af en lopen de eerste kilometers langs de weg. Dit stuk kennen we alle vier zo goed. We komen langs een sinaasappelstalletje, waar je een prachtig uitzicht hebt over de Baai van Alykes. We genieten er wel even, maar maken geen foto's meer van het uitzicht. Het is een klein beetje heiïg, het worden dan toch wat onduidelijke plaatjes. We gaan verder en moeten volgens onze route ergens links aanhouden. We zien een leuk paadje en daar gaan we dus in, maar na 150 meter staat er een hek, waarschijnlijk van de steengroeve en dus keren we om en lopen maar weer eens anders. Een heel stukje verder geeft Leo (kijkend op de gps) aan, dat we weer een paadje tegen zullen komen en dat dat een eindje verder op onze oorspronkelijke route zal uitkomen. Daar gaan we dus in. Als we daar eenmaal een eindje lopen begint er heerlijk te ruiken. Heel veel kruiden staan daar, de Rozemarijn voert als geur de boventoon. Ik heb een bus meegenomen en een schaartje en ga me dus even te buiten aan de heerlijk geurende kruiden.
We wandelen over het mooie paadje en ja hoor, net voordat we weer op de route komen staat er weer een hek. Gelukkig zit er een ketting omheen die je er gewoon af kunt tillen, het zal wel niet echt de bedoeling zijn maar we hebben niets vernield of zo. Dan vervolgen we de route en komen al snel op de weg die Sharon (de ex van Pavlos) de dirtroad noemde, een weg langs de kust die opgehoogd is met puin. Op die weg zijn zijn draglines en vrachtauto's aan het werk. Ze maken hem breder en egaler, meer als een echte weg. Een stukje verder lijkt het werk over, maar na een flinke bocht in de weg, waar wij dachten tussen de olijfbomen te gaan lopen, is er weer opeens een brede weg. Alles nog lang niet klaar, want ja, ze weten natuurlijk niet altijd of het geld er wel helemaal komt. Hier pakken ze, vertelde Pavlos 's middags, het meteen aan als ze geld hebben voor een stuk weg. Maar dan is het nog niet duidelijk hoe de weg zal gaan lopen als die eenmaal in Alykes is aangekomen. Want daar houdt het nu gewoon op, er staan huizen, olijfbomen, wijngaarden. Ja, vanaf die hele brede weg duiken die vrachtauto's en autobussen die het eerder genoemde stuk lekker door konden rijden, zo de smalle straatjes van Alykes in. Het zal wel hogere wiskunde zijn.
Als wij in Alykes zijn besluiten we om dat heerlijke "ijsje", de Fruitopia te gaan eten aan het strand bij een beachbar. En eerlijk, het is nog net zo lekker als vorig jaar, Kiwi, citroenijs, mangoijs, afgedekt met een laagje aardbeien. Echt heel erg lekker. Dan lopen we met een omweg, die niet was ingepland (afgesloten wegen, he) naar Archontiko.
Dan heerlijk even het zwembad in en vanavond maken we onze eigen maaltijd. De pasta smaakt prima en we keuvelen daarna nog lekker een tijdje na.
 |
| Bloem van de Schijfcactus |
 |
| Wij vinden dit toch iedere keer weer mooi |
 |
| He, een hek, dus terug |
 |
| Leuke paadjes |
 |
| Maar ook wel stekelig |
 |
| Wat is dat nou, weer een hek |
 |
| Sterretjes en pluizenbolletjes |
 |
| Wordt er ineens een weg gemaakt |
 |
| Nu kunnen we hier nog rustig staan, maar over een paar jaar???? |
 |
| Idyllisch plekje .....? |
 |
| Een welverdiende, overbekende Fruitopia |
 |
| Dit vind ik nou leuk |
 |
| Stil plekje |
 |
| Dit wordt de prachtige bloem van een Distel, ziet er nu ook al mooi uit |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten