Vanmiddag kwam Maria naar ons toe met een bordje met daarop vier verse vijgen. Leo en ik hadden die nog nooit gegeten, maar zij vertelde dat ze heel erg lekker zijn. Ze groeien aan de boom in hun eigen tuin, dus verser kan bijna niet. En inderdaad, ze smaken echt heerlijk, lekker zoet. Dus hebben we weer wat geproefd. Vandaag was het een erg rumoerige dag. Het gras en onkruid tussen de olijfbomen en de huisjes moest gemaaid worden. Dat gaat niet zoals bij ons, even met een grasmaaier of met een tractor. Nee, twee mensen zijn de hele dag in de weer met een soort grote graskantenknipper. Wat een herrie. Meneer Voutos heeft tig keer excuses aangeboden voor het lawaai, maar ja.. het moest wel gebeuren.Morgen gaan we het rondje langs het klooster weer lopen, maar nu andersom. Dat betekent dat er veel meer geklommen moet worden. Het stuk vanaf Katastari naar boven is heel steil. Maar het is goed om te trainen, want we hebben woeste plannen voor één van de latere lange wandelingen. Eigenlijk wilden we de komende weken de bus pakken naar de westelijke kant van het eiland om dan terug te lopen, via een heel oud dorp Gyri, naar Chartata. We zijn er inmiddels achter dat gewoon een bus nemen en een paar uur later op de bestemming zijn, hier niet normaal is. Als we dat wilden zouden we pas om 14.00 uur 's middags aankomen in het stadje en dan zouden we nog zes uur moeten lopen. Dat vinden we toch niet echt goed. Dus gaan we met de benenwagen naar Gyri, ongeveer 24 kilometer, maar dan echt klimmen en dalen. De 24 kilometer ging gisteren prima, dus moeten we maar flink oefenen met steile paden bij de eerstvolgende wandelingen. Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten