Laatste loopje en Fidelio

Gisteren deden we de deuren van het balkon open en wat zagen we? Wolken, een hemel vol. Gelukkig waren ze ook heel snel weer opgelost, maar later bleek dat het wel flink had geregend op de Peloponnesos. We hadden een hele rustige dag en zijn goed bijgekomen van de wandeling van gisteren. Vandaag genieten we van de laatste volle dag hier. Straks gaan we nog een stukje lopen en lopen dan met een omweg via Alikanas naar Alikes. En daar gaan we weer lekker eten bij Fidelio.
We hebben al afscheid genomen van Sharon en gezegd: tot volgend jaar. Zij is er blij mee. Hopelijk zien we Pavlos vanavond nog en ook Dimitris zullen we nog wel zien. Morgenochtend zeggen we Maria en Stephanos gedag. En dan is onze taxi er om 9 uur en vliegen we om 12 uur. Dan hopen we rond 3 uur 's middags weer in Nederland te zijn.
Op naar het gewone, werkzame leven, maar weer met een koffer vol gedachten, herinneringen, geuren, geluiden en kleuren.

Van de westkust naar de oostkust

Klik hier voor de route

21 km; 8 uur 30 minuten

Om 8 uur stond Pavlos voor onze deur om ons weg te brengen naar Kampi. Na een rit van 50 minuten staan we klaar om te gaan wandelen. Vanaf Kampi lopen we eerst over grint en gravelwegen, klimmen natuurlijk een stuk en kijken prachtig uit over de westkant van het eiland. Bij Louha moeten we van Pavlos vooral even binnengaan bij de taverne tegenover de kerk. En natuurlijk voldoen we graag aan zijn verzoek en brengen de mensen daar de hartelijke groeten over van Pavlos Voutos, wat natuurlijk inhoudt dat we de groeten terug moeten doen. Onder het genot van een frappé en cola, genieten we van het uitzicht vanuit de taverne. 

Vandaar gaan we over een gewone, makkelijk te lopen weg naar Agia Marina, aan de andere kant van de pas. Er passeren ons wat auto's, de bestuurders zie je bijna denken 'die zijn gek". En dat zijn we ook wel een beetje natuurlijk. Want wie gaat er nou lopen met deze hitte. Maar ja, wij vinden het leuk.

In Agia Marina gaan we even binnen in de taverne Vartas. Je hebt er een magnifiek uitzicht over de oostkant van Zakynthos. Vorig jaar bestelden we hier Gyros, die vonden we niet echt lekker. Nu geven we ze een herkansing, maar die wordt niet benut. De kotopoulo (kip) is te donker en de rest is ook niet echt lekker. Dus als er een volgende keer komt, dan wordt het alleen wat drinken om zo van het uitzicht te genieten.

Verder gaat het weer en wat er nog niet was gebeurd, gebeurt nu. het pad dat we willen lopen houdt op te bestaan. De struiken groeien tot het midden, dus daar kunnen we niet verder. Dan een pad een stukje verder terug. We lopen voor ons gevoel een heel eind terug en komen toch wel weer op de route terug.

Ook nu voelen we onze voeten en we koelen nog even lekker af in de pool.

Dit was de laatste lange wandeling deze vakantie. We houden twee dagen rust en misschien lopen we vrijdag nog een klein rondje. We zien het nog wel.

Kampi in de ochtend

Hoeveel kleuren groen?

Taverne in Louha

Louha

Tijm langs de kant van de weg

Uitzicht op Agia Marina

Ormos Stenitis en Papa Giorgios

Vanmiddag even na tweeën komen Pavlos en Sharon ons halen. We gaan naar de westkust van het eiland, naar één van de favoriete plekken van hen om daar te gaan genieten. We rijden eerst naar het noorden en volgen dan de weg naar Mariés.

Daar gaan we naar de baai van Stenitis. 'He, een gewone asfaltweg', maar dat is ook de bedoeling als het als main road op de kaart staat. Maar even later wordt het anders. Sharon had al gevraagd of we tegen afdalingen konden. Bij Leo geen probleem, maar ik kijk nog wel eens de andere kant op. Nou dat was zeker nodig. Deze weg moet je dus niet met een gewone auto rijden, een 4x4 is echt nodig. Pavlos kent de weg al vanaf dat hij een klein jongetje was en dat is goed te merken. Het is voor hem een koud kunstje om langs alle kuilen en door bochten te gaan en dan ook nog op de weg te blijven. De beloning is groot. Een prachtige baai met kristalhelder blauw water, het is net alsof het prive bezit is. Wij zwemmen er heerlijk en Pavlo duikt en maakt onderwater foto's. Na een uur komt er een kleine rondvaartboot en laat er een paar toeristen los om te zwemmen, zij hebben ook ontdekt hoe mooi het hier is. Gelukkig zijn ze weer snel weg en is het weer even rustig als daarvoor.

Tegen half zes gaan we weg om een hapje te gaan eten en komen terecht bij Papa Giorgios, hij heeft een taverne een stuk buiten Mariés, waar je een heel mooi uitzicht hebt over Ormos (Port) Vromi en dus ook een geweldige zonsondergang kunt zien. Wij zijn er wat eerder, want Sharon moet vanavond nog werken, maar het eten is er niet minder om. We krijgen eerst geroosterd brood met stukjes worst en tomaten, daarbij een kommetje met een soort dunne, hele smeerbare kaas, met daarbij wijn en water. Even later volgen de mezethes, allemaal verschillende heerlijke Griekse hapjes met daarbij een salade, waar je je vingers bij aflikt. Als toetje volgt een flinke schaal met stukjes abrikoos, verschillende soorten meloen en vijgen. En ondertussen praten we over de verkiezingen, Griekenland, Nederland en over Papa Giorgios, die eigenlijk priester is voor zijn kerk in een dorp aan de andere kant van ons eiland. Hij is vandaag 16 jaar getrouwd en we feliciteren zijn vrouw met deze mijlpaal, Papa lacht en blijft lachen, hij heeft twee prachtige kinderen rondlopen, die ook helpen in de taverna.

Wat een middag, wat een avond. Hopelijk slapen we lekker want we worden morgen door Pavlos weggebracht naar Kampi, voor onze laatste lange wandeling hier deze vakantie.

De weg er naartoe

Ormos Stenitis

Leo met Pavlos en Sharon

Bij Papa Giorgiou en niet op spitsuur

Hoogste uitkijkpunt bereikt, de antennes

klik hier voor de route

23,5 km; 9 uur 30 minuten (inclusief pauzes van 20 en 30 minuten)

De wekker stond dus vroeg vanochtend omdat het een lange route is én om de warmte een beetje voor te blijven. Om 6.10 uur lopen we buiten, we zien de zon opkomen boven de Peloponnesos en de Ionische Zee.  We lopen weer een stukje over de weg en gaan na een paar kilometer het pad op van de Kloosterroute.Na de eerste flinke klim splitst het pad en houden we rechts aan. Hier begint het tweede gedeelte van de klim. We worden weer getrakteerd op mooie uitzichten en stilte. Heel veel bijen en honderden vlinders. De Tijm bloeit en ruikt heerlijk. Na een tijdje kijken we van boven op de geitenwei waar we met de kloosterroute langs komen. We zien de antennes inmiddels op ooghoogte en op nog geen kilometer afstand, maar we doen er toch nog anderhalf uur over om ze te bereiken, want natuurlijk staan die antennes op een andere bult dan waar wij op dat moment op staan. Het uitzicht is mooi, wel wat heiig, dus we nemen ons vast voor om dit ooit eens in de winter te doen. Maar we herkennen veel plaatsen en dat is altijd leuk. We eten er een boterham en vertrekken dan naar Gyrio. In de taverne bestellen we weer een gewone Cola. Ook een heerlijke traditionele yoghurt komt erbij en een bord met watermeloen. Lekker hoor.
Dan beginnen we aan de terugweg door de pas richting Kalithea. Vorig jaar schreef ik het ook, zo vreemd dat halverwege de weg ineens verandert in een asfaltweg en 300 meter weer puin wordt. De afdaling is zwaar, heel zwaar. Allemaal rollende stenen en een flink dalingspercentage. Dat betekent dus tenen die voor in de schoenen worden gedrukt en dat voel je na een paar kilometer. Maar we komen thuis en we hebben van de tocht genoten.
Een heerlijke dip in het zwembad en een afspraak voor morgen met Pavlos en Sharon, we gaan het zien.

Zonsopkomst

Van boven af: het kloosterpad

Als je het kent, herken je misschien iets

Het dorpje Gyrio tussen de cypressen en pijnbomen

Taverne in Gyri

Alle paden die je ziet moeten we volgen

Maandag 18 juni Dagje met Jimmy

Het verslag van deze dag is wat later omdat het wat meer werk was om hem te bewerken

klik hier voor de route

We zijn om 9 uur klaar en stappen in onze Jimmy, ons maatje voor deze dag. Eerst even tanken, want het is hier heel normaal om de huurauto met maar een paar liter erin af te leveren bij de huurder. Dan richting de hangdorpen, Pikadakia, Kalithea, Skoulikado. Verder op naar Machairado, waar een mooi klooster staat. Natuurlijk zijn we even uitgestapt, want vandaag gaan we naar de plekjes die op de ansichtkaarten staan. Vandaag zijn we echte toeristen, op onze andere vakantiedagen voelen we ons toch een beetje anders. We houden van dit eiland en dat geeft toch een ander gevoel dan dat van de doorsnee toerist.
Na Machairado gaat het naar Mouzaki en Lithakia. Daarna rijden we Limni Keriou, een leuk haventje met een paar restaurantjes en winkeltjes. Je hebt er een mooi uitzicht op Marathonisi. Van hieruit zie je goed waarom het ook wel schilpadeiland wordt genoemd. Verder gaan we naar Keri.

En in Keri gaan we een stukje wandelen, bijna 5 kilometer, maar ver genoeg om iets te zien van de prachtige omgeving en de ontzettend blauwe zee. We drinken iets in het restaurant waar die hele grote Griekse vlag hangt en vanwaar je een prachtig zicht het op de rots van de ansichten.

klik hier voor de route

Dan gaan we via Agalas en Kiliomena richting Agios Leon om daar de afslag naar Loucha en Gyri te nemen.
In Gyri wandelen we een klein stukje, we hebben iets verkeerd gedaan want de route blijkt maar 1,5 km, terwijl het bijna 5 km hoorde te zijn. Op de GPS liepen de routes wat door elkaar en dus zijn we terug gelopen op wat eigenlijk een stukje autoroute was. Volgende keer beter.

Loucha

Dan naar Kampi, waar je de mooiste zonsondergang ziet van het hele eiland. Op dit moment hebben we nog niet zo'n zin om 's avonds na een maaltijd én wijn terug te rijden over een smal weggetje, dus wij zien de prachtige rotsen en zee bij daglicht. We eten er wat en dat smaakt best.

Kampi

Verder via Exo Chora en Mariés naar Anafonítria en dan naar het scheepswrak 'Navajo'. We rijden niet helemaal goed, ik heb vandaag de gps en Leo rijdt, dus gaat er iets niet volgens de planning. We rijden naar Port Vromi, een prachtig plekje, maar de wegen er naartoe zijn smal en zo nu en dan kijken we de andere kant maar uit en vertrouwen op de bestuurderskwaliteiten van mijn man. Uiteindelijk komen we wel bij het wrak en kijken even vanaf het platformpje naar beneden.

Scheepswrak 'Navajo'

Via Volimes en Apo Volimes rijden we naar Askos Stone Park . We zijn er om 6 uur en het blijkt dat we tot 7 uur naar binnen mogen, vertrekken kan wel later. Het is een leuk park, een mooie plek en we zijn de laatste bezoekers. We krijgen olijftakken in onze handen geduwd waar de hertjes van eten. Een schildpadje wordt ook bij ons neergezet. Het is leuk. Er worden nog wasbeertjes gevoerd en we mogen probleemloos meedoen met voeren. Een dik uur later staan we weer bij de auto en we rijden vandaar weer naar Katastari om daar nog wat benzine in de tank te gooien. Een heerlijke dag, wel heel vermoeiend. Maar ja als je iets wilt zien, moet je er iets voor doen.

Askos Park

Boodschappen

Ja en als je dan in zo'n Grieks dorpje 'woont', dan moet je soms je inkopen doen. We moesten nog eten hebben voor vanavond en energievoedsel voor morgen. Dus gaan we 'even' in Katastari boodschappen doen. We zijn er om kwart voor 4 en de winkel is gesloten, achteraf blijkt dat ze iedere zondag tussen 2 en 6 uur gesloten zijn. Maar ja, we moesten iets, dus verder gelopen naar Alykes. Het was natuurlijk weer flink warm, dus besloten we om maar een ijs te gaan eten aan het strand, dit met een knipoog naar onze buren van vorige week. Heerlijk. En dan naar de super market, als we eruit komen is het net of er een reusachtige föhn aanstaat. We volbrengen de klim weer en brengen de avond in gepaste kalmte door.
Morgen gaan we naar de antennes en Gyrio, de wekker staat op 5.15 uur, de flessen water liggen in het vriesvak.

Vanaf het vliegveld

Klik voor de route

Aan alle vakanties komt een eind. Vandaag vliegen Petra en Ben terug naar Nederland, wij hebben (gelukkig) nog een week. We hebben 2 hele gezellige weken gehad met z'n vieren, lekker gewandeld en gezwommen, in de zon gelegen en in de schaduw, heerlijk gegeten, gedronken en ijs gegeten, kortom heerlijk. We hebben ze vanochtend weggebracht met de taxi naar het vliegveld en zijn met ze meegelopen tot de douane, nog een paar keer zwaaien en dan zijn ze weg.
Wij lopen terug. Bijna dezelfde route als 2 weken geleden toen we ze gingen halen. Het gaat prima, het is alleen heel warm. We hebben vijf en een halve liter water bij ons, in het begin nog in bevroren toestand. Het gaat snel op, maar we hebben genoeg.

In de taverne bij Pigadakia hebben we allebei een halve liter gewone Cola opgedronken vanwege de suiker en het lekkere, we kregen er rozijnen en een glaasje witte en rode wijn bij, om te proberen. daarna het laatste stukje. Toen wij in Katastari waren kregen we een sms-je dat Ben en Petra inmiddels waren geland op Schiphol. Alleen zijn wij meteen het zwembad ingedoken, zij denk ik niet.....

In de buurt van het vliegveld

Taverne in Pigadakia

37 graden en toch gaan ze lopen

Klik hier voor de route

14,4 km; 5 uur 20 minuten
We hadden de route gisteren al uitgewerkt, dus alles was weer klaar. Het is warm vandaag, erg warm, maar we laten ons niet op andere gedachten brengen. Er gaan 4 anderhalf literflessen water mee in bevroren toestand en een paar kleine flesjes. Dan hopen we dat de grote flessen al wat zijn ontdooid tegen dat de kleintjes leeg zijn. Dat lukt niet helemaal, dus zijn we blij met terrasjes enzo. Met de bus tot een punt op de 'grote' weg tussen Agios Dimitrios en Agios Kirykos.  Vandaar wandelen we weer tussen de olijfbomen, we klimmen een stuk naar Meso Gerakari, wat een mooi wit kerkje staat daar. Dan dalen we langzaam weer en komen uit bij Amoudi aan zee. Door naar Alykanas en Alikes, waar we ons door Ben laten overhalen om zo'n heel lekker ijsje te gaan eten, hij had niet zo'n moeite hoeven doen. We waren er wel voor in, maar eerst werd de dorst gelest met Mythos en Cola.

Olijfbomen

Gewoon mooi plaatje

Oude kerk in Kato Gerakari

Meso Gerakari

Amoudi

Kloosterpad, en het blijft mooi

Dit was toch wel een uitdaging, we hadden wel gezegd dat het een redelijk zware tocht was, veel klimmen en dalen. Maar we hadden er allemaal zin in, ook al hadden wij (Leo en Marlies) hem al een paar keer gedaan. Het is een prachtige route met gigantische vergezichten naar het noorden en later over het hele lage gedeelte aan de zuid en oostkant. Het viel allemaal mee en dus gaan we morgen nog een wandeling doen.
De Eilandtour van maandag volgt nog, het is iets meer werk om die op de blog te krijgen.

Hiep hiep hoera

En dan is het 17 juni en is het de verjaardag van Petra. Wij beginnen met voor haar te zingen, waar Ben natuurlijk al mee begonnen was. Na het ontbijt lopen we naar Alikes om daar wat geld te halen, want er wordt gewaarschuwd dat er na de verkiezingen van vandaag wat problemen zouden kunnen ontstaan bij de banken. Daarna nemen we het alternatief voor een gebakje, een heerlijke ijs op een terras aan het strand.
Frutopia heet het: mango- en citroenijs, kiwi's en aardbeien, heerlijk.

Vanavond gaan we eten bij restaurant Fidelio in Alikes, dus wordt vervolgd.

En toen kwam het toetje na een heel lekker etentje.
De lichten gingen uit en een deel van het personeel, Maria, Giannis, Yiotta en Dennis, zongen Happy Birthday, waarop natuurlijk iedereen meedeed. Een heerlijke taart, compleet met sterretjes én kaarsje werd binnengedragen en daar hebben we ons vervolgens tegoed aangedaan.
Morgen hebben we een auto gehuurd en gaan we een eilandtour doen met z'n vieren. Ook dat wordt dus vervolgd.

Naar Alikes, Pigadakia en Katastari

klik hier voor de route

11,9 km; 4 uur 10 minuten

Zaterdag 16 juni. Opnieuw een prachtige dag en natuurlijk warm. Dus we besluiten dat we wat eerder vertrekken zodat we in de middag weer lekker op het aller warmst van de dag kunnen relaxen in het zwembad.

We lopen met een omweg via olijfgaarden naar Alikes. We volgen vanaf de Romeinse brug in Alikes het kanaal en lopen met een grote boog richting Pigadakia. Natuurlijk vertellen wij onderweg wat van de omgeving en we krijgen onderricht terug over allerlei planten en bomen. Want wij hadden weleens van een 'kwee' gehoord maar wisten niet wat het was. Allerlei grassen die in Nederland in de siertuin staan groeien hier langs de kant van de weg. En van allerlei andere planten horen we hoe ze heten en leren we ook de latijnse namen (die we meteen weer vergeten) en dan probeer ik er een gewone naam (voor leken) tussendoor te gooien. Stokroos is er zo één, die staat hier overal langs de kant van de weg. Al met al gewoon heel gezellig en leuk. Bij Pigadakia gaan we de bergrug een stukje op en wandelen met een prachtig uitzicht op de baai van Alikes langs de olijfbomen terug naar Katastari en Chartata.

Na de wandeling laten we ons snel in het koele zwembad zakken en genieten zo verder van de dag.

Pigadakia

Kapelletje in Pigadakia