33 km; 10 uur 52 minuten
Leo heeft de hele vakantie al gezegd, ik wil wel weer een keer naar Volimes, en dat doen we vandaag dus. Om zes uur gaat de wekker, want natuurlijk willen we voor zo'n stevige wandeling vroeg weg. We rekenen, met stops, op een gemiddelde van ongeveer 3 km per uur. De route zou 28 km zijn, want die meet rechte lijnen, maar onze ervaring is dat een route gauw een paar kilometer langer wordt. Dus planning tussen de 10 en 11 uur weg.
We lopen om zeven uur door de olijfgaarden van Alykes richting de kust. Het waait nog steeds heel stevig vanuit het Noorden.Verder langs het strandje van Xigia, waar een zwavelhoudende bron in het zeewater uitkomt, en heeft een geneeskrachtige werking. Het is goed voor van alles. Maar je ruikt het ook heel goed, volgens ons houd je het daar vast geen dag uit, tenzij je aan de lucht gaat wennen natuurlijk. We komen weer langs de grotten die de achtergrondfoto vormen van deze blog, bij Makros Gialos, een stuk rots dat in zee uitsteekt en waar een paar huizen en twee tavernes op staan.
Vandaar gaan we klimmen en komen na een aantal kilometer uit bij een piepklein dorpje, misschien tien huizen en een kerkje, Agia Thecla. Vandaar gaat het naar Volimes. Volimes bestaat uit drie kleine kernen, Ano Volimes (Boven Volimes), Mesa Volimes (Midden Volimes) en Kato Volimes (Beneden Volimes). We drinken wat in een taverne in Mesa Volimes, maar we lopen door alle drie de plaatsjes. Langs de weg worden de beroemde kleedjes aan de man gebracht met daarop schilpadden en het eiland. Maar voor 5 euro heb je geen handwerk, dit spul komt uit een fabriek in Griekenland of uit China. In Ano Volimes schijnt wel een familie te wonen die het weven van kleden nog steeds doet. Maar de prijs is daarvan natuurlijk veel hoger, zodat ze maar niet tussen al die anderen gaan staan. Je kunt wel een afspraak met ze maken. Ook wordt er honing verkocht, koekjes en nog veel meer. Onze bepakking is meer dan genoeg dus wordt er niets gekocht.
De zon staat hoog aan de hemel, er zijn wel een paar wolkjes maar de wind blaast heel hard. De temperatuur zou 33 graden zijn, maar door de harde wind is de gevoelstemperatuur veel lager en dus is het heerlijk om te lopen. We moeten wel erg oppassen op hoedje en pet, want de wind raast er zo nu en dan flink op los.
Dan gaan we weer richting Orthonies, inmiddels een beetje bekend daar. Als we bij de taverne aankomen bieden ze ons meteen een plekje in de schaduw aan en vragen of we "me ta podia" zijn, oftewel "te voet". We nemen een ijsje en een drankje en krijgen er van Babi en zijn moeder heerlijke abrikozen bij. Kadootje, lekker hoor. Dan lopen we het laatste stuk en het gaat prima. Natuurlijk wel vermoeide voeten maar ook die zijn weer snel vergeten als we later nog even afkoelen in het zwembad.
 |
| De zon is net op als we vertrekken |
 |
| Bij het strand van Xigia |
 |
| De grotten van de achtergrond van de blog |
 |
| In zo'n olijfboom vinden geiten bescherming tegen de warmte |
 |
| Agia Thecla |
 |
| Mesa Volimes |
 |
| Lijkt wel echt Grieks |
 |
| Surrealistisch bijna, het heeft hier vorig jaar gebrand, maar echt het loopt weer uit |
 |
| Het klooster van Spiliotissas in Orthonies |
 |
| We zijn er bijna weer, de baai van Alykes |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten