Peloponnesos en Kreta Dag 17 En weer naar Zakynthos

We ontbijten om 8.30u en vertrekken tegen half 10 naar Kyllini waar we de ferry zullen nemen.
Om 14.15u vertrekt de ferry en om half 3 zijn we weer op ons eiland. Thuis voelt ook heerlijk!

De hele route

Peloponnesos en Kreta Dag 16 Diakopto

Om 5 uur vanochtend maakte ik in paniek Leo wakker. "We zijn er al, hier is een uur verschil, we zijn te laat". Ik had al iemand langs zien lopen en zag dat de boot langs de kade gleed. Toen ik even later wat wakkerder werd, zag ik dat we in onze binnenhut waren. Ik had gedroomd😁
Drie kwartier later staan we echt op en zijn we in Piraeus. De ferry af gaat goed, maar dan is het een uitdaging om in het drukke, achterlijke verkeer in deze havenstad de juiste weg te vinden, ook al heb je een routeplanner, maar soms zijn wegen gewoon afgesloten. Maar we zijn er uit gekomen en zijn toen over de snelweg naar Diakopto gereden. Vandaar rijdt er een treintje naar Kalavrita, een wandel- en in de winter een skigebied. Voor Leo is het ook leuk dat hij eens om zich heen kan kijken in plaats van aan het stuur draaien. De treinrit gaat door een prachtig gebied met grote rotsformaties en diepe ravijnen. In Kalavrita maken we een wandelingetje door de omgeving en eten later een ijsje en nemen een drankje voordat het treintje weer naar Diakopto vertrekt. Daar aangekomen checken we in bij hotel Panorama. En dan breekt de laatste avond aan van deze heerlijke vakantie van ruim 2 weken. We hebben veel van het mooie Griekenland gezien en hopen in de toekomst ook nog andere delen te bezoeken.

Een kleine stoomlocomotief, zoals hij hier vroeger reed, staat hier te pronken

Mooie uitzichten

Een stationnetje onderweg

En het eindstation op de heenweg

's Winters is dit skigebied

Uitzicht op zee vanuit hotel Panorama in Diakopto

Peloponnesos en Kreta Dag 15 Iraklion en de ferry

Ja, er is spierpijn, maar gelukkig niet heel erg, zo hebben we nog een herinnering aan de dag van gisteren.
We checken om 11u uit en drinken dan nog een paar drankjes op het terras van ons hotel. En dan rijden we op ons gemak naar Iraklion waar we om 18u inchecken op de ferry om vanavond om 21u te vertrekken naar Pireaus.

Vanaf ons balkon in hotel Oasis in Chania

Peloponnesos en Kreta dag 14 De Samariakloof

Om kwart over 5 gaat de wekker, aankleden en spullen pakken die nodig hebben. Om iets voor 6 is de bus er. We moeten nog andere wandelaars ophalen en moeten op een ander punt overstappen in een andere bus. Die brengt ons naar een restaurant vlak bij de kloof waar we kunnen ontbijten en eventueel nog iets kunnen kopen. Rond 8 uur zijn we bij het begin van de wandeling. De gids heeft een paar keer gezegd dat mensen met een medisch probleem bijvoorbeeld aan knieën dat moeten melden. Ik meld het niet, want ik hoop te weten wat ik (of mijn knie) aan kan. Wij hebben deze kloof wandeling al eens gedaan in 2005, maar onderweg blijkt dat we wel het een en ander zijn vergeten. In mijn hoofd was het eerste stuk heel veel trappen, het waren wel trappen maar heel ongelijk en gevuld met kleine of grote stenen. Het is een prachtige wandeling maar je moet echt gaan stilstaan om iets te bekijken. Niet lopen en op de omgeving letten tegelijk. Ik glij slechts één keer uit, maar bezeer me gelukkig niet. Het is wel heel vermoeiend lopen, over kiezels en wat grotere stenen, over kleine en grote keien en over rotsblokken, het is geen moment vlak. En het is absoluut een uitdaging geweest, maar we zijn hem aangegaan en het is gelukt. En natuurlijk heb ik veel foto's gemaakt, want het is mooi daar met de steile wanden en prachtige lagen die je kunt zien in de rotswanden.  We verzamelen in een restaurant in Agia Roumeli en daarna worden we met een ferry naar een ander plaatsje gebracht, want je kunt hier in Agia Roumeli niet met een auto komen. Daarna gaan we met de bus en het is een lange rit van de zuidkust naar de noordkant van Kreta en dat natuurlijk met mondmasker om vanwege covid 19. Dan worden de verschillende wandelaars bij de hotels afgezet en dat duurt even, wij moeten weer verkassen naar een kleinere bus, maar zijn dan de eersten die worden afgezet. Het was een prachtige dag en een heerlijke douche maakt ons weer een beetje mens.

Nog in de ochtendschemering

Het begin waar het aardig naar beneden gaat

De lucht is boven al helder

maar beneden nog niet

Ja, zo ziet de route er soms uit

Het, vroeger bewoonde, dorpje Samaria

De kloof

Imposant, zeker als je de kleine figuurtjes erbij ziet

Veel leuke bruggetjes om steeds maar weer naar de andere kant te komen
waar het net iets beter loopt

Lijnen in de rotsen

en mooie kleuren

Bijna aan het eind

Peloponnesos en Kreta dag 13 Route door midden westen van Kreta

Na het ontbijt vertrekken we met de auto naar Chora Sfazia, dit is een plaatsje aan de zuidkust van Kreta. Het is een weg vol met haarspeldbochten, maar er is ook een gedeelte super slecht met grote gaten en los grit. In het plaatsje drinken we een Frappe en een cola terwijl we genieten van het uitzicht. De weg terug is dezelfde maar nu zien we de andere kant😁.
Leo heeft zijn portie bochtjes rijden wel weer gehad en dus rijden we weer naar het hotel.
's Avonds lopen we naar een restaurant op 2,5km afstand, dat maakt dus 5km voor vandaag. We komen terecht bij echte dorpstaverne, niet mooi of gezellig om te zien, maar alle tafeltjes en stoeltjes staan buiten op het dorpsplein en het eten is heerlijk, natuurlijk wel veel te veel voor ons. We vragen om een kleine salade en we krijgen er een die genoeg is voor 4😁. En natuurlijk krijgen we ook een lekker dessert en een flesje raki😋. Gelukkig moeten we nog een stukje lopen voor we nar bed gaan en heeft onze maaltijd de tijd om een stukje te zakken.

Twee flessen water liggen in de diepvries van het hotel te wachten op een wandeling, want morgen wacht de Samariakloof. We worden om 5.50u opgehaald, dus dat wordt een kort nachtje.
We zijn benieuwd.

Oleanders natuurlijk, maar in de achtergrond ook de Witte bergen.
Ze zijn niet wit door sneeuw, maar omdat het kalksteen is

Chora Sfazia

Het haventje van Chora Sfazia

En hier een heel slechte weg

De zuidkust van Kreta

Tussen de bergen

En nog eens een mooie kerk

Weer een hoogvlakte tussen de bergen in

Een heerlijk maaltje

En Kretenze raki

Peloponnesos en Kreta dag 12 Chania

Gisteravond hebben we heerlijk gegeten bij een restaurant in de buurt. Toen we net toe waren aan een dessert kwam de medewerker aan met plakjes van een bijzondere koek en stukjes watermeloen en alweer een klein flesje raki. Inmiddels beginnen we een beetje aan de smaak te wennen. Na even neuzen op internet bleek dat er Turkse en Griekse raki is. Bij deze de uitleg:

De nationale drank van Kreta is raki (of tsipouro / tsikoudia). Dit is een sterke heldere drank die ongeveer 40% alcohol bevat. Het wordt gedistilleerd uit de drab die overblijft nadat de wijn uit druiven is geperst. Deze drab wordt de wijnmost genoemd.

De eerste Griekse raki werd in de veertiende eeuw gemaakt door monniken in de provincie Macedonia in het noorden van Griekenland. Van daaruit werd de drank bekend door heel Griekenland. Vooral in arme regio's begon men destijds de drank te produceren.

Raki is de Turkse naam voor een soortgelijke drank, maar deze naam gebruikt men ook op Kreta. De Turkse raki wordt gemaakt van pruimen en vijgen in plaats van wijnmost. Men denkt dat de naam raki uiteindelijk uit Irak (Iraqi) afkomstig is. 

Overal op Kreta wordt raki geproduceerd en veel kleine dorpjes kunnen over een, al dan niet legale, distilleerderij (of Rakizio) beschikken. Wijnboeren sparen de wijnmost op in grote tanks bij hun boerderij. De most wordt hierin ongeveer een maand lang opgeslagen, midden in de zon, zodat de boel al een beetje kan gisten. Hierna brengen de wijnboeren de wijnmost naar de distilleerderij in hun dorp, waarna er drank van gestookt wordt. Hierna wordt de wijnoogst natuurlijk gevierd, waarbij grote familiefeesten worden georganiseerd.

De distillatie van de most neemt ongeveer drie uur in beslag. Hierbij wordt de drank tweemaal gekookt, waardoor alle voor mensen giftige stoffen, zoals methanol, uit de drank verwijderd worden. Aan het begin van de distillatie komt er drank met een hoog alcoholpercentage uit de distillatietank. Later neemt het percentage steeds verder af. Aan het eind wordt alle drank door elkaar gegooid, zodat het alcoholpercentage rond de 40 ligt. Maar, een (veel) hoger percentage is natuurlijk ook mogelijk.

Raki heeft een zeer sterke smaak en voor ongeoefende drinkers is het misschien moeilijk een borrelglas van het spul binnen te houden. Raki is soortgelijk aan ouzo zonder de smaak van anijs of grappa. De smaak lijkt een beetje op gin / wodka. Men zegt dat wanneer je goede zuivere raki drinkt je de volgende dag geen kater krijgt. Het is onbeleefd om een glas raki af te slaan wanneer het aangeboden wordt. Wanneer je echt geen raki meer hoeft, is het verstandig het glas niet helemaal leeg te drinken. Anders zal de gastheer uit beleefdheid het glas bij blijven vullen.

Tot zover de raki. Vandaag brengen we een deel van de middag door in het zwembad. Rond 16u kleden we ons om en maken we een stadswandeling door Chania. We gaan zo laat omdat we vandaag willen eten in het oude centrum en het is toch een paar km lopen. We willen niet met de auto gaan omdat we altijd wel een wijntje drinken (of iets sterkers😁). En we eten heerlijk midden in het centrum bij een leuk restaurant en weer krijgen we een dessert en een klein flesje raki van het huis. Chania is een leuke oude stad met veel gebouwen uit de Venetiaanse tijd maar ook zijn er opgravingen uit veel oudere tijden. Een mooie haven is er ook, dus al met al lopen we weer ruim 11 km en zijn om 21.30u weer in ons hotel. 

Een prachtig, witte Bougainvillea

Het oude gedeelte van ons hotel (hotel Oasis)

En de oude poort naar het hotel

Bij de oude Venetiaanse haven van Chania

Bij de oude Venetiaanse haven van Chania

Bij de oude Venetiaanse haven van Chania

Op de pier bij de oude haven

Uitzicht op de haven vanaf de (nu nog) lege terrassen

Chania

Peloponnesos en Kreta dag 11 van Makri Gialos naar Chania

Na het ontbijt, dat de afgelopen in ons appartement werd gebracht, gaan we op weg naar Chania in het noordwesten van het eiland. Kreta is heel bergachtig en dus rijden we vandaag weer berg op berg af, brede wegen en smalle wegen, heel afwisselend. Veel dorpjes en dus veel mooie kerkjes, veel met de leuke koepeldaken. Halverwege stoppen we voor koffie. Tegen 16u komen we aan bij hotel Oasis. Deze plek is wat groter dan die van de laatste drie dagen, maar niet heel erg groot. We zullen hier 4 nachten zijn, dus wat tijd om de omgeving te verkennen. We willen ook de Samariakloof weer gaan lopen, we deden dit 15 jaar geleden ook al en gaf me toen 3 dagen ontzettende spierpijn. We moeten het nog even afspreken omdat het handig is dat je  wordt gebracht omdat de wandeling op een andere plaats eindigt dan waar hij begint.

Peloponnesos en Kreta dag 10 rondje Oost Kreta

Gisteravond lekker gegeten bij Nikos en Katharina van Thallassa in Makry Gialos.
Vandaag maken we een route met de auto. We rijden eerst naar Elounda aan de noordkust van Kreta vlak bij Agios Nikolaos. Het is een plaatsje dat we kennen van de (oude) tv serie "Wie betaalt de veerman (Who pays the ferryman)". We zijn benieuwd of er iets doet denken aan die serie. Er is een taverne die "The Ferryman" heet, maar die is nog niet open. We lopen over de boulevard en kijken uit op het eiland Spinalonga. Spinalonga werd in 1903 door de regering van Kreta aangewezen als leprakolonie, waar mensen met lepra naartoe verbannen werden en waar zij geisoleerd van de buitenwereld moesten leven.  De leprakolonie op Spinalonga bleef bestaan tot 1957.
Daarna rijden we via het noordoosten naar het dorp Kavousi, daar staat een heel oude olijfboom waar we vanuit het dorp naar toe klimmen en wandelen.  Dit zou zomaar de oudste olijfboom kunnen zijn, wat altijd moeilijk te zeggen is, maar het is zeker een indrukwekkende boom! De monumentale olijfboom van Kavousi heeft een omtrek van 22 meter. Deze boom is ongeveer 3.300 jaar oud!
De route gaat verder naar Sytia. Onderweg vallen vooral de kale rotsachtige bergen op om ons heen. Maar langs de weg staan heel veel Oleander struiken en allemaal volop in bloei. Dat maakt dat zelfs in de auto de geur doordringt. Als we verder doorrijden naar Vai maken de Oleanders plaats voor tijm, en ook van die geur is de lucht doordrongen. Heerlijk. Als we in de buurt van Vai komen groeien er ineens honderden palmen en het is bijzonder om daar te zijn. We gaan even kijken op het strand dat hier bekend staat als Palm beach. Het ziet er echt tropisch uit.
Op de terugweg stoppen we nog even om een foto te maken van het Tolpou klooster en dan rijden we weer naar Makri Gialos.
Vanavond eten we weer bij Anna van restaurant Paradise. En het was weer heerlijk. Afscheid nemen is altijd weer moeilijk als je net aardige mensen hebt leren kennen. Het is niet anders.
De foto's van alle blogs kan ik pas later toevoegen omdat ik mijn eigen laptop niet heb meegenomen. Dus even geduld daarvoor

Elounda

Spinalonga, het lepra-eiland voor de kust bij Elounda

Kavousi

En nog eens maar nu van ver daarboven

Echt wel een hele grote, en ik bedoel die olijfboom

Heel veel Oleanders langs de weg

Vlak bij Vai

Vai

Paarse bollen, allemaal tijm

Het klooster van Tolpou