Wij weten dat er veel zaken zijn in het leven waar je bij moet stilstaan. Maar het is ook zo ontzettend belangrijk dat je geniet van het leven, als het nog kan. 'Pluk de Dag', 'Carpe Diem', 'Geniet van elk moment', 'Pak wat je pakken kunt' en ga nog maar even door. Geniet van het leven zolang je kunt, misschien heb je straks niet meer de mogelijkheid. En dan kun je tenminste zeggen: ik heb eruit gehaald wat erin zit.
De dag begint goed met zon en blauwe lucht. De temperatuur is ook zo dat we de lange broeken verruilen voor de korte. En dan gaan we rijden in de omgeving van Custer, de Black Hills.
Als eerste gaan we naar Crazy Horse Memorial. Het Crazy Horse Memorial is een monument dat op dit moment wordt uitgehouwen in het graniet ter ere van de 19e-eeuwse Lakotaleider Crazy Horse. Wanneer het af is, zal het Crazy Horse uitbeelden, rijdend op een galopperend paard. Het beeld zal 195 meter lang en 172 meter hoog worden. De bouw wordt gefinancierd met giften.
In 1939 werd de beeldhouwer Korczak Ziółkowski door Siouxleider Henry Standing Bear benaderd om een ontwerp te maken. Ziółkowski had al bijgedragen aan de bouw van Mount Rushmore. De bouw van het monument startte in 1948. Het gezicht van Crazy Horse werd afgewerkt in 1998. Het is niet duidelijk wanneer het beeld af zal zijn. Maar je krijgt wel een goed idee hoe het zal worden.
We gaan verder en nemen de afslag naar Custer State Park, we rijden via de Needles Highway. Het is een prachtige route, waar we dit keer geen pick-ups en grote campers zien, want die kunnen er gewoon niet rijden. We komen door heel smalle tunneltjes en rijden over een smalle weg. Dan zijn we bij de ingang van het Custer State Park en we vragen naar de Wildlife loop road. We hebben van verschillende kanten gehoord dat je daar heel veel dieren kunt zien. We zijn dus vol verwachting. Inmiddels is de blauwe lucht weg en regent het, maar we genieten van de natuur. Als we op de loop road zijn aangekomen kijken we nog meer uit naar dieren. Ja, we zien twee bizons van een afstand van 100 meter. Bijna aan het eind van de loop zien we heel in de verte een groepje bizons, maar zelfs met de camera zijn die niet echt dichtbij te halen. We zijn teleurgesteld, maar het is niet anders, wie weet krijgen we ergens anders nog iets mee. We maken de loop verder af en rijden naar de uitgang van het park. Opeens zien we een paar bizons, iets verder nog een stel, eigenlijk heel veel. We rijden gewoon midden in een kudde. Wat gaaf is dit! Moeders met kalfjes, en jonge dieren. We blijven eerst maar staan en kijken en maken foto's en filmpjes. Dan gaan we heel langzaam weer rijden, de dieren doen ook geen moeite om opzij te gaan. Ze lopen lekker op hun gemak. En wij? Wij hebben geen haast. Als we eindelijk de kudde weer uit zijn komen we op verschillende plekken nog wat kleinere kuddes tegen. Het is geweldig.
We rijden verder door Wind Cave National Park en de omgeving is hier hetzelfde: mooi.
Dan rijden we naar Hot Springs, een stadje te zuiden van Custer. Hier is de Mammoth Site. In Hot Springs leefden 16000 jaar geleden twee soorten mammoeten en allerlei andere, vele nu verdwenen, dieren. Een 'sinkhole' opgevuld met water uit een warmwaterbron trok deze dieren aan, maar bij regenweer werden de (verticale) steile kleiranden zeer glad. Mammoeten en andere dieren vielen erin zonder ooit nog eruit te kunnen klimmen en verdronken. Bij toeval ontdekte men tijdens graafwerken deze schat. Er werden in de 10-tallen meters diepe put al 61 mammoeten gevonden. Op deze plek kregen we eerst een film te zien en daarna een rondleiding. Heel indrukwekkend allemaal. Wij lezen allebei de boeken over de Aardkinderen van Jean M. Auel. Daarin wordt verteld over het leven van de eerste mensen. Er komen Mammoetjagers in voor en je leest hoe de grotten, hutten, tenten eruit gezien kunnen hebben. In dit museum zagen we zo'n tent, helemaal op gebouwd met botten en slagtanden van de mammoet en afgedekt met huiden van de mammoet. Heel leuk en leerzaam.
Dan rijden we langzaam terug naar Custer, we zijn moe van alle indrukken. Het was een prachtige dag, ondanks de regen.
We rijden vanuit Buffalo naar een enorm grote rotsklomp, Devils Tower. Deze stond niet op onze oorspronkelijke route, maar we zagen op FaceBook foto's van Maud en Nason. Het blijkt niet een heel eind om rijden te zijn, dus komt dit National Monument er op ons lijstje bij. We zien hem al van ver in de lucht steken, het is echt een vreemde puist in een redelijk vlak landschap. We maken er een wandelingetje en zien waaghalzen die deze rots aan het beklimmen zijn. Zij liever dan wij. Als we naar de uitgang rijden, komen we langs een heel groot veld waar heel veel prairiehondjes leven. Wat een leuk gezicht is het toch als ze op de uitkijk staan. Maar ze zijn wel een beetje aan mensen gewend, dat merken we wel, maar we mogen ze niet voeren.
Dan gaat de reis verder. Vanochtend spraken we in ons hotel met een Nederlands echtpaar, die uit Custer kwamen. Zij vertelden ons dat we een Scenic Byway zouden moeten nemen vanuit de plaats Spearfish. Dat is een mooie route. En dus stoppen we dat stuk er ook bij, het gevolg is wel dat het vandaag wel een lange dag is in de auto. Deze route loopt door de canyon van de Spearfish Creek. Maar het is het waard, het is er inderdaad heel mooi. We checken in bij Super8 by Wyndham voor de nacht.
We verlaten de besneeuwde toppen
en zien andere landschappen voorbij komen
De foto is wat onscherp, maar ik denk dat het pelikanen zijn
Deze ochtend zijn we eerst naar het historische oude westernstadje geweest. De gids legt uit dat het niet een bestaand stadje is, maar alle huisjes en wagens zijn wel authentiek. Ze zijn uit verschillende delen in Wyoming en Montana gehaald en hier weer in elkaar gezet. Het ziet er ook echt oud uit en er komen verhalen los van lui die echt in deze omgeving leefden en beroemd en berucht zijn geworden, zoals "Kid Curry", "Butch" Cassidy en "The Sundance Kid". Ook hoorden we een verhaal over 2 vrienden en het vrouwtje op wie ze verliefd waren, Belle. Het eindigde voor alle drie in een tragedie.
Na deze stap terug in de tijd is het tijd om onze volgende etappe af te leggen. Het is prachtig om te zien hoe je in een kleine driehonderd kilometer allerlei verschillende landschappen tegenkomt. We kwamen Yellowstone gisteren uit, nog in de bergen, in Shoshone National Forest. Toen werd het geleidelijk aan vlakker, maar we waren nog wel op 1500 meter hoogte. Vandaag zagen we in de verte alweer nieuwe bergen, bij Bighorn National Forest. Daar reden we doorheen en we klommen langzamerhand naar bijna 3000 meter hoogte en dus hadden we weer sneeuw. Toen we daar uit kwamen waren we al bijna bij ons doel van vandaag, Buffalo.
We vinden ons hotel, checken in en zien dat ze een guest-laundry hebben en dus draaien we meteen een was. Als dat klaar is kunnen we nog een wandelingetje maken. We lopen door het stadje en zien heel mooie muurschilderingen, maken een praatje met een paar inwoners en zien dan een bordje wat wijst naar een trail langs de Clear Creek, een rivier die door het stadje loopt. Die trail volgen we een tijdje en zijn na ruim 9 kilometer weer we in ons hotel, en dan is het ook bijna tijd om iets te eten in restaurant de Bozeman Trail. En dat is erg lekker.
Na 3 dagen zonder creditcard, zag Leo vanochtend vroeg dat alles weer OK was. Dus hebben we er eerst voor gezorgd dat de mensen die ons hebben geholpen met cash, hun geld weer terug hebben. Dank je wel nogmaals Nancy en Maud en Nason.
Vandaag dus voor de laatste keer door Grand Teton en Yellowstone, met in ieder geval het grootste deel van de dag een blauwe lucht met wat wolken. De natuur is prachtig, maar ook als we aan de oostkant het park uitrijden blijft het prachtig. Dat is natuurlijk niet meteen weg, het blijven overweldigende vergezichten. We checken eind van de middag in in het Big Bear Motel in Cody en we hopen morgenochtend een oud westernstadje te bezoeken, het is om 8.00 uur open 😉.
The Old Trail Town, The Old West as it Really was.
Nog in Jackson
De postkoets komt eraan. Jackson
Ook in Yellowstone gaan hele stukken bos in vlammen op. Maar kijk eens naar de boompjes die er alweer staan
Yellowstone Lake
Als we weer wat hoger komen ligt er gewoon nog steeds sneeuw
Vanwege onze perikelen met de creditcard rijden we vandaag weer terug naar Jackson, maar wel via een andere weg. We hebben goede hoop dat morgen de problemen zijn opgelost. Duimen maar!
Eén van de vele watervallen.
Er heeft hier een flink pak sneeuw gelegen.
Een waterval in de Yellowstone rivier
Door deze prachtige plaatjes loopt de Yellowstone rivier,
ze noemen het de Grand Canyon van de Yellowstone.
Zoveel kleuren en veel geel. Zou daar de naam Yellowstone vandaan komen?
Hier viel het nog wel mee, maar op sommige plaatsen ging het echt zo steil naar beneden,
dat ik eigenlijk alleen maar durfde te kijken waar ik mijn voeten neer moest zetten.
Het is maar goed dat het geen geurfoto's zijn, want het stinkt hier afgrijselijk, zwavel-waterstof, oftewel rotte eieren.
We zijn weer in Grand Teton beland op weg naar Jackson, als er voor ons heel veel auto's stil staan op de weg. Een ranger is het verkeer aan het regelen. Er staan mensen met camera's met heel grote telelenzen erop. Wat is er te zien? Eerst denk ik aan bizons. Maar dan zie ik het. Een berenmoeder met haar twee al grotere berenjongen. Prachtig!
