We hadden de wekker op 8.30 uur gezet, maar zijn om 7.30 uur al klaar wakker. We besluiten om ons aan te kleden en alles klaar te zetten en even een rondje te doen door Artemis. We lopen eerst een stuk langs de kust en een halfuur later lopen we door de straten naar de studio terug. Een stukje verderop in een straat is een markt en dat is leuk om te lopen.
We zijn om even voor 10 uur terug in de studio en Thanos staat klaar om ons weer naar de luchthaven te brengen. We nemen afscheid van mevrouw en een halfuurtje later ook van Thanos.
We zoeken de juiste balie en kunnen onze koffers kwijt, die zullen we niet terugzien voor Toronto. En dan wachten we bij gate B15 tot we het vliegtuig in kunnen. Na een uur wordt er omgeroepen dat het gatenummer is veranderd, we moeten naar B13, die een stukje verderop ligt. Dus we lopen weer een eindje. We zouden om 13.10 vertrekken, maar dat wordt als snel iets later. We hopen dat het niet te ver uitloopt, want we hebben in Munchen maar een uurtje om over te stappen. Even later vertelt de piloot dat we misschien een uur zullen moeten wachten omdat er problemen zijn. Oeps, denken wij. Maar gelukkig krijgen we binnen een kwartier toch toestemming om te vertrekken. Maar inmiddels hebben we nog maar een half uur om over te stappen. De vlucht verloopt rustig met een paar gevallen van flinke turbulentie. Als we bijna gaan landen worden er verschillende aansluitende vluchten omgeroepen voor mensen die gehaald zullen worden.
Daarna begint de lange zit naar Toronto, Canada. We krijgen al snel een drankje aangeboden en nog een en een maaltijd, nog meer drankjes en een uur voordat we landen nog een soort broodje. Er wordt goed voor ons gezorgd. We komen over de Shetland eilanden, de Faroer eilanden, IJsland en Groenland, waar een onafzienbare laag sneeuw en ijs overheen ligt. Maar dan zijn we er toch eindelijk. Na het uitstappen lopen we richting douane waar we in lange rijen wachten tot we aan de beurt zijn. Voor ons staat een mevrouw die niet aannemelijk kan maken waarvoor ze in Canada is, maar na een lange tijd mag ze toch verder. Voor ons is het geen probleem: holiday en dan we staan zo aan de andere kant. Dan naar de bagagebanden. Daar blijken de meesten van onze vlucht de koffers al te hebben gehaald, de band staat stil, maar er staan veel koffers naast. We lopen er twee keer omheen, maar die koffers van ons staan er niet bij. We vragen een medewerkers en hij wijst ons een balie waar we het kunnen vragen, want hij weet dat er een aantal koffers niet zijn aangekomen!!!!!!
We gaan er vragen en inderdaad, onze koffers hebben de tijddruk in Munchen niet doorstaan, ze komen morgen rond dezelfde tijd. Wij vertellen dat we dan in Niagara Falls zouden zijn. Geen probleem, dan worden ze daar afgeleverd. Wel krijgen we een noodtoilettas mee met tandenborstel, tandpasta, zeepje en zelfs een schoon t-shirt en voor de man scheermesje en voor de vrouw watenschijfjes en nagelvijl. Na opgeven van de naam van ons hotel en het uitwisselen van papieren konden we op weg naar de uitgang en de car- rental. Daar aangekomen wordt ons gevraagd of we wel tevreden zijn met de keus die we hebben gemaakt voor de middenklasser. Misschien we we een grotere, luxere SUV? NEE! Willen we die verzkering er nog bij? NEE! Willen we een gps-systeem? JA, maar ik was er van overtuigd dat dat er wel in zou zitten. Voor een simpele 450 !!!!!! canadese dollars mogen we het gebruiken. Nou, nee dus, daar koop je er drie voor. En dan kunnen we eindelijk weg rijden in onze Nissan voor 4 weken. Het kost even wat moeite om zonder routesysteem bij ons 1e hotel te komen, maar het lukt, met hulp van onze wandel gps. We zijn wel moe als we eenmaal in het hotel zijn. Aan eten hebben we geen behoefte meer. Wel aan een drankje en een goed bed. We zijn er en beginnen morgen onze roadtrip. En dan zien we verder.
We zijn om even voor 10 uur terug in de studio en Thanos staat klaar om ons weer naar de luchthaven te brengen. We nemen afscheid van mevrouw en een halfuurtje later ook van Thanos.
We zoeken de juiste balie en kunnen onze koffers kwijt, die zullen we niet terugzien voor Toronto. En dan wachten we bij gate B15 tot we het vliegtuig in kunnen. Na een uur wordt er omgeroepen dat het gatenummer is veranderd, we moeten naar B13, die een stukje verderop ligt. Dus we lopen weer een eindje. We zouden om 13.10 vertrekken, maar dat wordt als snel iets later. We hopen dat het niet te ver uitloopt, want we hebben in Munchen maar een uurtje om over te stappen. Even later vertelt de piloot dat we misschien een uur zullen moeten wachten omdat er problemen zijn. Oeps, denken wij. Maar gelukkig krijgen we binnen een kwartier toch toestemming om te vertrekken. Maar inmiddels hebben we nog maar een half uur om over te stappen. De vlucht verloopt rustig met een paar gevallen van flinke turbulentie. Als we bijna gaan landen worden er verschillende aansluitende vluchten omgeroepen voor mensen die gehaald zullen worden.
Daarna begint de lange zit naar Toronto, Canada. We krijgen al snel een drankje aangeboden en nog een en een maaltijd, nog meer drankjes en een uur voordat we landen nog een soort broodje. Er wordt goed voor ons gezorgd. We komen over de Shetland eilanden, de Faroer eilanden, IJsland en Groenland, waar een onafzienbare laag sneeuw en ijs overheen ligt. Maar dan zijn we er toch eindelijk. Na het uitstappen lopen we richting douane waar we in lange rijen wachten tot we aan de beurt zijn. Voor ons staat een mevrouw die niet aannemelijk kan maken waarvoor ze in Canada is, maar na een lange tijd mag ze toch verder. Voor ons is het geen probleem: holiday en dan we staan zo aan de andere kant. Dan naar de bagagebanden. Daar blijken de meesten van onze vlucht de koffers al te hebben gehaald, de band staat stil, maar er staan veel koffers naast. We lopen er twee keer omheen, maar die koffers van ons staan er niet bij. We vragen een medewerkers en hij wijst ons een balie waar we het kunnen vragen, want hij weet dat er een aantal koffers niet zijn aangekomen!!!!!!
We gaan er vragen en inderdaad, onze koffers hebben de tijddruk in Munchen niet doorstaan, ze komen morgen rond dezelfde tijd. Wij vertellen dat we dan in Niagara Falls zouden zijn. Geen probleem, dan worden ze daar afgeleverd. Wel krijgen we een noodtoilettas mee met tandenborstel, tandpasta, zeepje en zelfs een schoon t-shirt en voor de man scheermesje en voor de vrouw watenschijfjes en nagelvijl. Na opgeven van de naam van ons hotel en het uitwisselen van papieren konden we op weg naar de uitgang en de car- rental. Daar aangekomen wordt ons gevraagd of we wel tevreden zijn met de keus die we hebben gemaakt voor de middenklasser. Misschien we we een grotere, luxere SUV? NEE! Willen we die verzkering er nog bij? NEE! Willen we een gps-systeem? JA, maar ik was er van overtuigd dat dat er wel in zou zitten. Voor een simpele 450 !!!!!! canadese dollars mogen we het gebruiken. Nou, nee dus, daar koop je er drie voor. En dan kunnen we eindelijk weg rijden in onze Nissan voor 4 weken. Het kost even wat moeite om zonder routesysteem bij ons 1e hotel te komen, maar het lukt, met hulp van onze wandel gps. We zijn wel moe als we eenmaal in het hotel zijn. Aan eten hebben we geen behoefte meer. Wel aan een drankje en een goed bed. We zijn er en beginnen morgen onze roadtrip. En dan zien we verder.
 |
| Groenland |
 |
| Groenland |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten